Το άρθρο του Γ. Ρουμελιώτη για το περιστατικό με την Κ. Φαρμάκη

Του Γιώργου Ρουμελιώτη

Τόσες μέρες δεν μίλησα για το θέμα του δημοσιογράφου και της πρώην βουλευτή που έκανε αίσθηση και προκάλεσε συζητήσεις επί συζητήσεων σε πολλά «πηγαδάκια», δημοσιογραφικά και μη. Άφησα πρώτα να ξεχειλώσουν το θέμα (όπως μόνο αυτοί ξέρουν), οι έμπειροι και αδιάφθοροι δημοσιογράφοι της Κορινθίας! Τι έγινε όλες αυτές τις μέρες; Τι συνέβη, τόσο απόλυτα ενορχηστρωμένα; Κατ΄ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν θέλω να υπερασπιστώ την κα Κ. Φαρμάκη, ούτε καμία κυρία Φαρμάκη. Θέλω να υπερασπιστώ, πρώτον το δικαίωμα κάθε ανθρώπου, όταν θεωρεί ότι θίγεται να το δείχνει και να μην «το κρύβει». Θέλω να υπερασπιστώ την τιμή και την υπόληψη της δημοσιογραφίας, (ή τουλάχιστον όση έχει απομείνει ακόμα). Να υπερασπιστώ στον απόλυτο βαθμό την ελευθερία του λόγου και της ελεύθερης έκφρασης, όταν αυτή βέβαια δεν θίγει πρόσωπα και υπολήψεις και μάλιστα με εμπάθεια, σκοπό και στόχο! (ξέρω τι λέω)…

Σχετικά με το περιστατικό έχω να πω, ότι το μέγα λάθος που έκανε η πρ. βουλευτής, ήταν να καταθέσει μήνυση αυτές τις 5 τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές για τα όργανα του κόμματος και ανήμερα του ερχομού του νέου γ.γ. του κόμματος στην Κόρινθο την περασμένη Τετάρτη. Ο θυμός, η πικρία, η οργή ίσως, υπερτέρησαν της λογικής σε αυτή την περίπτωση. Όλα τα άλλα θεωρώ ότι έγιναν, όπως θα γίνονταν σε μια τέτοια περίπτωση για κάθε πολίτη αυτού του τόπου όπως οι νόμοι ορίζουν…

Γιατί όμως όλα αυτά; Για ένα καθαρά πολιτικό άρθρο όπως λέγεται; Όχι βέβαια. Η υπόθεση έχει να κάνει, φαντάζομαι, με την απόφαση της πρ. βουλευτή, να προσφεύγει στη δικαιοσύνη από δω και πέρα για καθετί που θεωρεί η ίδια ότι την θίγει σαν προσωπικότητα, σαν άνθρωπο, σαν επαγγελματία σε αυτή την πόλη. Μετά από πολύ καιρό κατά τον οποίο δέχτηκε «ανελέητο πόλεμο» από συγκεκριμένα μέσα και συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό είναι γνωστό εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια. Θα πει κανείς, λογικό είναι. Ψήφισε το Μνημόνιο, το οποίο έθιξε σε μεγάλο βαθμό τους πολίτες, αφαίρεσε χρήματα από μισθούς και συντάξεις, έκανε τη ζωή τους πολύ δύσκολη και αφόρητη. Γι΄ αυτό το λόγο, θα μπορούσε ο καθένας να ασκήσει σκληρή κριτική, να κάνει διάλογο με την ίδια, να ρωτήσει και να απαιτήσει απαντήσεις σε σοβαρά και σκληρά ερωτήματα, αφού αφορά την ίδια μας τη ζωή…

Βέβαια, αναρτήσεις του στυλ «Έμεινε μόνο δύο χρόνια βουλευτής και θα μείνει στην ιστορία ως η βουλευτής που παρέμεινε στο Κοινοβούλιο τη μικρότερη περίοδο», δεν εμπεριέχουν καμία πολιτική χροιά και θα τις χαρακτήριζα τουλάχιστον ανόητες και ηλίθιες. Όταν συνέβησαν όσα συνέβησαν με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. , ήταν δυνατόν να εκλεγεί κάποιος βουλευτής στην Κορινθία με τέτοια ποσοστά; Εξελέγη μήπως κάποιος άλλος και δεν το ξέρουμε; Αυτό λοιπόν δεν το χαρακτηρίζει κανείς πολιτικό άρθρο, αλλά δημοσιογραφικό οχετό πεζοδρομίου!

Εμπάθεια; Ίσως. Ξεπληρώνουν μια τέτοια εμπάθεια ετών, επειδή σήμερα έτυχε να έχουν την ευκαιρία να διαθέτουν δικό τους μέσο και να γράφουν ό,τι θέλουν; Ίσως. Κι αυτό κύριοι και κυρίες, είναι δημοσιογραφία; Αφορά έστω έναν πολίτη αυτού του τόπου, τέτοιου είδους δημοσιεύματα; Πληροφορούν την κοινωνία και το κοινωνικό σύνολο για θέματα που τους αφορούν και έχουν να κάνουν με τη μεταφορά ειδήσεων; Σε καμία περίπτωση. Έτσι δεν είναι λαμόγια; (χρησιμοποιώ τη λέξη που χρησιμοποιεί πλέον –δυστυχώς- η πλειοψηφία των πολιτών).

Θυμός λόγω Μνημονίου; Ίσως. Να ρωτήσω κάτι όμως βρε παλικαράδες της πένας: Μόνο η κα Φαρμάκη ψήφισε το Μνημόνιο από την Κορινθία εκείνη την περίοδο; Ε, λαμόγια; Οι υπόλοιποι δεν το ψήφισαν; Γιατί η επίθεση αφορά μεμονωμένα και προσωπικά τη Φαρμάκη; Ωπ! Δύσκολο ερώτημα για κάποιους… Θα απαντήσω εγώ, γιατί αυτοί έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Πρώτον, γιατί η Φαρμάκη ήταν το εύκολο θύμα, αφού, (μέχρι πρότινος), δεν αντιδρούσε, δεν απαντούσε και τα κατάπινε. Δεύτερον, γιατί προεκλογικά ΕΠΡΕΠΕ να χτυπηθεί η Φαρμάκη για ευνόητους λόγους που όσοι κατοικούν την Ιερουσαλήμ, δυστυχώς για κάποιους, τους ξέρουν πολύ καλά… Ε, λαμόγια; 

Και τρίτον: Η απόφαση και η πρόθεση κάποιων «κέντρων» είναι αυτή. Να χτυπηθεί ανελέητα η Φαρμάκη, μιας κι έχουν την ευχέρεια σαν πρώην βουλευτής που ήταν, μέσω αυτής να χτυπηθεί και ο σύζυγός της που είναι Αντιδήμαρχος Κορινθίων και μέσω αυτού ο Δήμαρχος και η οδός Κολιάτσου! Βλέπετε, τα χατίρια δεν έγιναν… Παρά τις πιέσεις και το «ανελέητο ξυλοκόπημα». Δεν βάζει και κανείς το χέρι στην τσέπη βρε γαμώτο, λόγω κρίσης! Έτσι δεν είναι λαμόγια;

Τα «συνεταιριλίκι» πάει μια χαρά. Η δουλειά προχωράει δυναμικά! Και ο κόσμος από κάτω διαβάζει και δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Πόσο χαμηλά έχουμε πέσει δημοσιογραφικά σε αυτό το νομό! Πόσες φορές θα ακούσουμε ακόμα τη φράση «Αυτός είναι δημοσιογράφος του 50ρικου;». (Ωχ, να με συγχωρέσουν κάποιοι συνάδελφοι που έχουν ανέβει κλίμακα τα τελευταία χρόνια και είναι του 100ρικου και πάνω). Πόσες φορές θα ακούσουμε για λαμόγια δημοσιογράφους, αργυρώνητους, που κυλιούνται στα σκατά για ένα καλό μηνιάτικο. Μάλλον πρέπει να το σκεφτώ πολύ σοβαρά, αν θα πρέπει να παραμείνω σε αυτό το χώρο. Γιατί καθημερινά πια, με όσα βλέπω, ακούω και διαβάζω, μου έρχεται εμετός! ΕΜΕΤΟΣ!!!!

http://korinthianews.blogspot.gr

Δημοσίευση: Ιουνίου 08, 2013