Κ.Πλεύρης - Β.Ραφαηλίδης, η ιστορική συνάντησή τους (video)

Πλεύρης - Ραφαηλίδης σε τηλεοπτική συνάντηση με συντονιστή τον Νάσο Αθανασίου που βρήκε τον μπελά του. Τα βίντεο έχουν κάποια σχόλια-παρεμβάσεις από τον δημιουργό τα οποία αγνοούμε...

Κωνσταντίνος Πλεύρης

Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης (γεννημένος 1939) είναι συγγραφέας, δικηγόρος και πολιτικός. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Εθνικισμού ή Εθνικοσοσιαλισμού στην Ελλάδα[1]. Το έργο και οι πράξεις του συχνά προκαλούν και αποτελούν αντικείμενο δικαστικών διενέξεων.

Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα και τελείωσε τη γαλλική σχολή του Λεοντείου Λυκείου και έλαβε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του σε Γαλλικό Ινστιτούτο Κοινωνιολογίας.[2] Επίσης είναι δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω και ασχολείται με την πολιτική. Επί δεκαετίας παρουσίαζε στον τηλεοπτικό σταθμό "ΤΗΛΕΑΣΤΥ" την εκπομπή "Ιστορικές Μνήμες" και στον τηλεοπτικό σταθμό "EXTRA" την εκπομπή "Εδώ Ελλάς". Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο, τον βουλευτή Α' Αθηνών, νυν της Νέας Δημοκρατίας και πρώην του ΛΑ.Ο.Σ., Θάνο Πλεύρη και μία κόρη, τη Φαιναρέτη Πλεύρη.

Πολιτική δράση

Το 1960 ίδρυσε την ακροδεξιά οργάνωση 4η Αυγούστου,[2] στελέχη της οποίας υπήρξαν πολλές προσωπικότητες της άκρας δεξιάς, όπως ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος,[3] αλλά και της ευρύτερης δεξιάς, όπως ο εν ενεργεία βουλευτής Κιλκίς της Ν.Δ. και τέως υφυπουργός, κ. Κιλτίδης.[4]

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Γενικής Μορφώσεως του Αρχηγείου Στρατού και καθηγητής στις Σχολές Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής, όπου δίδασκε πολιτική κοινωνιολογία. Ήταν στενός συνεργάτης και κουμπάρος του Ι. Λαδά και διορίστηκε, επί υφυπουργίας του, γραμματέας του ιδιαίτερου γραφείου του.[3] Επίσης κατηγορήθηκε ψευδώς ότι έδρασε και ως πράκτορας της ΚΥΠ με αντικείμενο τους Έλληνες μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη, "προκειμένου να διαπιστωθεί από το τότε καθεστώς η ύπαρξη, η οργάνωση και ο τρόπος δράσης της αντιδικτατορικής δράσης τους στο εξωτερικό".[2] Αυτό το έχει δηλώσει δημοσίως αρκετές φορές.

Σε δικαστική απόφαση υπέρ του, σε μήνυση εναντίον συγγραφέα για συκοφαντική δυσφήμιση, έγινε αποδεκτό ότι κατά την περίοδο της χούντας επικοινωνούσε με ιταλικές νεοφασιστικές ομάδες, όπως οι Ordine Nuovo και Avanguardia Nazionale.[2]

Το 1999 ο Κώστας Πλεύρης ίδρυσε το πολιτικό κόμμα Πρώτη Γραμμή, με το οποίο συμμετείχε στις Ευρωεκλογές, τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, επιτυγχάνοντας με περί τις 48.500 ψήφους, ποσοστό 0,75%. Στις εθνικές εκλογές του 2000 σύναψε συνεργασία με τον Μάκη Βορίδη και το κόμμα του, το Ελληνικό Μέτωπο, καθώς και με κάποια πρώην στελέχη της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών ήταν και ο σημερινός εκδότης της εφημερίδας Στόχος, Σάββας Χατζηπαρασκευάς. Παρά τη συνεργασία η προσπάθειά του έληξε άδοξα, καθώς κατάφερε να αποσπάσει μόνο το 0,18% των ψήφων (12.125). Στις εκλογές του 2004 ήταν υποψήφιος με τον ΛΑ.Ο.Σ. στην Α' Αθηνών, βγαίνοντας πρώτος από το κόμμα σε σταυρούς, όμως ο ΛΑ.Ο.Σ. με 2,2% δεν εξέλεξε βουλευτή. Κατόπιν αυτού ο Κώστας Πλεύρης αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση, εντασσόμενος άτυπα στον ΛΑ.Ο.Σ.. Εξαργύρωσε, ωστόσο από τον Γιώργο Καρατζαφέρη την αποχή του με την συμμετοχή του γιου του, Θάνου Πλεύρη στις νομαρχιακές εκλογές του 2006 και στις εθνικές εκλογές του 2007, οπότε και ο τελευταίος εξελέγη βουλευτής της Α' Αθηνών.[5] Λίγες μέρες μετά την αποχώρηση του γιου του από τον ΛΑ.Ο.Σ. και την προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΛΑ.Ο.Σ. για τις εκλογές του Ιουνίου 2012.[6]

Κριτική

Για τις απόψεις του, ο Κώστας Πλεύρης έχει χαρακτηριστεί, ακόμη και από εφημερίδες του συντηρητικού πολιτικού χώρου, ως "ναζιστής", "πατέρας του ελληνικού νεοφασισμού"[7] και "θεωρητικός του φασιστικού χώρου".[8]

Στο βιβλίο του Οι Εβραίοι - Όλη η αλήθεια, καταφέρεται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, όπως "υπάνθρωποι", εναντίον των Εβραίων.[9] Εξαιτίας του βιβλίου αυτού, οδηγήθηκε στο εδώλιο, μετά από βούλευμα εισαγγελέα, με βάση τον λεγόμενο "αντιρατσιστικό νόμο" (Ν.927/1979). Η επέμβαση του εισαγγελέα είχε γίνει μετά από αναφορά στελεχών του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα (ΕΠΣΕ). Στη δίκη αυτή που ολοκληρώθηκε στις 13/12/2007 στο Εφετείο (λόγω της δικηγορική ιδιότητας του κατηγορουμένου) καταδικάστηκε σε φυλάκιση, ενώ αθωώθηκε ύστερα από έφεσή του στον Άρειο Πάγο.[10] Για την ίδια υπόθεση εκκρεμεί μήνυση του ιδίου για ψευδή καταμήνυση εναντίον του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και του ΕΠΣΕ.[11]

Ο ίδιος υπεραμύνεται των θέσεων που έχει εκφράσει στα βιβλία του, ισχυριζόμενος ότι είναι ιστορικός και ότι έχει δικαιολογημένο ενδιαφέρον να γράφει «κατά των εβραιοσιωνιστών», ενώ δημοσίως αρνείται το εβραϊκό Ολοκαύτωμα.[12]Ωστόσο, αρνείται την κατηγορία ότι προτρέπει σε εξολόθρευση των Εβραίων και θεωρεί τιμή του τη συνεργασία του με το καθεστώς της Χούντας.[13]

Στις 31 Οκτωβρίου 2011 καταδικάστηκε για εξύβριση με βάση τον λεγόμενο "αντιρατσιστικό νόμο" (Ν.927/1979), όπου του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης έξι μηνών με τριετή αναστολή, με αφορμή την εξύβριση της Αντρέα Γκίλμπερτ (στέλεχος του Ελληνικού Παρατηρητήριου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, εκπρόσωπος του Athens Pride) στις 16 Ιουλίου 2008. Συγκεκριμένα ο Πλεύρης καταδικάστηκε γιατί αναφερόμενος στην Αντρέα Γκίλμπερτ την χαρακτήρισε «αντικοινωνικό στοιχείο» και ως «καυχωμένη ότι εκπροσωπεί τας ομοφυλοφίλους γυναίκας, δηλαδή πρόκειται περί ψυχανωμάλου γενετησίου διεστραμμένου προσώπου, τον οποίον αφού δεν σέβεται την γυναικείαν φύσιν του δεν σέβεται και την αλήθειαν». 

Συγγραφική δράση

Το συγγραφικό του έργο, πού είναι αυστηρά επιστημονικό, αναγνωρίσθηκε στο εξωτερικό π.χ. αναγόρευση σε επίτιμο καθηγητή Πανεπιστημίου Γκουανταλαχάρα, βιβλιογράφηση εργασιών του, ανακοινώσεις σε επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια κ.τ.λ. Έχει κάνει πολλές διαλέξεις και δημοσίευσε άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει κυκλοφορήσει μια σειρά βιβλίων ιστορικού, φιλοσοφικού και κοινωνιολογικού περιεχομένου, πολλά εκ των οποίων εκδόθηκαν στην αγγλική, την ιταλική και την αραβική γλώσσα.

Σκόπιμα λάθη, Ινδοευρωπαίοι και Φοινικισμός, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Το Ελληνικόν αλφάβητον, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Γλώσσα και μορφή του Χριστού, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Ο Σωκράτης μπροστά στο θάνατο, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Τα είκοσι πρωτόκολλα της προδοσίας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ο διωγμός των αρίστων, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Οι επτακόσιοι Θεσπίεις στις Θερμοπύλες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Οι Έλληνες, τεύχος Α', Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ελληνίδες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Αρχαία Ελληνικά, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

21 Απριλίου 1967, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Οι Βάρβαροι, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Η Βασιλεία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ο Καπιταλιστής, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Hezbollah Ο Αγών της, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Παλαιά Διαθήκη Κριτική Ιστορικότητος, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Δικαιοσύνη τα Εμπόδια Στην Απονομή Της, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Η γεωπολιτική θέσις της Μακεδονίας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Κοινωνιολογία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Πας μη Έλλην Βάρβαρος, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Σκάκι Φύσις και Ιστορία, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Αγιά Σοφιά, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Θέματα πολιτικής κοινωνιολογίας , Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ρατσισμός - από το ψεύδος στην αλήθειαν, Εκδόσεις: Κόκκινη Μηλιά

Ποια γλώσσα και γιατί, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Λογική, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Πολιτική Προπαγάνδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ιωάννης Μεταξάς, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ο γέλως στην αρχαία Ελλάδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Η πολιτική προπαγάνδα, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Αξιωματικός και Νεοραγιάδες, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ας μιλήσουμε για Εβραίους, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Έλληνες Φιλόσοφοι, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Το ημερολόγιο του Γκαίμπελς, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ζιγκ Ζαγκ στους Έκφυλους, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Ελληνική Δημιουργία Υπεροχής και Γραικύλοι, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Η Σημαία, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Η Επανάστασις, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Αποχαιρέτα Την Ελλάδα που Χάνεται, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Η Τηλεόρασις, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Γεγονότα 1965-1977, τα άγνωστα παρασκήνια, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Οι εθνοπατέρες, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Ο Λαός Ξεχνά Τι Σημαίνει Αριστερά, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Ιωάννης Καποδίστριας, Εκδόσεις: Νέα Θέσις

Εβραίοι - Όλη η αλήθεια, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Η ιστορία ενός βιβλίου, Εκδόσεις: Ήλεκτρον

Βασίλης Ραφαηλίδης

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη, την οποία και ο ίδιος αναγνώριζε ως πατρίδα του (κυρίως διότι του άρεσε ως πόλη). Εξάλλου είχε και άλλες "πατρίδες". Κατεξοχήν, την Καστοριά στην οποία πέρασε την εφηβεία, λόγω μετάθεσης των γονέων του. Σημειωτέον, οι γονείς του ήταν αμφότεροι εκπαιδευτικοί - φιλόλογος ο πατέρας (Ανάργυρος), δασκάλα η μητέρα του (Ελένη).

Σπούδασε το 1959 κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου στην Αθήνα και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε σαν βοηθός του Νίκου Κούνδουρου και του Ροβήρου Μανθούλη, ενώ το 1962 γύρισε και ο ίδιος δύο ταινίες - ντοκιμαντέρμικρού μήκους, το Βυζαντινό μνημόσυνο και το Οι γουναράδες της Καστοριάς και η τέχνη τους. Η πρώτη του ταινία, γυρισμένη με πενιχρά και πεπαλαιωμένα μέσα, ήταν εξαιρετικά φιλόδοξη, αλλά ο ίδιος την απέρριψε αμέσως ως αισθητικά απαράδεκτη και έκτοτε αδιαφόρησε παντελώς για την τύχη της παρότι βραβεύτηκε αργότερα από διεθνές φεστιβάλ.

Το 1963 αποφασίζει να εγκαταλείψει την προοπτική του επαγγελματία σκηνοθέτη για να γίνει επαγγελματίας κριτικός κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε σ' αυτό το πόστο σε έντυπα της αριστεράς στην οποία ιδεολογικά ανήκε, αρχικά την Επιθεώρηση Τέχνης και αργότερα στην Δημοκρατική Αλλαγή. Στη συνέχεια εξέδωσε το περιοδικό Ελληνικός Κινηματογράφος το οποίο έκλεισε η Χούντα για να το επανεκδώσει στη συνέχεια με τον τίτλο Σύγχρονος Κινηματογράφος.

Με τη μεταπολίτευση εργάστηκε σε διάφορες εφημερίδες όπως Το Βήμα (1974 - 1983), Έθνος (1983 - 1998) και Ελευθεροτυπία (1998 ως το θάνατό του το 2000), μη περιοριζόμενος στην κριτική κινηματογράφου, αλλά γράφοντας σχόλια και επιφυλλίδες που άπτονταν ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Επίσης παρέδιδε σεμινάρια και δίδαξε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου, στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και αλλού. Επίσης εργάστηκε και σε ραδιοφωνικό σταθμό σε εκπομπές διαλόγου. Στη διάρκεια τηςδικτατορίας βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στις φυλακές της Αίγινας. Υπήρξε συνειδητοποιημένος μαρξιστής-κομμουνιστής και μέσα από κάποια βιβλία του ανέλυσε τη μαρξιστική και κομμουνιστική θεωρία με τρόπο απλό αλλά όχι απλουστευτικό.

Απεβίωσε το 2000 σε ηλικία 66 ετών από καρκίνο και κηδεύτηκε στην Πάτρα. Κατοικούσε στα Εξάρχεια επί της οδού Ιπποκράτους.

Βιβλία

Ενδεικτικά κάποια βιβλία από την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα:

12 μαθήματα για τον κινηματογράφο (1982)

Λεξικό ταινιών (1982)

Κείμενα για τον Μαρξ (1983)

Φιλμοκατασκευή (1984)

Κινηματογραφικά Θέματα (6 τόμοι, 1985)

Έλληνες και Νεοέλληνες (1988)

Τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου (1989)

Το ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας (1990)

Καπιταλισμός, Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας (1991)

Μνημόσυνο για έναν ημιτελή θάνατο (αυτοβιογραφικό, 1992)

Στοιχειώδης αισθητική (1992)

Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους (1993)

Οι λαοί των Βαλκανίων (1994)

20 κείμενα για 127 αιρέσεις (1995)

Ελληνικός κινηματογράφος, κριτική (1995)

Μυθ-ιστορία των βάρβαρων προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων (1995)

Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι (1996)

Λαοί της Ευρώπης (1996)

Το βλέμμα του ποιητή (1996)

Επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα (1997)

21 κείμενα για τη Μαλβίνα (1998)

Λαοί της Μέσης Ανατολής (1998)

Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού (1999)

Πέρα από τον κινηματογράφο (Α΄ τόμος, 1999)

Πέρα από τον κινηματογράφο (Β΄ τόμος, 2003)

Άραβες (2003)

Ταξίδι στο μύθο δια της ιστορίας (2003)

Η μυθική ιστορία των Εβραίων (2005)

Νεοελληνική Ιστορία της αρχαίας Ελλάδας (2010) (πρώτη δημοσίευση ως σειρά άρθρων στο "Έθνος της Κυριακής" το 1989)

Δημοσίευση: Αυγούστου 04, 2013