Ανήμποροι, δειλοί και άβουλοι ραγιάδες

Όσες φορές και σε όποιες πηγές και αν ανατρέξει κάποιος που επιθυμεί να μελετήσει τη νεότερη Ιστορία μας, με καθαρό μυαλό, μακριά από συμπλέγματα και προκαταλήψεις, καταλήγει στο ίδιο πάντοτε αποθαρρυντικό συμπέρασμα.

Στη χώρα μας εισήχθη το κοινοβουλευτικό σύστημα, ένα καθαρά αστικό θεσμικό σύστημα, το οποίο εφαρμόστηκε σε μια κοινωνία που δεν ήταν αστική. Έχουμε δηλαδή μια νόθα κατάσταση. Αυτοί οι θεσμικοί κανόνες δεν μπόρεσαν, όπως ήταν επόμενο, να προσαρμοστούν στο ελληνικό κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται συνεχώς μια ισχυρή θεσμική αστάθεια.

Στη νεότερη Ιστορία μας ίσχυσαν συνολικά 13 Συντάγματα, αρκετές συντακτικές πράξεις και πληθώρα ψηφισμάτων. Ήδη και το ισχύον Σύνταγμα έχει υποστεί μία πληθώρα αναθεωρήσεων, όχι φυσικά προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως απέδειξε η ίδια η πραγματικότητα.

Έτσι από την αρχή, τη θέση της ανύπαρκτης αστικής τάξης, μέσα στο νεοεισαχθέν θεσμικό πλαίσιο, κατέλαβε μια ιδιότυπη πολιτική ολιγαρχία, η οποία στη συνέχεια χρησιμοποίησε το θεσμικό αυτό καθεστώς, με τη βοήθεια και των απέραντων δικτύων πατρωνίας και εκλογικής πελατείας, που η ίδια δημιούργησε, για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών των μελών της και των διαφόρων πίσω από αυτά συμφερόντων. Ο δε πολίτης κατέλαβε τη θέση του πολιτικού ραγιά.

Σήμερα, παρά τη πολιτική σοφία και εμπειρία δύο αιώνων που έχουμε αποκτήσει και παρά του ότι αυτό το πολιτικό σύστημα μας χρεοκόπησε για μια ακόμα φορά, εντούτοις, έχει τη δύναμη να μας διαχειρίζεται ευκολότερα απ’ ότι φαίνεται, αποφεύγοντας την κατάρρευσή του. Εμείς δε, ανήμποροι, δειλοί και άβουλοι αντάμα, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, παραμένοντας μόνιμα πολιτικοί ραγιάδες.

Πέτρος Χασάπης

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 03, 2013