Στους καναπέδες κλώθονται τ' αυγά...

Διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πολιτικά κείμενα αυτές τις μέρες, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πέρα από τα στρογγυλέματα μερικών και τις βλακείες περί των δύο άκρων, έχουν γραφτεί πολύ σημαντικά πράγματα και για τα αίτια εκκόλαψης του φιδιού και για τα "έρπην" του, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις για το αύριο. Ελπίζω αυτή η στυγνή δολοφονία, τα κείμενα και τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και αποκαλύπτουν τη δράση των νεοναζί, από τη μία να συνεφέρουν αρκετούς υποστηρικτές της κοινοβουλευτικής τους αμφίεσης και από την άλλη να γίνουν ο καταλύτης για την αντίδραση της κοινωνίας. 

Εννοείται ότι τα κείμενα, τα πληκτρολόγια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν φτάνουν. Η προπαγάνδα των 8μμ είναι ανίκητη ακόμα, γιατί και οι "πελάτες" της είναι υπερπολλαπλάσιοι απ' αυτούς που διαβάζουν και με τα κόλπα και το φόβο που σπέρνει μέσα σε κάθε σπίτι έχει καταφέρει να καθηλώσει μυριάδες στους καναπέδες. Κι έτσι ζεστοί που κρατιούνται από τους φοβισμένους κώλους που κάθονται συνεχώς απάνω τους, ευνοήθηκε η επώαση των αυγών, αλλά και όλων των άλλων γαλαζοπράσινων γεννημάτων των τελευταίων δεκαετιών.

Για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα, την άποψή μου την έχω πει πολλές φορές. Συμμετοχή στα κοινά. Στις γειτονιές, στα τοπικά, στα δημοτικά, παντού γύρω μας. Να πείσουμε τους γείτονές μας ότι η συμμετοχή τους θα φέρει τη λύση και όχι κάποιος νέος σωτήρας. Να μην τα αναλύσω πάλι, την ξέρετε τη γνώμη μου. Μόνο ένα να προσθέσω: δεν φτάνει να επικαλούμαστε το λαό, έτσι αόριστα και θολά. Πρέπει να τον πείσουμε κιόλας να είναι παρών στις αποφάσεις που τον αφορούν, να μιλήσει, ν' ακούσει, να παλέψει, να διεκδικήσει, να συναποφασίσει και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο (μια βόλτα στις 36 κοινότητες του δήμου μας θα σας πείσει). Το σύστημα για πολλές δεκαετίες παλεύει για το αντίθετο και τα τελευταία χρόνια μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ένταση. Να το έχουμε όλοι στο μυαλό μας λοιπόν όταν μιλάμε για λαό και δεν θέλουμε να τον κοροϊδέψουμε για μια ψήφο, ότι πρέπει να δουλεύει κι αυτός για να γίνει πραγματικά "κυρίαρχος". Όχι μία Κυριακή κάθε λίγα χρόνια, αλλά κάθε μέρα. Βέβαια, όσοι τον θέλουν για μία Κυριακή έχουν σαφώς πιο εύκολο έργο. Εμείς οι "ζαβοί" όμως, στα δύσκολα...

Ανδρέας Απ. Ζάρρος

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 23, 2013