Η πολιτική ορθότητα: συνονθύλευμα από μπούρδες

Ούτε μια κουβέντα δεν μπορείς να πεις για τα πολύ σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση στη Δύση, χωρίς να χαρακτηριστείς ξενόφοβος, ρατσιστής (βεβαίως – βεβαίως), ακροδεξιός, φασίστας και βάλτε. Πολύ χαρακτηριστικά ήταν τα όσα υπέστη τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι.

Η πολιτική ορθότητα, συντρίβει την ελεύθερη έκφραση και την ανθρώπινη προσωπικότητα, «καλουπώνοντας» τους ανθρώπους. Είναι μια από τις χειρότερες μορφές κεκαλυμμένου ολοκληρωτισμού που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Σύμφωνα με την πολιτική ορθότητα, πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι έναντι του Τρίτου Κόσμου, λόγω των δεινών που η Δύση τους επέβαλε δια της αποικιοκρατίας αλλά και λόγω της διαχρονικής εκμετάλλευσής του. Και γι’ αυτό, οφείλουμε να είμαστε δεκτικοί έναντι των μεταναστών που έρχονται από εκεί, ώστε να μην δημιουργηθεί το υπόβαθρο για κανενός τύπου διακρίσεις στο μέλλον. Αυτό μας λένε με λίγα λόγια. Και εξ ου και τα περί πολυπολιτισμικότητας.

Οι πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι, αντιλαμβάνονται την υποκρισία από μακριά. Με τη διαφορά, ότι πρέπει να διαβάζονται και στη σημερινή Ελλάδα, δυστυχώς λίγοι διαβάζουν, ώστε να ανακαλύψουν αλήθειες τις οποίες σπάνια θα ακούσουν από τα στόματα των προβεβλημένων «διανοουμένων» της Νέας Τάξης.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

Στο εξαιρετικό απ’ όλες τις απόψεις έργο του «Η άνοδος της ασημαντότητας» (Ύψιλον, Αθήνα 2000), ο κάποτε μαρξιστής Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, είπε μερικά πράγματα, που χρήζουν προσοχής. Διαβάστε:

«Οι Άραβες καταγγέλλουν ασταμάτητα τον εποικισμό τους από τους Ευρωπαίους, αποδίδοντας σε αυτόν όλα τα κακά που τους ταλαιπωρούν – την εξαθλίωση, την έλλειψη δημοκρατίας, την παύση της ανάπτυξης του αραβικού πολιτισμού κ.λπ.... Όμως ο εποικισμός ορισμένων αραβικών κρατών από τους Ευρωπαίους διάρκεσε, στη χειρότερη περίπτωση, εκατόν τριάντα χρόνια, όπως στην περίπτωση της Αλγερίας (από το 1830 ως το 1962).

Οι ίδιοι όμως αυτοί Άραβες είχαν υποδουλωθεί στους Τούρκους και εποικιστεί απ’ αυτούς επί πέντε αιώνες. Η τουρκική κυριαρχία στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή αρχίζει τον 15ο αιώνα και τελειώνει το 1918. Μόνο που οι Τούρκοι ήταν μουσουλμάνοι – οπότε οι Άραβες δεν μιλούν γι’ αυτούς. Η άνθηση του αραβικού πολιτισμού σταμάτησε γύρω στον 11ο, το πολύ τον 12ο αιώνα, οχτώ αιώνες προτού τεθεί θέμα κατάκτησης από τη Δύση. Ο ίδιος δε ο αραβικός πολιτισμός κτίστηκε πάνω στην κατάκτηση, την εξόντωση και/ή τον λίγο πολύ βίαιο προσηλυτισμό των κατακτημένων πληθυσμών.

Στην Αίγυπτο, το 550 μ.Χ. δεν υπήρχαν Άραβες – ούτε στη Λιβύη, στην Αλγερία, στο Μαρόκο ή στο Ιράκ. Βρίσκονται εκεί ως απόγονοι των κατακτητών που ήρθαν και εποίκισαν αυτές τις χώρες, προσηλυτίζοντας δια της βίας τους ντόπιους πληθυσμούς. Δεν βλέπω όμως να γίνεται καμία κριτική αυτών των γεγονότων στον αραβικό πολιτισμικό χώρο. Όπως επίσης, μιλάμε για το εμπόριο των Μαύρων από τους Ευρωπαίους από τον 16ο αιώνα και μετά, αλλά κανείς δεν λέει ότι το δουλεμπόριο αυτό και η συστηματική υποδούλωση των Μαύρων εγκαινιάστηκαν στην Αφρική από Άραβες εμπόρους τον 11ο – 12ο αιώνα (με τη συνενοχή, όπως πάντα, των βασιλιάδων και των μαύρων φυλάρχων) ούτε ότι η δουλεία ποτέ δεν καταργήθηκε αυθορμήτως, ενώ συνεχίζει να υφίσταται σε ορισμένες απ’ αυτές».

Τα παραπάνω, αναδεικνύουν την υποκρισία του συστήματος, που έναν στόχο έχει απλά, μέσω της επιβολής της «λογικής» της πολιτικής ορθότητας: τη διάλυση των εθνικών κορμών. Αυτό γίνεται μέσω της δημιουργίας ενοχικών συνδρόμων στον σύγχρονο άνθρωπο στη Δύση.

Επίσης, γίνεται και μέσω της επιβολής των δογμάτων ενός εξαιρετικά επιθετικού αντι-λευκού αλλά και αντι-Δυτικού ρατσισμού και ενός αρρωστημένου κοσμοπολιτισμού, με αφετηρία μια δήθεν ουμανιστική & φιλελεύθερη (στην ουσία ελευθεριακή και διαβρωτική) πλατφόρμα, που συνθλίβει την ανθρώπινη προσωπικότητα, φυλακίζοντας τον αυθορμητισμό της και αποστερώντας την από κάθε άμυνα. Στο όνομα της προόδου, για την οποία ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο φιλόσοφος της αυτονομίας λέει πως «είναι μια βαθύτατα καπιταλιστική φαντασιακή σημασία, από την οποία παρασύρθηκε ο ίδιος ο Μαρξ». Σημειώστε πως ο ίδιος μιλάει για «έναν πληθυσμό παθητικών πολιτών, μοιρολατρικών μισθωτών κ.λπ.»

ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

Είναι καιρός να πούμε στη Δύση τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να αποβάλλουμε τα σύνδρομα του ορθολογισμού (που συνεπάγονται και τον καπιταλισμό) και να μιλήσουμε στη βάση της ψυχής μας και πριν χάσουμε ό,τι έχει απομείνει από εκείνη και όχι με τους όρους που μας θέτει η «καπιταλιστική διάσταση των νεότερων κοινωνιών».

Ας αντιμετωπίσουμε τους θιασώτες της πολιτικής ορθότητας, ως αυτό που είναι: άτομα υποκινούμενα από το μίσος τους για τις κοινωνίες όπου μεγάλωσαν, άτομα που λειτουργούν ως μισθοφόροι του Κακού αλλά και ως Δούρειοι Ίπποι του μηδενισμού, που θα καταστήσει τις κοινωνίες μας έρμαια στα χέρια των εξτρεμιστών αλλά και του Ισλάμ, που δεν έχουν ανθρωπιστικές ή άλλου είδους αναστολές να καταστρέψουν, να αφαιρέσουν ζωές, να σπείρουν τον όλεθρο και το χάος στις κοινωνίες μας.

Σας φαντάζουν όλα αυτά κινδυνολογικά; Ας θωρακίσουμε τις κοινωνίες μας για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Αλλιώς, θα είμαστε συνυπεύθυνοι των κακών που θα μας πλήξουν. Ας το συνειδητοποιήσουμε, πριν αν είναι πολύ αργά: η επικράτηση των «αρχών» της πολιτικής ορθότητας, θα αποτελέσει την ταφόπετρα της Ευρώπης.

Νίκος Χιδίρογλου

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 24, 2013