Για την λεγόμενη “Κίνηση των 58″ έχω γράψει παλιότερα.
Προχθές, καμμια 800αριά σούργελα, συγκεντρώθηκαν στο θέατρο Ακροπόλ για να ακούσουν τον Μπίστη και άλλους ανεπάγγελτους να νοσταλγούν τις εποχές της Σημιτικής εποχής της μίζας.
Όποιος έχει δει το “Inglorious Basterds” του Κουεντίν Ταραντίνο, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έκανε τον συνειρμό με την τελευταία σκηνή του έργου. Τη σκηνή στο θέατρο “Le Gamaar” του Παρισιού.
Λένε οτι η ζωή μιμείται την τέχνη. Δυστυχώς κάποιες φορές θα έπρεπε να συμβαίνει και το αντίθετο.
Υ.Γ. Αν δεν έχετε δει την ταινία, να τη δείτε. Όχι μόνο για την τελευταία σκηνή, αλλά γιατί είναι υπέροχη.
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών και των συντακτών του ιστολογίου μας. Τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και μόνο αυτών.
Σχόλια που περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο από την ομάδα διαχείρισης. Ευχαριστούμε.