Η κορυφαία βραδιά του Μίτσελ! (video)

Νίκος Συριώδης

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην κατάφερε να νικήσει, όπως έκανε στο Βέλγιο, αλλά η εμφάνισή του ήταν καλύτερη και η ομάδα είχε την "σφραγίδα" του προπονητή της.

Ένα σύνθημα που συχνά - πυκνά ακουγόταν σε εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού την εποχή που μεσουρανούσε στο μεγάλο Λιμάνι ο Ερνέστο Βαλβέρδε, ήταν το "εεε, οοο, έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό". Και δικαιωματικά το φώναζε ο "ερυθρόλευκος" κόσμος, διότι κατά κοινή ομολογία η ομάδα επί "Τσινγκούρι" έπαιζε ωραία μπάλα και είχε "ταυτότητα" μέσα στο γήπεδο.

Αν κάποιος πριν 1,5 - 2 μήνες έλεγε ότι θα κοντοζύγωνε η ώρα που θα ακουγόταν και πάλι στο φαληρικό γήπεδο, με τον Μίτσελ στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, πιθανότατα θα τον κοιτούσε με μια κάποια δυσπιστία. Όχι, ακόμα δεν έχει ακουστεί, όμως είναι τέτοια η πρόοδος της ομάδας το τελευταίο διάστημα, που συνδυάζει θέαμα, πολλά και γκολ και ουσία, ώστε να είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα δονήσει και πάλι την ατμόσφαιρα του "Γ. Καραϊσκάκης".

Στο πρωτάθλημα η ομάδα φορτώνει με γκολ τις αντίπαλες εστίες και είναι μόνη πρώτη στο βαθμολογικό πίνακα, αλλά το βασικό κριτήριο είναι η εν γένει εικόνα της στο Champions League, εκεί δηλαδή που μετράει πραγματικά τις δυνάμεις της και αντιμετωπίζει αντιπάλους άλλου βεληνεκούς με τον πήχη να μπαίνει πολύ πιο ψηλά.

Και αν στην αναμέτρηση με την Άντερλεχτ ο Ολυμπιακός πέτυχε τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αλλά σε μεγάλο βαθμό το όφειλε στην εκτελεστική δεινότητα του Μήτρογλου και στις εξαιρετικές επεμβάσεις του Ρομπέρτο, σε αυτή απέναντι στην Μπενφίκα ήταν ο ορισμός του "ομάδα του προπονητή"! Η χθεσινή βραδιά ήταν η κορυφαία στην -μέχρι σήμερα- διαδρομή του Μίτσελ στον πάγκο των νταμπλούχων Ελλάδας, ξεκάθαρα πράγματα.

Ο Ισπανός κόουτς έδωσε ρεσιτάλ τόσο με το κοουτσάρισμά του, όπου πραγματικά... χόρευε στην βροχή και "έπαιζε" μαζί με την ομάδα, όσο και με την προετοιμασία που έκανε για το παιχνίδι με την Μπενφίκα. Ο Ολυμπιακός ήταν πνευματικά και αγωνιστικά έτοιμος για να αντιμετωπίσει στα ίσα του Λουζιτανούς και το τελικό 1-1 συνιστά ποδοσφαιρική αδικία. Αλλά ποιος είπε ότι το ποδόσφαιρο είναι αξιοκρατικό σπορ; Αν ήταν, δεν θα αποτελούσε τον "Βασιλιά των Σπορ".

Δεν κώλωσε να αφήσει εκτός τον προερχόμενο από ματς που σκόραρε και μπαρουτοκαπνισμένο για τέτοια παιχνίδια, Σαβιόλα, βάζοντας στην θέση του Αλεχάντρο Ντομίνγκεζ πίσω από τον Μήτρογλου, κατέβασε την ομάδα άριστα πάνω στο χορτάρι του "Ντα Λουζ", κινδύνεψε ελάχιστα από έναν αντίπαλο που μέσα στην έδρα του "πνίγει" τον αντίπαλο και παρουσίασε ένα σύνολο που χαιρόταν να το βλέπει ο κόσμος του. Ναι, ήταν ένας Ολυμπιακός με "ταυτότητα" και "σφραγίδα" Μίτσελ, ο οποίος έκανε αυτά που έπρεπε και δικαιώθηκε.

Δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει στο επόμενο ματς με την Μπενφίκα ή στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Εδώ θα είμαστε να τα σχολιάσουμε, ούτε μπορεί κανένας να προκαθορίσει την εικόνα των Πειραιωτών στους "τελικούς" που έπονται. Κρίνεται η εικόνα του Ολυμπιακού σε ένα ματς-φωτιά, όπως ήταν αυτό του "Ντα Λουζ", αλλά και η γενικότερη πρόοδος το τελευταίο διάστημα. Όποιος δεν το βλέπει, απλά εθελοτυφλεί.

Η ομάδα έχει μομέντουμ, το ίδιο και ο κόουτς, ο οποίος βλέπει να πιάνουν όλες οι κινήσεις του και αισθάνεται πιο σίγουρος από ποτέ. Είδε τις αλλαγές του με τον Πλατανιά να γυρίζουν το ματς, είδε και τις διαφοροποιήσεις στο σχήμα κόντρα στην Μπενφίκα να κάνουν την διαφορά. Όλοι οι παίκτες είναι στην τσίτα και δείχνουν έτοιμοι να βοηθήσουν ανά πάσα και στιγμή.

Αυτό είναι πολύ σημαντικό και το πιστώνεται ο κόουτς, που οφείλει να έχει τους πάντες σε εγρήγορση. Και μια προσωπικότητα όπως ο Μίτσελ, που αν μη τι άλλο δεν μπορεί να μην τυγχάνει σεβασμού για την ποδοσφαιρική διαδρομή του, μέχρι στιγμής το καταφέρνει και μπράβο του.

Τα ματς με ΟΦΗ, Παναθηναϊκό, Μπενφίκα και ΠΑΟΚ κρίνουν πολλά για την συνέχεια. Αν ο Ολυμπιακός βγάλει αυτή την τετράδα παιχνιδιών με νίκες και καλή μπάλα, τότε μπορούμε να μιλάμε από τελείως άλλη βάση πλέον.

Τότε ο Μίτσελ θα μπορεί να κλείνει το μάτι προς τους απανταχού υποστηρικτές του, διότι δεν έπαψαν να τον πιστεύουν ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, αλλά και σε όσους τον αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό στη λογική του ότι έμεινε όρθιος και δεν κώλωσε ούτε μια στιγμή. Πίστεύει στον εαυτό, ακολουθεί το πλάνο του και δεν εγκαταλείπει ποτέ τα "πιστεύω" του.

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 24, 2013