Η ιστορία δεν θα λυπηθεί τον ΓΑΠ

Δεν νομίζω πως υπάρχει τίποτα θετικό που να αφορά στον ΓΑΠ. Το όνομά του το διασύνδεσε με ενέργειες που απαξίωσαν τη χώρα μας και βύθισαν τους πολίτες της στη φτώχεια και στην απόγνωση.

Με λίγα λόγια, ολοκλήρωσε την καταστροφή που άρχισε ο πατέρας του με την περιβόητη «Αλλαγή», μόνη επιτυχία της οποίας ήταν η επικράτηση του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας, της διαπλοκής, της ανηθικότητας, της διαφθοράς, της εξαχρείωσης, του ωχαδερφισμού και του θράσους.

Και ήρθε ο ΓΑΠ. Ο άνθρωπος που επί χρόνια είχε αναλάβει υπεύθυνα πόστα, όπως το υπουργείο (τότε Εθνικής) Παιδείας, αλλά και το υπουργείο Εξωτερικών. Είναι πραγματικά να σε πιάνει σύγκρυο αν σκεφτείς πόσα και ποια θέματα χειρίστηκε.

Ο ΓΑΠ! Ο ελέω ονόματος και μόνο, τέως (ευτυχώς) πρωθυπουργός, ο οποίος συσσώρευσε εδώ ερείπια, φτώχεια και δυστυχία, καταρρακώνοντας μάλιστα και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Η ιστορία δεν θα τον λυπηθεί. Είναι όντως ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ στην ελληνική επικράτεια, από την οποία πια απουσιάζει συνεχώς. Και το αστείο είναι ότι ακόμα τον πληρώνουμε...

Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ναι, το θέμα του δημοψηφίσματος που είχε θέσει ο ΓΑΠ, έτσι ξαφνικά όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι, δημιούργησε τρομερό πρόβλημα στην εικόνα της χώρας μας. Τα όσα γράφει στο βιβλίο του ο σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο, είναι άκρως επιβαρυντικά για τον μοιραίο άνθρωπο, τον μοιραίο άνθρωπο και θιασώτη της νεοταξίτικης «ανοικτής κοινωνίας», της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της βιώσιμης κινητικότητας (που δεν μας αφήνει να κινηθούμε πέραν της γειτονιάς μας), που κόντεψε να ρίξει τη χώρα μας στο γκρεμό.

Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, φέρεται να βγήκε από τα ρούχα του χρησιμοποιώντας απίστευτους όσο και πολύ υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του ΓΑΠ... Του ανθρώπου που υποδέχθηκε στην Αθήνα το «πύον» του διεθνούς χρηματοοικονομικού κατεστημένου, τον πιο μισητό άνθρωπο στον κόσμο, τον αχρείο χρηματιστή & κερδοσκόπο Τζορτζ Σόρος.

Η απάντηση του ΓΑΠ, είναι η κλασική ανθρώπου τον οποίον φτύνουν και αυτός νομίζει ότι βρέχει: «είναι πραγματικά κρίμα να μην κατανοούν ορισμένοι, ότι τα όποια ‘γαλλικά’, από όπου και αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης». Τι μας λέει δηλαδή; Ότι στο πρόσωπό του, οι Ευρωπαίοι ηγέτες έβριζαν τους... λαούς της Ευρώπης! Στον κόσμο του... Τα δε φληναφήματα περί «συντηρητικής» Ευρώπης, δεν πείθουν κανέναν.

Αυτός «συντηρητικός» ήταν; Ό,τι και να πει κανείς για τον ΓΑΠ τού «λεφτά υπάρχουν», πάντως, είναι λίγο. Πρόκειται ίσως για τον πιο μισητό άνθρωπο στην ελληνική επικράτεια. Δικαίως. Έναν άνθρωπο όμως, που πολλοί επί χρόνια ψήφιζαν και με τον οποίο πολλοί συναλλάσσονταν και μάλιστα, επί δεκαετίες. Πολύ χαρακτηριστικά είναι κάποια βίντεο στο διαδίκτυο, με δηλώσεις πολιτών το βράδυ των μοιραίων εκλογών του 2009. Μπορείτε να τα βρείτε στη διαδικτυακή πλατφόρμα και να θαυμάσετε το επίπεδο κάποιων ψηφοφόρων και συμπολιτών μας. Θα φρίξετε... Πάντως, θα βγάλετε και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, κυρίως κοινωνιολογικού χαρακτήρα...

Έχω δει κάνα – δύο φορές αυτό το γελοίο όσο και πολύ χαμηλής αισθητικής ζεϊμπέκικο του ΓΑΠ, του θιασώτη αυτού της «ελληνοτουρκικής φιλίας», ενώπιον του μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ, τότε ΥΠΕΞ της Τουρκίας. Έτσι δυστυχώς κυβερνήθηκε ο τόπος επί χρόνια. Με ζεϊμπέκικα...

Με ανευθυνότητα, με επιπολαιότητα, με τα διεθνιστικά & εθνομηδενιστικά σύνδρομα να καθίστανται επίσημη ιδεολογία. Με τους διάφορους Ρόντους να κόβουν βόλτες στην υφήλιο, ενεργώντας για λογαριασμό μας. Και μετά, στη Γεωργία και να, πόλεμος και μετά, στον γραφειοκρατικό μηχανισμό της ΕΕ... Και ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών και των ΜΚΟ, περιμένει στη γωνία, για να επιβάλει ολοκληρωτικά τον εθνομηδενισμό. Στην υγειά μας.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΖΑΜΙ

Την ίδια ώρα μαθαίνουμε πως οι Τούρκοι θέλουν να μετατρέψουν ένα από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της Βασιλεύουσας, τη Μονή Στουδίου, σε... τζαμί! Και αυτό, την ώρα, που εδώ προχωρούν οι διαδικασίες για την κατασκευή τεμένους. Τόση «φιλία», τόση ανοχή, τόσος σεβασμός από τους Τούρκους... Τους οποίους αποθράσυνε με τον ενδοτισμό του και τις σαχλαμάρες του περί «ελληνοτουρκικής φιλίας», όσο καιρό ήταν στο ΥΠΕΞ, ο Γιώργος Παπανδρέου.

Με τα ζεϊμπέκικά του... Από την άλλη, η θητεία του ΓΑΠ στο Μαξίμου, καταρράκωσε τη διεθνή εικόνα της χώρας, συντελώντας στην προσωρινή μείωση της διαπραγματευτικής της ισχύος. Τα δε δεινά που συσσώρευσε η χώρα, είναι αμέτρητα και θα αφήσουν βαθιές ουλές. Και αυτός ο τύπος, είναι ακόμα βουλευτής, όμως μονίμως απών και «τουρίστας» κατά κάποιους και φυσικά, μισθοδοτείται παχυλά από το υστέρημα των Ελλήνων! Και τον εκθέτουν στα βιβλία τους, οι ίδιοι οι «σύντροφοί» του.

Καλό θα ήταν λοιπόν, ο ΓΑΠ να σιωπήσει. Θα του ήμασταν, δε, ευγνώμονες, αν μετανάστευε... Θα μπορούσε να πάει στις ΗΠΑ, μιας και έχει και την αμερικανική υπηκοότητα. Ένα μόνο, είναι το καλό ή αν θέλετε, το ευτύχημα: η ηγεμονία της οικογένειάς του στα ελληνικά πράγματα, τελείωσε και δη, οριστικά.

Νίκος Χιδίρογλου

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 14, 2013