Και εγώ, και εσείς, και ο Σεραφείμ πάνω από όλους το ξέρουμε πως ξηγιούνται οι ντινγκιντάνγκες.

Καταλαβαίνω τη δυσκολία να κάτσει κάποιος ήσυχος και να διαβάσει το εξασέλιδο πόνημα του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ που έστειλε στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Αξίζει όμως τον κόπο. Πρώτον γιατί δεν αρχίζει τα ξενέρωτα «ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στην ιδιωτική του ζωή». Όχι, ρε γκέουλες και γκέισες. Όχι, γιατί υπάρχει κι επιστημονική βάση. Τζάμπα δηλαδή τα έλεγε ο Σίγκμουντ Φρόιντ, που τα βιβλία του πωλούνται στα καλύτερα καροτσάκια, ότι όσοι κουνάνε την αχλαδιά είναι μυστήριοι και δεν πρέπει να μπαίνουμε σε ασανσέρ μόνοι μας; Κι αν μπούμε και πει αυτός «στον πέμπτο», δεν πρέπει να είμαστε κορόιδα και να σκύψουμε να πατήσουμε το κουμπί.

Το μάτι του Φρόιντ κόβει περισσότερο από του Αλέφαντα. Πρώτα σου τον ζωγραφίζει. Πώς θα έλεγε ο Αλέφας «Ψηλός, γρήγορος να σου γεμίσει την περιοχή»; «Υπάρχουν κατηγορίες ανθρωπίνων υπάρξεων πού η ζωή τους παρεκκλίνει από την συνηθισμένη σεξουαλική ζωή κατά τον πιο κτυπητό τρόπο… Σ’ αυτούς μονάχα το δικό τους φύλο προκαλεί πόθο. Τα πρόσωπα αυτά παραιτούνται από κάθε συμμετοχή στην αναπαραγωγή». Και μετά τους καρφώνει. «Οι άνθρωποι αυτοί λέγονται ομοφυλόφιλοι… Ανήκουν εκείνοι πού παραιτήθηκαν από την ένωση σεξουαλικών οργάνων ή μέρη του σώματος… ξεπερνώντας τις ανατομικές δυσκολίες και κατανικώντας τη σχετική αποστροφή…». Βέβαια τα λέει λίγο μπλεγμένα αφού ακούγεται σαν γκέουλες και γιόγκι να είναι το ίδιο πράγμα και να προσπαθούν να ξύσουν με το πόδι τους το αυτί τους, αλλά μια γενική ιδέα τη δίνει.

Άμα ο άλλος σου πει «λέγομαι ομοφυλόφιλος», του απαντάς: «Δηλαδή παραιτήθηκες από την ένωση σεξουαλικών οργάνων ή μερών του σώματος;» και ανάλογα με την απάντηση πράττεις. Άμα σου πει όμως: «Όχι, χρυσέ μου. Δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά αν θέλεις να το δοκιμάσουμε μαζί» μην κάνεις ότι δεν κατάλαβες. Σεραφείμ έφα.

Εκεί όμως που τον χάρηκα τον ιεράρχη είναι ότι την έχωσε και στα μουτζά. Ξηγήθηκε Τζέζαρε Λομπρόζο: «ο αρρενοθήλυς κέκτηται τον δυναμισμόν του άρρενος και την μοχθηρία του θήλεως, δεν έχει ουδεμία ηθικήν αναστολήν και ουδέν μεταφυσικόν ιδεώδες». Το οποίο για να το μεταφράσω στα ελληνικά, πάει να πει ότι ο γκέουλας έχει τον τσαμπουκά του αρσενικού και τη μοχθηρία του θηλυκού και τα κάνει όλα. Και αφοδεύστε για τα υπόλοιπα. Και εγώ, και εσείς, και ο Σεραφείμ πάνω από όλους το ξέρουμε πως ξηγιούνται οι ντινγκιντάνγκες.

Η μεγάλη κουβέντα είναι «η μοχθηρία του θήλεως». Πόσοι είχαν τα «κοχόνες» να το πούνε; Πέντε ρεμπέτες που πεθάνανε και ο Σεραφείμ.

Από πίσω (figuratively) το λέμε όλοι. «Έτσι και είναι τρεις γκόμενες σε ένα δωμάτιο δεν τολμάει να φύγει καμία γιατί θα τη θάψουνε οι άλλες δύο», αλλά μπροστά τους κότες τρίλυρες. «Έλα μωρό μου τώρα. Μην ξεσυνερίζεσαι τον παπά. Τι να ξέρει από γυναίκες;». Δηλαδή κι εσείς ξέρατε τον Κολοκοτρώνη; Ανοίξατε όμως ένα βιβλίο και μάθατε πέντε πράγματα για να μην τον λέτε «Κώστα» σαν τον Παναγιώταρο. Έτσι κι ο μητροπολίτης. Πήγε και πήρε πέντε βιβλία. Λίγο παλιά θα μου πείτε, αφού του Λομπρόζο είναι του 1909, λίγο μυστήρια αφού έγραφε ότι οι εγκληματίες αναγνωρίζονται από το σχήμα του κεφαλιού τους, αλλά βιβλία τέλος πάντων. Τα διαβάζεις και μπορείς να μιλήσεις με τον Βενιζέλο. Όχι να τον καταλάβεις. Μην το παρακάνουμε. Αλλά να του πεις πέντε σταράτες κουβέντες που θα καταλάβει αυτός.

[A. Πανούτσος, Sportday]

http://amantomatimou.wordpress.com

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 29, 2013