Ο πρωθυπουργός που παραλίγο να χορέψει ζεϊμπέκικο στο βήμα της Βουλής

Δεχόμενος με ενθουσιασμό να ακολουθήσει τον Τσίπρα στο χαμηλότερο κοινοβουλευτικό επίπεδο διαλόγων των τελευταίων ετών, ο Αντώνης Σαμαράς επέστρεψε μετά από καιρό στη Βουλή και ανέβηκε στο βήμα με ύφος βαρύμαγκα.

Είχε προηγηθεί η σύντομη παρέμβαση του στην ομιλία του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στον οποίο είπε ότι κοιτάζει αλλού όταν εκείνος μιλάει, για να μην γελάει. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να θυμηθώ χαμηλότερου επιπέδου ατάκα από εν ενεργεία πρωθυπουργό.

Προχώρησε μάλιστα ένα βήμα παρακάτω, αναφερόμενος στους υπουργούς του μόνο με το επώνυμο τους, χωρίς καν την ιδιότητα τους ή την προσφώνηση «ο κύριος». Κάπως έτσι, ακούσαμε από τον ζόρικο απόψε Σαμαρά ότι «ο Δένδιας» έκανε το ένα, «ο Βρούτσης», «ο Στουρνάρας», ακόμα και «ο Βενιζέλος».

Όπως και ο Τσίπρας, έτσι κι αυτός, δεν απάντησε σε κανένα από τα ουσιαστικά ερωτήματα που τον αφορούν κι επέλεξε να ασχοληθεί με τον πολιτικό του αντίπαλο, δείχνοντας ότι πιστεύει ότι ο ίδιος τα κάνει όλα σωστά, ακόμα και στην περίπτωση της ΕΡΤ, για την οποία πλήρωσε βαρύ πολιτικό κόστος.

Σε μια χώρα που η ανεργία καλπάζει, που η Τρόικα καταγγέλλει παντού την αναξιοπιστία της κυβέρνησης και για 6 χρόνια η ύφεση έχει παραλύσει τα πάντα, μόνο μέλημα του πρωθυπουργού της ήταν να εμφανιστεί πιο μάγκας, πιο νταής και πιο χλευαστικός από τον Αλέξη Τσίπρα. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να υποδείξει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τι πρέπει να κάνει για να έρθει ξανά ο ίδιος στη Βουλή.

Επιχείρησε και πάλι να κερδίσει πόντους μονάχα από όσους φοβούνται τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα και δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου να απευθυνθεί σε όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν σε αυτή τη χώρα, σε όσους δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτόν τον κωμικό δικομματισμό αυτού του επιπέδου, σε όσους δεν θέλουν να φοβούνται αλλά να ελπίζουν.

Ο άνθρωπος που μετέτρεψε το 19% των εκλογών του Μαΐου του 2012 σε σχεδόν 30% τον Ιούνιο επενδύοντας στον φόβο, έδειξε σήμερα ότι πιο πολύ κι από την ίδια τη σωτηρία της χώρας, τον ενδιαφέρει η σωτηρία με τους δικούς του όρους, μια σωτηρία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της πολιτικής του επιβίωσης.

Parapolitiki.com

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 12, 2013