Ποτέ ξανά

Πόσες φορές δεν έχει ειπωθεί αυτή η φράση, όταν συνειδητοποιούμε, που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φύση, όταν αφήνεται ανεξέλεγκτη να φτάσει στα άκρα; Και πόσο συγκλονιστικές είναι οι μανάδες, όταν εύχονται, το παιδί τους να είναι το τελευταίο θύμα του παραλογισμού. Αλλά εις μάτην οι ευχές τους. 

Όπως είπα και στην περίπτωση του Φύσσα, η ανοχή και επιδοκιμασία μας ενίοτε, οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων. Όταν ήμουν στην ηλικία αυτών των παιδιών, υπήρξα για κάποιο διάστημα ψιλοθαυμαστής της ανθούσας τότε αριστερής τρομοκρατίας, όπως και πάρα πολύς κόσμος, που «είδαμε» σε αυτά ένα βαθύ κράτος «σοφών», που απλά με αυτόν τον τρόπο ξεπερνούσε τα εμπόδια του επίσημου κράτους. Πιστέψαμε, ότι μια αόρατη ηγεσία καθοδηγούσε τα πράγματα μέσα από τον κρατικό μηχανισμό, δηλαδή ότι απλά είναι μυστικοί πράκτορες στην υπηρεσία ανώτερων πατριωτικών στόχων…

Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα, ότι τα θύματα τους επιλέγονται για την ιδιότητα τους (αστυνομικοί, πολιτικοί κ.λ.π.) και όχι για συγκεκριμένες ανομίες και φυσικά ξεφούσκωσε η εικόνα τους, τόσο, που όταν αποκαλύφτηκε ποιοι είναι και πως έδρασαν, δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Ηδη είχα καταλάβει από καιρό, ότι δεν μπορεί να ήσαν τίποτε άλλο, εκτός από μία ακραία εκδήλωση της ανεύθυνης νοοτροπίας των Εξαρχείων.

Την ίδια άποψη είχε και η αστυνομία και λοιδορείτο γι αυτό μέχρι την σύλληψη τους. Λες και θα ήταν ποτέ δυνατό, κάποιος άσχετος από αυτόν τον χώρο να περάσει ξαφνικά στην τρομοκρατία. Παρόλα αυτά ορισμένοι «προοδευτικοί» εμμένουν στο ντάντεμα της αριστερίζουσας παραβατικότητας και μάλιστα χωρίς να καθορίζουν με σαφήνεια τα όρια της ανοχής. Με αυτά τα μυαλά, φυσικό δεν είναι, πότε πότε να υπάρχουν και «ατυχήματα», όπως της Marfin; Η ανοχή σε αυτά όπλισε το χέρι των δολοφόνων των νεαρών χρυσαυγιτών.

Κλαίγονται τώρα, γιατί η ΧΑ θα επωφεληθεί. Φυσικό δεν είναι; Οι θύτες έγιναν μάρτυρες χάρη στην ατέρμονα βλακεία και ανευθυνότητα των σπεκουλαδόρων της δημοκρατίας. Μιλάνε για προβοκάτσια του παρακράτους. Και έτσι να είναι, από πού βρίσκει εύφορο έδαφος, για να πετύχει αυτή η προβοκάτσια, αν όχι από την επιλεκτική ανοχή στα θέματα βίας;

Σε τι αποσκοπεί αυτή η προβοκάτσια, αν όχι στον εθνικό διχασμό; Και ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση σε αυτήν την δολιότητα; Μία και μόνο· η εθνική ενότητα, που δεν μπορεί να εκφραστεί διαφορετικά αυτήν την περίοδο, πέραν της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Για να μην επαναλαμβάνω τα ίδια, παραπέμπω στο άρθρο «Ανοιχτή επιστολή προς ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ». Το μόνο που έχω να προσθέσω, είναι, ότι κάποιοι εκεί έξω τρίβουν τα χέρια τους, που αρχίσαμε να σκοτωνόμαστε μόνοι μας και δεν θα μπουν στον κόπο.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 03, 2013