Το νέο μοντέλο της οικονομίας: ιδιωτικός τομέας

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ακόμη και η συζήτηση να υποχρεωθούν οι μικρομεσαίοι και οι επαγγελματίες να προπληρώνουν το 90% του φόρου του επόμενου έτους σε συνδυασμό με την μόνιμη έκτακτη εισφορά 2% (έρχεται οσονούπω) και τα χαράτσια αρκούν για να καταλάβει κανείς ποιους θεωρούν πλουτοκράτες όσοι έχουν την οικονομία και τις τύχες μας στα χέρια τους. 

Η κουτοπόνηρη εξήγηση-κονσέρβα ότι πρόκειται για προείσπραξη φόρου και όχι φόρο δεν αντέχει ούτε σε συζήτηση όταν πρόκειται για επαγγελματίες που μισθοδοτούν έστω και δύο άτομα. 

Γιατί ακόμη και ένας μεροκαματιάρης μπορεί έστω και με ζόρι να βοηθήσει τα οικονομικά του τόπου, με φορολογική προκαταβολή μιας και θα τον πληρώσει τον φόρο, αλλά ένας επαγγελματίας πνίγεται κυριολεκτικά όταν του βάζεις το χέρι στην τσέπη χωρίς να ξέρει αν τον επόμενο χρόνο θα έχει κέρδη ή θα κλείσει. 

Δεν διασφαλίζεις λοιπόν, στον υποτιθέμενο δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης, την παραπέρα δράση ενός ιδιώτη επιχειρηματία όταν το φορολογικό περιβάλλον παραμένει ασταθές και δεν του λες τίποτε για την φορολογική μεταρρύθμιση του 2014. 

Δεν δίνεις ελπίδες στον ιδιώτη επιχειρηματία όταν θα συνεχίσεις να τον χαρατσώνεις με τα κρατικά τιμολόγια που θα διατηρηθούν ακόμη μια πενταετία καθώς δεν πρόκειται να μεταβληθεί το κρατικό ενεργειακό μονοπώλιο μέχρι το 2018 έστω και αν δρομολογηθούν από τον επόμενο χρόνο διαδικασίες αποκρατικοποίησης και στην ΔΕΠΑ και στην ΔΕΗ. 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι και το νέο μοντέλο της οικονομίας που περιέγραψα και στο προηγούμενο σημείωμά μου περιέχει κράτος σε όλες τις μορφές που πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τους πλουτοκράτες. Η σημερινή κυβέρνηση δεν το λέει έτσι αλλά στην πράξη το εννοεί. 

Η αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί την εξουσία το λέει ευθέως. 

Θα πληρώσουν οι πλουτοκράτες. 

Ποιοι όμως είναι οι πλουτοκράτες για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση; 

Οι κλάδοι της χημικής βιομηχανίας, της μεταλλουργίας, της ηλεκτρικής βιομηχανίας, της αμυντικής βιομηχανίας, της συναρμολόγησης μηχανημάτων βιομηχανίας, της λιπασματοβιομηχανία, της μεταλλευτικής βιομηχανίας, των πρώτων υλών γενικώς βγήκαν από το παιχνίδι. 

Αυτές οι βιομηχανικές επιχειρήσεις πήραν την κάτω βόλτα το 1975 και αφανίσθηκαν από την αδιαφορία της πολιτείας. 

Σειρά έχουν (όπως το έχω ήδη σημειώσει σε παλαιότερες αναφορές μου) η χαλυβουργία πρώτη απ΄ όλους (σύντομα θα ανακοινωθούν διαθεσιμότητες και απολύσεις), το τσιμέντο (ανακοινώθηκαν ήδη σχέδια συρρίκνωσης του κλάδου και διαθεσιμότητα) και γενικά παίζεται η τύχη του πετρελαίου και των καυσίμων. 

Στο κύκλωμα των καυσίμων οι εξελίξεις, κατά την άποψή μου, θα είναι εντυπωσιακές. 

Πριν όμως από αυτές τις εξελίξεις θα «ταφούν» ως κουφάρια ό,τι έχει μείνει στην κλωστοϋφαντουργία, την χαρτοβιομηχανία, την υαλουργία, την βιομηχανία εφαρμογής ειδών ηλεκτρισμού, στα πλαστικά και στο ξύλο. 

Αν λοιπόν ψάχνουν πλουτοκράτες στους παραπάνω κλάδους ας τους ξεχάσουν γιατί, αποκλείεται ακόμη και να έλθει επένδυση τέτοιας μορφής στην Ελλάδα. 

Πρώτον γιατί η αγορά συμπεριλαμβανομένης και αυτής των Βαλκανίων δεν προκαλεί ενδιαφέρον. 

Και δεύτερον γιατί μέχρι τότε η Ελλάδα ενώ θα παραμένει ως χώρα υψηλού ρίσκου τουλάχιστον μέχρι το 2025 θα έχει αδυναμία (λόγω επιλογής) παροχής φορολογικών κινήτρων. 

Ας ξεχάσουν λοιπόν (όσοι λένε ότι σχεδιάζουν ανάπτυξη) την βαριά και την μεσαία βιομηχανία που βγήκε και βγαίνει από το παιχνίδι και ας στρέψουν την προσοχή τους (αν θέλουν ιδιωτικό τομέα στον χώρο της μεταποίησης) στις μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις. Από την άλλη μεριά ας μην αγνοήσουν το εμπόριο και τους επαγγελματίες της παροχής υπηρεσιών. 

Αυτούς δηλαδή που σήμερα κυνηγούν με φορολογικές υπερβολές και αδικίες. Αυτούς που τους βάζουν να πληρώσουν πάνω από το 60% του τζίρου τους σε χαράτσια χωρίς να γνωρίζουν αν τελικά οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες θα καταφέρουν να βγάλουν κέρδη. 

Τι άλλο λοιπόν από διωγμός είναι η επέκταση των σκληρών μέτρων που κατέστρεψαν τις μεγάλες επιχειρήσεις και στο επίπεδο των μικρομεσαίων και των επαγγελματιών; 

Είναι καθαρός διωγμός που προκαλείται κάτω από την ανάγκη να δημιουργηθεί έστω και τραβηγμένη από τα μαλλιά... μια νέα τάξη πλουτοκρατών για να μπορέσει να συντηρήσει το κράτος που θα διατηρηθεί τελικά σε όλη την έκτασή του. 

Σας συνιστώ να παρακολουθήσετε προσεκτικά (από εδώ και πέρα) δύο αντικείμενα της πολιτικής. 

Την τελική μορφή της διάλυσης Οργανισμών (αρχίζοντας από τα αμυντικά συστήματα μέχρι εκείνους του Οργανισμούς της λίστας των 20 πρώτων) για να διαπιστώσετε ότι τίποτε δεν πρόκειται να διαλυθεί αλλά οι Οργανισμοί, με συγχωνεύσεις και συμμαζέματα, θα συνεχίσουν να υπάρχουν. 

Και δεύτερον τον προοδευτικό μετασχηματισμό της μεσαίας τάξης σε πλουτοκράτεςαρχίζοντας από τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους εμπόρους και τους ελεύθερους επαγγελματίες για να φθάσουν στους μηχανικούς, τους χημικούς, τους γεωπόνους και όλους εκείνους που ανήκουν στον τομέα της παροχής υπηρεσιών. 

Αυτήν την Ελλάδα ονειρεύονται. 

Και αυτήν την Ελλάδα θα παραδώσουμε στα σημερινά παιδιά των 12-15 ετών αν τελικά μείνουν στην Ελλάδα. 

Κεφάλαιο

Δημοσίευση: Ιουλίου 06, 2013