Χρήμα: Το απόλυτο όπλο της απάτης

Αυτό που βιώνουμε, η απόλυτη απαξίωση των περιουσιακών μας στοιχείων λόγω έλλειψης ρευστότητας, αποδεικνύει ότι ένα, υποτίθεται, απλό εργαλείο συναλλαγών, μπορεί να γίνει όργανο θανάτου για την οικονομική μας υπόσταση.

Ας υποθέσουμε, ότι αυτή η φοροεπιδρομή ήταν αναπόφευκτη. Ας υποθέσουμε, ότι είναι δίκαια τα ποσά που μας καταλογίστηκαν. Οποιος έχει ρευστό, πληρώνει και τελείωσε. Τα 1.000 ευρώ που θα δώσει λογαριάζονται για 1.000 –ούτε ένα παρακάτω. Οποιος δεν έχει ρευστότητα αυτήν την στιγμή, αδυνατεί να αποκτήσει, εκτός αν ξεπουλήσει περιουσιακά στοιχεία. Αν χρειάζεται 1.000 ευρώ για να πληρώσει κάποιον από τους φόρους, που προστέθηκαν, χρειάζεται εκποίηση περιουσιακών στοιχείων αξίας τουλάχιστον 5.000 (εκτός από την εκποίηση χρυσού, ασημιού, πολύτιμων λίθων, που χρειάζεται 2-3.000). Η μόνη αξία που δεν υποτιμήθηκε είναι το χρήμα, η πιο τεχνητή, η πιο ψεύτικη από όλες τις αξίες. Ακόμα και στην Κύπρο, οι καταθέσεις κουρεύτηκαν, όχι η αξία του χρήματος.

Αυτήν την περίοδο (όπως και σε κάθε ανώμαλη περίοδο) βιώνουμε τα παράδοξα του καπιταλισμού σε βαθμό ειδεχθούς κακουργήματος. Αυτοί που έχουν στα χέρια τους την πιο πλασματική αξία, το χρήμα, το οποίο είναι τυπωμένο χαρτί και κομμάτια μετάλλου, εξαγοράζουν πολλαπλάσιες πραγματικές αξίες, ακόμα και σε σχέση με την ονομαστική αξία του χρήματος που κατέχουν. Φυσικά το κράτος, που νομοθετεί και εφαρμόζει τους νόμους, είναι ο απόλυτος προστάτης των μαυραγοριτών, που αλωνίζουν την χώρα. Παριστάνει, ότι αντιστέκεται στην ακόρεστη βουλιμία των αρπαχτικών και κάθε μέρα μας ρίχνει πιο πολύ στα δόντια τους.

Ποια είναι η «αντίσταση» τους; Οι μικροπαρατάσεις των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία!!!!! Λες και αυτός, που έχει στεγνώσει εδώ και ένα δύο χρόνια, θα βρεί λεφτά τώρα. Αν είχαν την παραμικρή διάθεση να μας προστατεύσουν έναντι των μαυραγοριτών, αρκούσαν δύο εντελώς ανέξοδα πράγματα. Να απαγορευτούν όλοι οι πλειστηριασμοί κάτω της αντικειμενικής (όχι μόνον οι δύο πρώτοι) για ίσο χρονικό διάστημα με την ανάκαμψη της οικονομίας και να προαναγγελθεί υποτίμηση του ευρώ, χωρίς να γίνει στην πραγματικότητα. Για την ακρίβεια μόνον (συνεχείς) δηλώσεις από τους αρμόδιους χρειάζονται, που θα δημιουργήσουν στους κατέχοντες το ρευστό την απαιτούμενη ανασφάλεια και θα τους αφαιρούν την δυνατότητα του εκβιασμού προς τους κατέχοντες άλλης μορφής περιουσία.

Ετσι κι αλλιώς και οι Γερμανοί ακόμα έχουν πει μισόλογα για υποτίμηση του ευρώ. Καιρός να τους εξαναγκάσουμε, να αρθρώσουν ολοκληρωμένες φράσεις. Μόνον δηλώσεις να ζητήσουν οι «σκληροί» διαπραγματευτές μας, έναντι όλων αυτών που δίνουμε και ο μαυραγοριτισμός στα ακίνητα θα υποχωρήσει. Αυτήν την στιγμή περιουσίες που αποκτήθηκαν με αίμα και ιδρώτα, αλλάζουν χέρια για ασήμαντα ποσά και αυτό μόνο και μόνο για να μείνει ανέπαφη (και χωρίς καν απειλή) η πιο ψεύτικη αξία της οικονομίας· το χρήμα.

Τι θα συνέβαινε, αν πριν την κρίση ακόμη (και την γιγάντωση των κόκκινων χρεών) δεν ίσχυαν οι ψευτοπροστασίες του νόμου, αλλά ίσχυαν καθαροί και δίκαιοι όροι. Χρωστάω 10.000 και έχω έστω ένα μόνο ακίνητο αντικειμενικής αξίας 100.000. Μου το παίρνουν οι πιστωτές μου και μου δίνουν 90.000. Δεν μπορώ με αυτά να αγοράσω μικρότερο σπίτι, σε πιο φτωχή γειτονιά και να μην μείνω στον δρόμο; Οι πιστωτές τι θα έχαναν, αφού και οι εμπορικές αξίες ήταν μεγαλύτερες; Ποιος θα χρώσταγε σήμερα; Κανείς. Ποιος θα κινδύνευε να χάσει τα πάντα; Κανείς. Ποιος θα είχε πάρει το μάθημα του από το μικροστραπάτσο, χωρίς όμως να καταστραφεί κι αυτός και τα παιδιά του; Ολοι σχεδόν. 

Συνεπώς τίποτε δεν έγινε τυχαία και μόνο από την δική μας αφέλεια. Μόνοι μας φουσκώσαμε τις τιμές των ακινήτων; Μόνοι μας παρασυρθήκαμε στην περιδίνηση των δανείων; Και τίθεται το εξής ερώτημα· γιατί όταν απομειώνονται όλες οι αξίες, δεν γίνεται το ίδιο και με τα δάνεια; Με δάνεισες λεφτά που αγόραζα τότε τρείς τσίχλες και σήμερα έρχεσαι να μου πάρεις ολόκληρο το σπίτι, γιατί λες, ότι τώρα το σπίτι μου κάνει τόσο; Όχι. Να σου δώσω πέντε τσίχλες πίσω και είμαστε εντάξει και με το παραπάνω. Κούρεψαν τα κρατικά ομόλογα κατά 53% στο κεφάλαιο και οι τράπεζες δεν κουρεύουν ούτε τους τόκους υπερημερίας. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά χρεωνόμαστε και την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.

Ας δούμε όμως τι θα γινόταν ακόμη και σήμερα, αν γίνονταν αυτά τα δύο πράγματα και προστίθετο σε αυτά και η προαναγγελθείσσα μείωση του φόρου μεταβιβάσεων στο μισό. Κατ αρχάς όσον αφορά τον φόρο μεταβιβάσεων, ή δεν έπρεπε να τον μειώσουν, ή δεν έπρεπε να προαναγγείλουν την μείωση. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν, ότι αυτή η απραγματοποίητη αναγγελία, που σέρνεται τόσους μήνες, καταβαραθρώνει εντελώς την αγορά ακινήτων και την όποια μικρή δυνατότητα να μειωθούν κάποια χρέη μέσα από πωλήσεις ακινήτων; Γιατί να μην περιμένουν κι άλλο τα αρπαχτικά, αφού και την μείωση του φόρου θα κερδίσουν και την περαιτέρω μείωση της αξίας των ακινήτων; Εν τω μεταξύ τα χρέη μας (και η ανάγκη να πουλήσουμε) αυξάνονται.

Αν ήξεραν λοιπόν, ότι δια νόμου δεν υπάρχει καμία περίπτωση, να αγοράσουν κάτω της αντικειμενικής, αλλά αντίθετα τα λεφτά τους κινδυνεύουν όπου και να τα πάνε από επαπειλούμενη υποτίμηση του ευρώ και φυσικά με το πρόσθετα κίνητρα της μείωσης του φόρου μεταβίβασης και της μείωσης (όπως διαρρέουν) του χαρατσιού, οι κατέχοντες χρήμα θα έσπευδαν να το επενδύσουν σε πραγματικές αξίες. 

Θα άνοιγε λοιπόν, έστω δειλά στην αρχή, η αγορά των ακινήτων. Αυτοί που θα πουλούσαν, θα αποπλήρωναν τα χρέη τους, άρα ρευστότητα στις τράπεζες, ρευστότητα και κέρδη στο δημόσιο ταμείο. Κέρδη μεγάλα, γιατί δεν είναι μόνο τα χρέη από φόρους που θα αποπληρωθούν· είναι και ότι θα πολλαπλασιαστούν τα έσοδα από τον φόρο μεταβίβασης. Αν πενταπλασιαστεί η αγορά (από το σχεδόν μηδέν που είναι σήμερα) δεν θα έχουμε δυόμισι φορές περισσότερους φόρους; Επιπλέον οι νέοι ιδιοκτήτες θα έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν το χαράτσι και τους άλλους φόρους (αλλά και οι πωλητές για τα ακίνητα, που θα τους απομείνουν) και θα σταματήσει άμεσα η διόγκωση των χρεών προς το δημόσιο (άρα και ο βραχυπρόθεσμος πανάκριβος δανεισμός του δημοσίου). Τα χρήματα που θα μπουν από την πρώτη φάση (τις εθελούσιες αγοροπωλησίες) στα ταμεία του κράτους και των τραπεζών, να γίνουν κεφάλαιο για την δεύτερη φάση, αυτήν των υποχρεωτικών κατασχέσεων στην αντικειμενική τιμή. Δεν λέω ότι τα κατασχεμένα, θα μπορούν να εκποιηθούν όλα άμεσα στην αντικειμενική τους τιμή, αλλά προϊόντος του χρόνου (και του φόβου για υποτίμηση του ευρώ) οι πωλήσεις θα πολλαπλασιάζονται.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει από τώρα ποιο θα είναι το μέγεθος των αγοροπωλησιών της πρώτης φάσης. Εξαρτάται από πάρα πολλά και κυρίως από την αξιοπιστία των Ελληνικών κυβερνήσεων. Και στην χειρότερη περίπτωση πάντως, θα είναι πολύ περισσότερες από σήμερα και δεν θα είναι καταδικαστικές για τους πωλητές. Αν μάλιστα υπάρχει και η (επίσης μόνο στα λόγια) απειλή για αύξηση των αντικειμενικών, το πράγμα θα βοηθηθεί ακόμα περισσότερο. Και μάλιστα αν δεν είμασταν ταυτόχρονα και λιγούρια και αφελείς, θα καταργούσαμε εντελώς τους φόρους μεταβίβασης. Η τάση να τα παίρνουμε από πολλούς φόρους (για να μην φαίνεται καθαρά το βάρος στον φορολογούμενο) και γυφτιά είναι και κόστος έχει ( πολύ μεγάλο) και είναι απόλυτα αντιαναπτυξιακή. Τα έσοδα αυτά δεν μπορούν να μετατεθούν στο χαράτσι; Αφού ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί πόσο θα είναι το χαράτσι. Σήμερα, όταν κάποιος έχει κάποιο ακίνητο, που δεν το θέλει και δεν το χρησιμοποιεί, δεν παίρνει εύκολα την απόφαση να το πουλήσει, γιατί μετά δεν μπορεί να αγοράσει άλλο ίσης αξίας που θα του χρησίμευε περισσότερο. Ετσι οι περισσότεροι είμαστε φορτωμένοι με ακίνητα, που δεν χρειαζόμαστε πραγματικά και δεν μπορούμε να έχουμε άλλα περιουσιακά στοιχεία, που θα μας ήταν πιο χρήσιμα.

Αν δεν υπήρχε λοιπόν η αγκύλωση, να τα παίρνουμε από πολλούς φόρους και καταργούνταν οι φόροι μεταβίβασης, σιγά σιγά θα εξαφανιζόταν το χάος των ανεκμετάλλευτων μικροϊδιοκτησιών, που ταλανίζουν τους ίδιους τους ιδιοκτήτες. Παράδειγμα· ο αγρότης που έχει 20 μικρά χωραφάκια και κανένα δεν είναι από μόνο του επαρκές για βιώσιμη εκμετάλλευση. Τον συμφέρει να έχει ένα κτήμα έστω λίγο μικρότερο από το σύνολο των 20, αλλά δεν θα δεχτεί και μεγάλη μείωση. Ηδη υπάρχει το βάρος των συμβολαιογράφων, δικηγόρων, τοπογραφικών κ.λ.π.. Αν εφαρμοστούν δίκαιες αντικειμενικές για τα πάντα, σιγά σιγά με εθελούσιες ανταλλαγές (αλλά και υποχρεωτικούς αναδασμούς αργότερα) θα δημιουργούσαμε πραγματικά βιώσιμες αγροτικές (και όχι μόνον αγροτικές) εκμεταλλεύσεις. Πόσο θα ήταν το όφελος για τους φόρους, για την εθνική οικονομία, για τις τιμές των τροφίμων, για τους ίδιους τους αγρότες, από αυτήν την δημιουργία βιώσιμων εκμεταλλεύσεων μέσα από την εύκολη και ατελή αναπροσαρμογή των περιουσιακών μας στοιχείων; Αντί για τέτοια μέτρα, ψάχνουμε για επιπλέον επιβάρυνση στους αγρότες (λες και δεν θα μετακυλιστεί στο κόστος των τροφίμων) χωρίς να τους βοηθάμε σε τίποτε στα άλλα τους προβλήματα και χωρίς να λογαριάζουμε τα ήδη συσσωρευμένα χρέη.

Φυσικά σε μία οικονομία που στενάζει από έλλειψη ρευστότητας, είναι περιττό να αναφερθούμε στα πολλαπλασιαστικά οφέλη αυτών των αγοροπωλησιών. Καθένας που θα εισπράττει κάποια χρήματα, θα ξοδεύει τα υπόλοιπα από τις υποχρεώσεις του είτε για αγορά κάποιου φτηνότερου σπιτιού για να μείνει (άρα περαιτέρω κίνηση της αγοράς ακινήτων, άρα περαιτέρω εξοφλήσεις χρεών) είτε οπουδήποτε και να τα σκορπίσει, χρήμα στην αγορά θα ρίξει. Στο τέλος το σύνολο αυτών των χρημάτων θα τα εισπράξει το κράτος μέσα από την φορολογία.

Κάποιοι πονηροί λένε, ότι ο κόσμος δεν αγοράζει ακίνητα, γιατί δεν έχει λεφτά. Μέγα ψεύδος. Πάρα πολλοί έχουν χρήματα και θέλουν να αγοράσουν ακίνητα, αλλά περιμένουν το ναδίρ των τιμών. Μέχρι τότε περιφέρονται, ρωτάνε, ψιλοπαζαρεύουν μόνο και μόνο για να μας πουν, ότι δεν τα έχουν και ανάγκη τα ακίνητα μας... Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε, ότι δεν υπάρχουν πολλοί Ελληνες, που έχουν λεφτά, οι Ρώσοι τι γίνανε; Πριν λίγα χρόνια αγόραζαν όσο όσο, στην συνέχεια έγιναν πιο μετριοπαθείς, τώρα έχουν γίνει οι πρώτοι τσιφούτηδες. Τι είναι αυτό που δικαιολογεί τέτοια μεταστροφή σε τόσο λίγο χρόνο; Απλά είδαν ότι … πλακώσανε κι οι γύφτοι. Τους πατρονάρουν από την χώρα τους οι μεσάζοντες «περιμένετε. Θα πέσουν κι άλλο οι τιμές στην Ελλάδα». Όταν αυτοί που ήσαν διατεθειμένοι να αγοράσουν σε πολύ ψηλότερες τιμές από τις αντικειμενικές καταλάβουν, ότι το πάρτι του μαυραγοριτισμού τελείωσε, θα συμβιβαστούν άμεσα με τις αντικειμενικές, γιατί μετά το ναδίρ έρχεται η άνοδος. 

Τι χρειάζεται λοιπόν, για να βγεί η θηλιά από τον λαιμό μας; Να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί κάτω από τις αντικειμενικές και να κάνουν πέντε δηλώσεις για υποτίμηση του ευρώ η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Όταν ήταν να καταστρέψουν την Κύπρο, πως έκαναν δηλώσεις; Ας μιλήσουν και μια φορά για καλό. Δηλώσεις μόνο. Λόγια μόνο. Αν ούτε αυτά δεν μπορούν να κερδίσουν οι «διαπραγματευτές» μας, τότε γιατί τους ανεχόμαστε;

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 13, 2013