Τα μέτωπα του εμφυλίου πολέμου

“Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα. Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου… Ή αυτοί, ή εμείς…

Είναι κατανοητό ότι κάποιοι έχουν αμφιβολίες…. Είναι κατανοητό ότι κάποιοι ευελπιστούν και ελπίζουν… Είναι κατανοητό πως είναι φρικτή η αλήθεια που γνωρίζουμε – αν και μας την κρύβουν – και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε, να την αποδεχθούμε.

Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, στη χώρα έχει γίνει πραξικόπημα, με πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο και με εναλλαγές στην θέση του κατ’ επίφαση πρωθυπουργού. Το πολιτικό σύστημα γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει, όπως γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε τι έχει συναινέσει, ενώ γνωρίζει πάρα πολύ καλά και την κατάληξη των όσων μέχρι σήμερα ζούμε.

Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και η χώρα παραδόθηκε άνευ όρων σε καρτέλ οικονομικών συμφερόντων, σε συμφέροντα τρίτων χωρών. Αποτελεί ταυτόχρονα το μέγιστο «πείραμα» της νέας τάξης πραγμάτων, για την απόλυτη κατοχή μίας χώρας χωρίς να προηγηθεί πόλεμος.

Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα και οι πραξικοπηματίες κυβερνούν – ενώ ταυτόχρονα μετέχουν σε σχέδιο ολικής απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Στην Ελλάδα έγινε πραξικόπημα από όλους εκείνους που γνώριζαν πως η θέση τους για το υπόλοιπο της ζωής τους είναι σε κάποιο κελί μίας υπόγειας φυλακής – ενώ αντάλλαξαν την τιμωρία τους με την δική μας δουλεία και με την άλωση της χώρας εις το διηνεκές.

Αυτούς τους πραξικοπηματίες πρέπει να τους απομακρύνουμε εμείς, γιατί δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς… Είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, όλοι γνωρίζουμε πως είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου… Ή αυτοί, ή εμείς…”.

Η παραπάνω «δραματοποιημένη περιγραφή» της σημερινής κατάστασης της Ελλάδας, με κέντρο βάρους την έκφραση «ή αυτοί, ή εμείς», αποδίδεται σε γνωστό συνταγματολόγο – ο οποίος φαίνεται απόλυτα πεπεισμένος για το «ελληνικό πείραμα», με στόχο την επιβολή μίας νέας τάξης πραγμάτων από την παγκόσμια ελίτ.

Κατά τον ίδιο, «ΑΥΤΟΙ» είναι η κυβέρνηση, καθώς επίσης τα σκιώδη συμφέροντα που εξυπηρετεί, ενώ «ΕΜΕΙΣ» όλοι οι «αντιπολιτευόμενοι», όποιοι συμμερίζονται τη συγκεκριμένη θέση (οι «μνημονιακοί» από τη μία πλευρά και οι «αντιμνημονιακοί» από την άλλη).

Μία αντίστοιχη έκφραση «ή αυτοί, ή εμείς» χρησιμοποιεί κάποιος άλλος, ο οποίος θεωρεί ότι, «ΑΥΤΟΙ» είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι, οι μειώσεις των αποδοχών των οποίων ήταν μόλις 5% μετά το 2010, ενώ «απορροφούν». σχεδόν όλα τα έσοδα του προϋπολογισμού (44,8 δις €, από τα περίπου 50 δις €). Πολύ περισσότερο επειδή η αύξηση της ανεργίας στο δημόσιο είναι 0%, ενώ στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος υπέστη μειώσεις μισθών που ξεπερνούν το 30%, η ανεργία αυξήθηκε κατακόρυφα.

Φυσικά η θέση «ΑΥΤΟΙ», οι ΔΥ και οι συνταξιούχοι δηλαδή, εκπροσωπείται, πάντοτε κατά τον αρθογράφο, από την αξιωματική αντιπολίτευση – η οποία θέλει να επαναφέρει τόσο τους μισθούς, όσο και τις συντάξεις στο προηγούμενο της κρίσης επίπεδο, χωρίς δυστυχώς να εξηγεί που θα βρει τα χρήματα για να το επιτύχει (αν και ορισμένοι θεωρούν ότι το εξηγεί επαρκώς, μέσα από την πάταξη της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου κλπ.).

Μία τρίτη ανάλογη έκφραση «ή αυτοί, ή εμείς» χρησιμοποιείται από αυτούς, οι οποίοι θεωρούν ως κύρια «πηγή» της ελληνικής «δεισιδαιμονίας» το ευρώ και την Ευρωζώνη – όπου «ΑΥΤΟΙ» είναι οι οπαδοί του ευρώ, ενώ «ΕΜΕΙΣ» οι υπέρμαχοι της δραχμής.

Συνοψίζοντας, τα παραπάνω τρία «μέτωπα του πολέμου» είναι τα εξής: (α) η αντιπολίτευση, εναντίον της κυβέρνησης, οι αντιμνημονιακοί δηλαδή εναντίον των μνημονιακών (β) ο ιδιωτικός τομέας εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, συνταξιούχων επίσης και (γ) οι οπαδοί της δραχμής, εναντίον των «υπερμάχων» του ευρώ.

Δρομολογούνται βέβαια και άλλα «μέτωπα – ρεζέρβα», έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, «η ακροαριστερά εναντίον της ακροδεξιάς», με τη βοήθεια μίας προκήρυξης που μόνο ανόητοι θα μπορούσαν να θεωρήσουν ότι είναι αυθεντική.

Επίσης, «φτωχοί εναντίον πλούσιων», με την απίστευτη δημοσίευση από τα ΜΜΕ μίας κατάστασης 1.600 ελεγχόμενων από την εφορία, «υπό την αιγίδα» του Γερμανού κ.Reichenbach, η οποία καταργεί εντελώς τα προσωπικά δεδομένα στην κατεχόμενη Ελλάδα.

Τέλος, «παλαιό ΠΑΣΟΚ εναντίον νέου ΠΑΣΟΚ» (με νέο εννοώ το Σύριζα, αφού το 18% των εκλογέων του ή το 75% των στελεχών του είναι πρώην «σοσιαλιστές»), στον εμφύλιο πόλεμο της ερμαφρόδιτης αριστεράς, όπου τα χτυπήματα κάτω από τη μέση αυξάνονται και πληθύνονται (για παράδειγμα, πρόσκληση αποστασίας από το Σύριζα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ).

Όλα τα παραπάνω δεν πείθουν κανέναν ότι, δεν θα ξεσπάσει τελικά ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος πολλαπλών μετώπων και συγκρούσεων, όταν οι Έλληνες δεν θα έχουν πια να χάσουν τίποτα.

Όταν λοιπόν λεηλατηθούν και εξαθλιωθούν, με την ανεργία να πλησιάζει το 40%, με τις υπόλοιπες μικρομεσαίες επιχειρήσεις να χρεοκοπούν σταδιακά, με τις καταθέσεις να δραπετεύουν σε ξένες τράπεζες (3,3 δις € τους τελευταίους οκτώ μήνες) και με τις μεγάλες εταιρείες να μεταναστεύουν μαζικά στο εξωτερικό.

Ιάκωβος Ιωάννου, για το Analyst.gr

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 20, 2013