Στις πόσες σιωπές καίγεστε;

«Φωνάξτε, δημιουργείστε ή ψοφήσετε» ήταν ένα από τα συνθήματα του Μάη του 68’. Ένα από τα συνθήματα της γενιάς που τόλμησε, της γενιάς που φώναξε, της γενιάς που αγωνίστηκε. 

Η γενιά μου πάλι, ούτε με τη φωνή ούτε και με τη δημιουργία τα πάει τόσο καλά. 

Και όσο για τους ‘’διανοούμενους’’ αυτού του τόπου οι ‘’φωνές’’ τους, αν υπάρχουν είναι κομματάκι άτοπες. 

Λες και μιλούν από τον δικό τους γυάλινο μικρόκοσμο, λες και δεν έχουν κάνει ποτέ μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, λες και δεν έχουν μπει ποτέ τους σε αστικό λεωφορείο, λες και κάθε μέρα στο τραπέζι τους σερβίρεται αστακομακαρονάδα.

Δεν θα μιλήσω για την κυρία Δημουλά, για την κυρία Διβάνη, για τον κύριο Σαββόπουλο, ούτε για τους απολιθωμένους αριστερούς που καπιλευόμενοι ιδέες και αξίες αμπελοφιλοσοφούν ακόμη και σήμερα. 

Άλλωστε έχουν τοποθετηθεί άλλοι πριν από ‘μένα, και πολύ πιο σωστά. 

Όμως ειλικρινά απορώ αν καθένας από αυτούς, που με ένα τουίτ, ένα σχόλιο ή μια δήλωση δικάζουν και καταδικάζουν, έχουν ουσιαστική επίγνωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης εδώ στην Ελλαδίτσα μας. 

Αν τους έχει τύχει να μαζεύουν τα πεντάλεπτα για να πάρουν ένα εισιτήριο, αν έχουν φύγει από το σούπερ μάρκετ έχοντας στο καλάθι τους ένα ψωμί του τοστ, αν βλέπουν τα παιδιά τους να δυσφορούν από την ανεργία και τη μιζέρια της εποχής. 

Τότε ίσως μάθαιναν να χρησιμοποιούν πιο προσεκτικά όρους όπως το τζαμπατζιλίκι. 

Κι ακόμη μια μου απορία είναι, γιατί όλοι αυτοί οι διανοούμενοι δεν τουιτάρουν κάτι, για τα νοσοκομεία που κλείνουν και για όλο το προσωπικό τους που τίθεται σε διαθεσιμότητα, για τους ασθενείς που μετακινούνται σαν βαλίτσες, για τον εξευτελισμό της δημόσιας παιδείας, για την ανομία της κυβέρνησης για όλα αυτά που κάθε μέρα καταπίνει αμάσητα ο ελληνικός λαός; 

Και για να επιστρέψω στην αρχή μπορώ να αποδεχτώ ότι ένα παιδί της γενιάς μου δεν ξέρει, δεν διάβασε δεν έχει κάποια πολιτική στάση ή θέση ακόμα κι έτσι δεν βγαίνει να φωνάξει και να αντιδράσει... αλλά όλοι εσείς αγαπητοί μου ‘’διανοούμενοι’’ που είστε; 

Καίγεστε μες στις σιωπές σας, και επειδή οι στάχτες σας μας ενοχλούν στα μάτια, καείτε μια ώρα αρχύτερα. 

Ο λαός ναι, χρειάζεται φωνές, όχι όμως στριγγλιές βολεμένων καλοπερασάκηδων, που ενώ απολαμβάνουν τον καφέ τους μπροστά από την πισίνα τουιτάρουν κι αυτοί την άποψη τους.

Πηγή Catchyourdream

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 05, 2013