Κάτω η Χούντα είναι όρος αξιοπρέπειας και επιβίωσης

Του Γιάννη Γκόβα

Η Ελλάδα σήμερα δεν είναι, πλέον, μια ανεξάρτητη χώρα, δεδομένου ότι αποτελεί στην κυριολεξία αποικία χρέους της Γερμανίας στα πλαίσια της realpolitik που με κτηνώδη τρόπο επιβάλλει και επιβεβαιώνει την πολιτική της ισχύ.

Αυτή τη φορά ο κυρίαρχος εφαρμόζει την σκληρότητά του όχι σε πεδίο στρατιωτικού πολέμου αλλά στην οικονομία με αποτελέσματα εξίσου οδυνηρά για τους Έλληνες, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά ένα δράμα βλέποντας τη ζωή τους να υποβαθμίζεται, τους δημοκρατικούς θεσμούς να συρρικνώνονται μέχρις εξαφανίσεως και τα όνειρά τους για ένα καλλίτερο μέλλον των ιδίων και των παιδιών τους να θυσιάζονται στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των τοκογλύφων και του αμαρτωλού τριγώνου που αποτελείται από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές (οι οποίες στην τρόικα εκπροσωπούνται από το ΔΝΤ), τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τη Γερμανία ο ρόλος της οποίας είναι έμμεσος μεν μέσω των ευρωπαϊκών θεσμών και αγορών αλλά και άμεσος με αυτοτελή λόγο και παρέμβαση.

Για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να γίνει στη χώρα μας ένα ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ. Είναι δε πολύ χαρακτηριστική σχετική δήλωση του έγκριτου συνταγματολόγου Γ. Κασιμάτη που αναφέρει (13/10/2013):

«Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες…. Είναι κατανοητό ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν… Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε -αν και μας την κρύβουν- και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφασην πρωθυπουργού.

Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε.Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών και αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο “πείραμα” της νέας τάξης πραγμάτων για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.

Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Στην Ελλάδα έγινε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής και αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.

Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς… Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου… Ή αυτοί, ή εμείς…». Σε αυτή τη συγκυρία της πολιτικής απαξίας από τα ανδρείκελα των τοκογλύφων που λυμαίνονται τη χώρα εκτελώντας καθημερινά τις κατοχικές τους εντολές και έχουν σαν αποτέλεσμα 1,5 εκατ. ανέργους, χιλιάδες νέους να αναζητούν τις τύχες τους στο εξωτερικό εγκαταλείποντας τη χώρα ,την εξελισσόμενη φτωχοποίηση με αρκετούς να αναζητούν τροφή στα σκουπίδια, 350 χιλ. νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, την διάλυση των κοινωνικών δομών, των παροχών υγείας κ.ά, , η επέτειος των 40 χρόνων από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο αποκτά ιδιαίτερη φόρτιση αλλά συνάμα ατομική και συλλογική ευθύνη.

Το Πολυτεχνείο της ουτοπίας, του ονείρου, της συλλογικής δράσης και της μαχητικής αντίδρασης είναι φωτεινό παράδειγμα.Γι αυτό το υπάρχον πολιτικό σύστημα, επιχειρεί συστηματικά να απαξιώσει. Το Πολυτεχνείο αμφισβήτησε την χούντα, την αμερικανοκρατία, το κεφάλαιο που την στήριξε, άνοιξε δρόμους …Σήμερα ελλοχεύει ο κίνδυνος αφανισμού μας σαν χώρα ,από τη συνέχιση αυτής της πολιτικής.

Ήδη έχει ακυρωθεί το Δημοκρατικό μας πολίτευμα ( με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εκτελούνται ζωές και όνειρα, ελπίδες και προοπτικές ) αλλά και η Εθνική Ανεξαρτησία της χώρας μας.Για να αποτραπούν οι κίνδυνοι απαιτείται η άμεση, καθολική και συγχρονισμένη αντίδραση από τη μεριά του λαϊκού παράγοντα.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι με ποιο τρόπο θα οργανωθεί και τι μορφές θα πάρει , ώστε να κατορθώσει να σταματήσει σε πρώτη φάση τη νεοφιλελεύθερη επέλαση και στη συνέχεια να την ανατρέψει.Η ενεργοποίηση της κοινωνίας με κάθε πρόσφορο τρόπο, στη γειτονιά, στην κοινότητα, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια είναι η πιο πειστική απάντηση.

Τα παραδοσιακά κόμματα δεν είναι αναγκαία για να αλλάξουμε το κοινωνικό μοντέλο της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ώριμο πολιτικό τέκνο της ανάγκης και της ελπίδας, επιχειρεί να συνδράμει με όλες του τις δυνάμεις σε αυτό το «από κάτω» εγχείρημα γι αυτό χτυπιέται ανελέητα και λοιδορείται από τα καθεστωτικά μίσθαρνα όργανα των μέσων μαζικής εξαπάτησης.

Τρέμουν την λαϊκή αντίδραση και επενδύουν στο φόβο, στα εκβιαστικά διλλήματα κάθε φορά, στα ψέματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα εμπόδια που θα συναντήσει μια τέτοια προσπάθεια θα είναι μεγάλα και οι παγίδες διαρκείς, όσοι κερδίζουν από τη σημερινή δυστυχία των Ελλήνων προφανώς δεν είναι διατεθειμένοι να υποχωρήσουν.

Ο αγώνας θα είναι σκληρός και επίπονος και θα απαιτηθούν θυσίες. Ο Ελληνικός λαός όμως έχει αποδείξει στο διάβα της ιστορίας του ότι δεν υπολογίζει θυσίες προκειμένου να επιτύχει την επιβίωσή του και την απαλλαγή του από ντόπιους και ξένους δυνάστες. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι τροϊκανοί εντός και εκτός των τειχών.

Πηγή

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 24, 2013