Άνοιξαν μόνοι τους την «πόρτα της κόλασης» που τους περιμένει

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Βρίσκονται σε πανικό. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η απόφαση για… απόδοση κατηγορίας επίεσχάτης προδοσίας στην «Χρυσή Αυγή». Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά είναι τραγέλαφος και ουσιαστικό άνοιγμα της πόρτας που οδηγεί στην κόλαση, η αλλαγή πλεύσης από την «κατηγορία» στην «Χρυσή Αυγή» περί «εγκληματικής οργάνωσης» (αν ήταν τέτοια, θα είχαν ήδη συλληφθεί όλοι οι βουλευτές και τα στελέχη της οργάνωσης) στην νέα κατηγορία περί «εσχάτης προδοσίας».

Και είναι φυσικά αστείο να κατηγορούν οι ένοχοι απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της χώρας (μέχρι και ο προϋπολογισμός της χώρας «εγκρίνεται» από ξένους), οι άνθρωποι που συναίνεσαν στην είσοδο και στην λειτουργία νόμων που διαλύουν την οικονομία (τα περί success story αποτελούν το πρελούδιο ενός ενοχικού καθεστώτος που γνωρίζει τι του επιφυλάσσει το αύριο), διαλύουν τις κρατικές δομές και υποδομές, διαλύουν την κοινωνία και εκθέτουν σε τεράστιους εθνικούς κινδύνους το σύνολο της χώρας.

Ταυτόχρονα, είναι απολαυστική η παρατήρηση της μη ικανότητας (ή επάρκειας) πολιτικής αντιμετώπισης του φαινομένου της «Χρυσής Αυγής», από ένα πλήθος «ειδημόνων» που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να επιτίθενται στην χώρα, αλλά δεν έχουν ιδέα πώς να την προστατεύσουν από ένα κόμμα το οποίο χαρακτηρίζουν ως φασιστικό, ναζιστικό, παγανιστικό και εσχάτως προδοτικό!

Χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως διάθεση υπεράσπισης της «Χρυσής Αυγής» (τα στελέχη και τα όργανα της οποίας έχουν την συγκεκριμένη ευθύνη), αλλά και χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως διάθεση επανάληψης της σωρείας των πολιτικών πράξεων που έχουν καταστρέψει τη χώρα και την έχουν τοποθετήσει σε καθεστώς πλήρους υποτέλειας, την έχουν μετατρέψει σε χώρο πειραματισμών οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου, καλό θα ήταν να εξετάσουμε την ποιότητα της «εσχάτης προδοσίας» από ένα πολιτικό συνονθύλευμα προς ένα πολιτικό «φαινόμενο», το οποίο είτε αποτελεί το μακρύ χέρι του παρόντος συστήματος, είτε αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου ευρωπαϊκού φαινομένου, είτε αποτελεί ένα «φαινόμενο» που στήθηκε προκειμένου να προωθηθούν "αναγκαίες" πολιτικές μη σύννομες αλλαγές, αλλά απαραίτητες τόσο για το παρόν σύστημα τόσο της Ελλάδας όσο και της μεταλλασσόμενης Ευρώπης που διολισθαίνει επικίνδυνα σε πλήρη αλλαγή του πολιτικού στάτους και του καταστατικού δημιουργίας και λειτουργίας της.

Ποιοι, λοιπόν μπορούν να χαρακτηρίσουν ένα πολιτικό κόμμα ή μία ομάδα ανθρώπων ως φέροντες στοιχεία οργάνωσης που στοχεύει στην ανατροπή του πολιτεύματος και να χαρακτηρισθούν (νομίμως) με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας;

Προφανώς η παρούσα μορφή της δικαιοσύνης δεν δύναται να εξάγει τέτοια συμπεράσματα, αφού η δικαιοσύνη στην Ελλάδα ασχολείται με ποινικά και όχι πολιτικής μορφής αδικήματα.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο να μπορεί να αποδώσει με σαφήνεια και νομιμότητα μία τέτοια κατηγορία. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι πολιτικοί «ταγοί», αφού οι ίδιοι έχουν φροντίσει να μην υπάρξει στην Ελλάδα ο θεσμός που θα μπορούσε να ελέγχει τη νομοθετική (κυρίως) και την εκτελεστική (δευτερευόντως) εξουσία, βάζοντας έτσι εμπόδια στην καταστρατήγηση του Συντάγματος και στην δημιουργία προϋποθέσεων καταστροφής της χώρας (αυτά που σήμερα βιώνουμε εξαιτίας εκείνων που προσποιούνται τους… διασώστες μας).

Μόνο μία υπηρεσία υπάρχει, που είναι αρμόδια για την προστασία του πολιτεύματος. Είναι υπηρεσία που ιδρύθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας και ο ρόλος και ο σκοπός της ύπαρξής της είναι η συλλογή πληροφοριών σχετικά με μικρές ή μεγάλες ομάδες ανθρώπων (όχι όμως της εκάστοτε κυβέρνησης) οι οποίες λειτουργούν προς την κατεύθυνση κατάλυσης του πολιτεύματος μέσω ενός πραξικοπήματος ή μέσω κοινωνικών και πολιτικών αναταραχών. Όμως, πουθενά δεν υπάρχει η αιτιολόγηση – πόρισμα του φορέα που κατέληξε στο συμπέρασμα και στην απόδοση της κατηγορίας περί «εσχάτης προδοσίας»… 

Και αυτό γεννά πλήθος ερωτηματικών, τόσο για την «γνησιότητα» του πορίσματος, όσο και για την πιθανή άσκηση πιέσεων στην συγκεκριμένη υπηρεσία (εάν και εφόσον όντως υπήρξε τέτοιο πόρισμα από αυτήν).

Το σημαντικό είναι ότι η ίδια υπηρεσία δεν προστατεύει το Σύνταγμα της χώρας, αλλά το πολιτικό σύστημα και την εκάστοτε εξουσία από πιθανή ανατροπή της.

Το 2008 τι συμπεράσματα έβγαλε η συγκεκριμένη υπηρεσία;

Και τι έγιναν αυτά τα πορίσματα για τα όσα συνέβησαν τότε στην Αθήνα;

Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το πόρισμα (εάν υπήρξε) που κατατέθηκε;

Αυτά είναι μία απλή σειρά εύλογων ερωτημάτων, όχι για την ποιότητα λειτουργίας της συγκεκριμένης υπηρεσίας Προστασίας του Πολιτεύματος, αλλά σχετικά με εκείνους που είτε την ελέγχουν, είτε οφείλουν να ενεργούν με βάση τα όσα το θεσμικό αυτό όργανο εισηγείται…

Και το ζητούμενο είναι τι θα απαντήσουν οι υπάλληλοι αυτής της υπηρεσίας, όταν ερωτηθούν σχετικά (όχι στον παρόντα χρόνο και όχι υπό την παρούσα κυβέρνηση). Μήπως θα απαντήσουν πως έκαναν έρευνες και εκτέλεσαν "εντολές άνωθεν";

Η πόρτα της κόλασης, όμως, άνοιξε για το παρόν πολιτικό προσωπικό, που σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση πανικού απέναντι στο «φαινόμενο» της «Χρυσής Αυγής». Και αυτή η πόρτα άνοιξε με ευθύνη τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης, τα μέλη – στελέχη των οποίων ενδεχομένως θα βρεθούν απέναντι στην ίδια κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας», με την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και την απομάκρυνση από την εξουσία όλων των υπευθύνων της συστηματικής διαστρέβλωσης του Συντάγματος και της κυβερνητικής λειτουργίας πέραν (μακράν) των όσων με απόλυτη σαφήνεια ορίζει το Σύνταγμα της χώρας.

Και δεν είναι κατηγορούμενοι για «εσχάτη προδοσία» μόνο όσοι λειτουργώντας αδιαφανώς καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη των πολιτών και τα χρήματα του κράτους, αλλά και όσοι υπέγραψαν τα περίφημα «ναι σε όλα» αποδεχόμενοι την κατοχή της χώρας από ξένους οικονομικούς οργανισμούς και χώρες, όπως κι εκείνοι που δέχθηκαν αμέσως μετά ως νόμιμες υποχρεώσεις της χώρας τις παράνομες υπογραφές και νόμους που προϋπήρξαν.

Η κατηγορία, λοιπόν, της «εσχάτης προδοσίας», μπορεί για διάφορους λόγους να αποδοθεί στην «Χρυσή Αυγή», αλλά επί της ουσίας δημιουργεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις (ως «δεδικασμένο») για απόδοση της ίδιας ακριβώς κατηγορίας με πολύ σοβαρότερο περιεχόμενο για μία σειρά πολιτικών που λειτούργησαν με αδιαφανείς τρόπους για να θέσουν την Ελλάδα υπό κατοχή και στη συνέχεια εντελλόμενοι να καταστρέψουν την πραγματική οικονομία και να θέσουν ζητήματα απώλειας του εθνικού πλούτου προς όφελος των «δανειστών».

Και αυτή η κατηγορία (με πλήθος υπαρκτών στοιχείων και αποδείξεων και όχι γενικών εικασιών) θα είναι κάτι περισσότερο από δύσκολο να αντιμετωπισθεί από ένα δικαστήριο του οποίου η διαδικασία θα είναι δημόσια και του οποίου το αποτέλεσμα – απόφαση θα την δώσει ο λαός μέσα από ένα δημοψήφισμα. Γιατί, μόνο με τον τρόπο που αγνόησαν οι κρατούντες, δηλαδή τη γνώμη του Ελληνικού λαού, πρέπει να αντιμετωπιστούν και να «δικασθούν». Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος θα είναι διαβλητός και θα σκοπεύει είτε στην αθώωση είτε στην δημιουργία εξαιρετικά επικίνδυνων στην διαχείριση καταστάσεων για την ίδια την χώρα. Εξάλλου, η κορύφωση της δημοκρατίας είναι η κατάθεση της άποψης του λαού. Και όσοι τον ενέπαιξαν και εξακολουθούν να τον εμπαίζουν, οφείλουν να αντιμετωπίσουν την δημοκρατία που λοιδώρησαν, βίασαν και εξευτέλισαν κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους ύπαρξης και δραστηριότητας.

Κι ενώ "τρέχουν" οι πολιτικές εξελίξεις και φυσικά αναπτύσσεται συνεχώς η περίφημη "Χρυσαυγιάδα", εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτές τις ημέρες θα έπρεπε να ασχοληθούμε και με άλλα θέματα, που όλως παραδόξως δεν άγγιξε το "δημοσιογραφικό δαιμόνιο" και η "εκδοτική ανησυχία".

Έτσι, κανείς δεν αναφέρθηκε σε... 

- Λίστες τύπου Λαγκάρντ

- Γερμανικό κατοχικό δάνειο

- Ανεργία

- Νέα ψηφισμένα μέτρα του ασφαλιστικού

- Οικονομικά ΠΑΣΟΚ

- Υπόθεση Παπακωνσταντίνου 

- Υπόθεση για το έλλειμμα του 2009

- Ληξιπρόθεσμες οφειλές Δημοσίου

- Ληξιπρόθεσμες οφειλές φυσικών προσώπων

- Νέα ψηφισμένα φορολογικά μέτρα

- Νέος ΕΟΠΥΥ

- Νέα μέτρα που ζητάει η τρόικα

- Αυξανόμενες αυτοκτονίες

- Ετοιμασίες για πώληση του νερού σε ιδιώτες

- Αύξηση της φτώχειας και αντιμετώπιση του φαινομένου της πείνας 

Και φυσικά, κανείς δεν έκανε κάποια ουσιώδη αναφορά στα περιεχόμενα των ταξιδιών και των συζητήσεων του Αντώνη Σαμαρά στο δεύτερο ταξίδι του στις ΗΠΑ, αλλά και στο ταξίδι του στο Ισραήλ (που είχε κύριο θέμα τον ενεργειακό ορυκτό πλούτο της Ελλάδας). Το "δημοσιογραφικό δαιμόνιο" δεν μπόρεσε να ανακαλύψει το περιεχόμενο αυτών των συναντήσεων, ενώ είχε την ικανότητα να δημοσιεύει μέχρι και το ακριβές περιεχόμενο (ερωταπαντήσεις)των ανακρίσεων των συλληφθέντων της "Χρυσής Αυγής"...!

Κλείνοντας πρέπει να τονίσουμε πως ο γνωστός καθηγητής κ. Κασιμάτης έχει δηλώσει: 

"Η περίπτωση της ΧΑ δεν είναι τίποτε άλλο από την συνέχεια της κατάλυσης του πολιτεύματος από την ψήφιση του μνημονίου. Οι ίδιες κατηγορίες πρέπει να βαρύνουν αυτούς που εκχώρησαν την λαϊκή κυριαρχία μέσω του μνημονίου!"

Στην Ελλάδα έχουμε μία λαϊκή ρήση πολύ χαρακτηριστική: «όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα». Και αυτό ήδη συμβαίνει από τους πολιτικούς «ταγούς».

Έτσι, η πόρτα της κόλασης άνοιξε, και οι σε αυτήν διαμένοντες περιμένουν με μεγάλη χαρά όλουςεκείνους τους πολιτικούς που με θέρμη δήλωναν πως «θα συνεργαστούν και με τον διάβολο»για να επιτύχουν το αποτέλεσμα που θέλουν… 

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 27, 2013