Γιατί χαίρονται οι γύπες και χαμογελούν πατέρα;

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Β. Σόιμπλε και το υπόλοιπο κονκλάβιο της Ευρωζώνης κλείνουν τα μάτια στις προειδοποιήσεις, ότι τα χειρότερα έρχονται -όπως του Αμερικανού οικονομολόγου Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ και του πρώην «γερακιού» της ΕΚΤ, Γιούργκεν Σταρκ.

«Τα πράγματα είναι πολύ, πολύ καλύτερα. Τώρα έχω μόνο φίλους στο Eurogroup και ανθρώπους οι οποίοι εκτιμούν την τεράστια προσπάθεια που έχει γίνει». Αυτό δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, στη συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters. 

Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι δεν υπάρχει οικονομικό ρίσκο αλλά μόνο πολιτικό, το οποίο έγκειται στην κόπωση κάποιων βουλευτών να ψηφίζουν τα αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων. «Αντικατοπτρίζουν τον μέσο Έλληνα και τη μέση Ελληνίδα», πρόσθεσε (αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, την κόπωση εκατομμυρίων Ελλήνων να υφίστανται μέτρα, τα οποία μάλιστα ούτε καν καλούνται να ψηφίσουν).

Προφανώς, ο υπουργός γνωρίζει καλύτερα από κάθε απλό πολίτη το κλίμα στο οικονομικό κονκλάβιο της Ευρωζώνης. Εκεί, δηλαδή, όπου ο Σόιμπλε και τα άλλα... μεγάλα κεφάλια αρνούνται να δουν την πραγματικότητα: τον Φρανκενστάιν που έχουν δημιουργήσει. Και γι' αυτό, κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους στις πάμπολλες αναλύσεις που προειδοποιούν ότι τα χειρότερα έρχονται -μόλις χθες, ο Αμερικανός οικονομολόγος Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ (μιλώντας σε γερμανική εφημερίδα) ισχυρίστηκε, πως «η Ευρώπη βρίσκεται εγγύτερα στη διάλυσή της παρά στη λύση του προβλήματος», ενώ το Σαββατοκύριακο, το πρώην «γεράκι» της ΕΚΤ, ο Γιούργκεν Σταρκ, έλεγε, ότι «η κρίση στη ζώνη του ευρώ θα κορυφωθεί στα τέλη του φθινοπώρου, μέσω Γαλλίας».

Προφανώς, επίσης, ο Γ. Στουρνάρας ξέρει καλύτερα τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής της ομάδας. Εξάλλου, έχει και τη δική του συμφωνία το μοντέλο που προβλέπει, ότι οι πιο σοβαρές αποφάσεις θα λαμβάνονται πλέον μέσω προεδρικών διαταγμάτων και όχι με την κλασική διαδικασία της συζήτησης ενώπιον του Κοινοβουλίου. Εκτιμά, φαίνεται (όπως και ο πρωθυπουργός) ότι με τον τρόπο αυτό, περιορίζεται ο κίνδυνος αντάρτικου, ενώ επιταχύνεται η διαδικασία προώθησης των μέτρων και αλλαγών που απαιτεί η τρόικα.

Ωστόσο, τόσο ο υπουργός Οικονομικών όσο και οι περισσότεροι συνάδελφοί του μάλλον δεν είναι σε θέση να συλλάβουν και να αξιολογήσουν την κατάσταση στην κοινωνία και την αγορά. Ενδεχομένως, πιστεύουν, ότι οι περισσότεροι Έλληνες αισθάνονται απογοητευμένοι και, κατά συνέπεια, θα σκύψουν το κεφάλι και δεν θα επιλέξουν τον δρόμο της σύγκρουσης και του αγώνα. Ίσως πάλι ελπίζουν, ότι η διαφαινόμενη ως μόνη εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει τις μεγάλες εσωτερικές του αντιθέσεις και αδιέξοδα και έτσι θα «ξεφουσκώσει» γρήγορα.

Ακόμη και αν δικαιωθούν στις εκτιμήσεις τους, όμως, χάνουν το δάσος. Διότι μια κοινωνία έχει πολλούς τρόπους να αντιδράσει. 

Όπως, για παράδειγμα, οδηγούμενη σε μια μαζική στάση πληρωμών προς το κράτος - κάτι που, σε μεγάλο βαθμό, θα είναι αντικειμενικό, καθώς οι άνεργοι, οι κακοπληρωμένοι και οι συνταξιούχοι στα όρια της εξαθλίωσης είναι λογικό, να επιλέξουν να φάνε και όχι να πληρώσουν την εφορία. 

Είναι κοινό μυστικό, επίσης, ότι χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν ήδη αποφασίσει να βάλουν λουκέτο, εάν δεν ελαφρώσουν από τα χρέη και δεν κυκλοφορήσει χρήμα (κάτι που, ασφαλώς, δεν πρόκειται να συμβεί στο ορατό μέλλον).

Η άμεση συνέπεια είναι ένας φαύλος κύκλος, όπου τα κρατικά και ασφαλιστικά ταμεία θα παραμένουν άδεια, η υγεία και η παιδεία θα βάλουν λουκέτο και οι τράπεζες θα κληθούν να διαχειριστούν πολλαπλάσια δάνεια, που δεν θα εξυπηρετούνται. 

Η Ελλάδα θα βρεθεί τότε και με τα δύο πόδια στον γκρεμό - και όσοι νομίζουν ότι η Χρυσή Αυγή είναι εύκολος αντίπαλος, πλανώνται πλάνην οικτράν. Εκτός αν της κλείνουν ήδη το μάτι...

imerisia.gr

Δημοσίευση: Αυγούστου 04, 2013