Μαγαζάκια

Του Γιάννη Λαζάρου 

Πήξαμε στις αποκλειστικότητες και τα δικαιώματα. Έχουν πάρει όλες τις έννοιες, όλους τους συμβολισμούς και όλα τα σύμβολα που χαρακτηρίζουν την ταυτότητά σου και βάζουν επάνω την ετικέτα του αποκλειστικού.

Δεν τολμάς να μιλήσεις για σοσιαλισμό και πέφτεις πάνω στους σοσιαληστές. Σοσιαλισμός ίσον ΠΑΣΟΚ. Ανοίγεις τη νοητή πόρτα να σε βγάλει προς τα Αριστερά και εκεί οι αλφαμήτες -από το Σύριζα μέχρι όπου φθάνει-, σου λένε εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς.

Τολμάς να κρατήσεις ή να αναφερθείς στην ελληνική σημαία, χαρακτηρίζεσαι από τους παραπάνω ως ακροδεξιός και οι ακροδεξιοί από τη μεριά τους ζητάν ποσοστά από τα αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης.

Δεν μιλάμε για Δεξιά ή για Κέντρο. Εδώ πέφτεις πάνω στους κυβερνήτες οι οποίοι τα τελευταία 70 χρόνια δημιούργησαν αυτό το Παρακράτος που δεν πιστεύει σε αυτά που εκπροσωπεί η σημαία αλλά την χρησιμοποιεί ως φερετζέ για τις νομοθετημένες παρακρατικές πράξεις του.

Τολμάς να ζητήσεις να ακουμπήσεις την σημαία του Πολυτεχνείου; 

Πού πας, ρε Καραμήτρο; 

Αποκλειστικό δικαίωμα συμβόλου και κατασκευής υπουργών την έχει η φοιτητική νεολαία ΠΑΣΟΚ.

Και δεν φθάνουν μόνο οι ιδεολογικές αποκλειστικότητες. Έχουμε και αποκλειστικότητες στον τρόπο θυμού, αντίδρασης και αγώνων. 

Ποιος θα τολμήσει να κατέβει στον δρόμο από όλους εμάς αν δεν πάρουμε την έγκριση των συνδικαλιστοπατέρων και όλων των κολαούζων της; 

Τολμάς αν είσαι νέος και δεν είσαι σε κομματική φοιτητική νεολαία να μιλήσεις για δικαιώματα; Απαγορεύεται. Ακόμα και τα θρησκευτικά πιστεύω του καθένα έχουν τον αποκλειστικό αντιπρόσωπό τους. 

Τελικά οι αποκλειστικότητες φέρνουν κέρδος και ευημερία σε όλους όσους συμμετέχουν στη μοιρασιά.

Είναι ορατό ότι όλα τα παραπάνω είναι φτιαγμένα για το αλισβερίσι των πελατειακών σχέσεων για να κονομάμε όλοι μαζί, λαός και εξουσία. 

Όμως το να ζητά η Sony μέσω της Orchard πνευματικά δικαιώματα για το αν θες εσύ να ακούσεις, να ψάλλεις ή ακόμα και να χορέψεις τον Εθνικό Ύμνο σε οποιαδήποτε και οποιουδήποτε διασκευή, αυτό πώς δικαιολογείται; 

Ποιο ήταν αυτό το φοβερό μυαλό που έδωσε το ελεύθερο δικαίωμα σε καλλιτέχνες και ορχήστρες να χρησιμοποιούν τον εθνικό ύμνο δωρεάν και από την διασκευή οι καλλιτέχνες να κονομάνε τα άντερά τους; 

Τι είναι ο εθνικός ύμνος; 

Η 9η του Μπετόβεν ή το σουξέ της Μπάολας;

Έτσι αποδεικνύεται ότι οι διασκευαστές ιδεολογιών, πίστεων, αγώνων, συμβόλων είναι υποκαταστήματα μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος.

Αφού μπορούν να πωλούν την ψυχή ως προϊόν να είμαστε βέβαιοι ότι με την αποκλειστικότητα, που δωρεάν ασυνείδητα ή συνειδητά τους παρέχουμε, μπορούν να κάνουν τα πάντα.

Το φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 21, 2013