Προσέξτε Ελληνες που βάζετε την ψήφο σας, την υπογραφή σας και το… άλλο

Τελικά πότε θα γίνουν εκλογές;

Τι εννοούσε ο Παπούλιας που έλεγε ότι είναι η τελευταία του χρονιά και δεν θα ξανακόψει πίτα;

Θα αντέξει η κυβέρνηση μετά την διαφαινομενη ήττα στις εκλογές του Μαίου; Θα πάει σε πρόωρες κάλπες τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο ή θα περιμένει κι άλλο;

Πώς ο κ. Σαμαράς είναι αισιόδοξος ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2016, όπως προβλέπει το Σύνταγμα όταν τον ερχόμενο Φεβρουάριο πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα έχουν πέσει στο τραπέζι και ακούγονται στη δημοσιογραφική και πολιτική πιάτσα, αλλά ο κόσμος ούτε που νοιάζεται γι’ αυτά. Αν και δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πάνω από 6 στους 10 Ελληνες δε θέλουν πρόωρες εκλογές, εντούτοις κάποιοι τροφοδοτούν τα σενάρια τα οποία μόνο καλό δεν κάνουν.

Αν ήμασταν μια σοβαρή χώρα δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν τόσες ερωτήσεις. Ειδικά από τη στιγμή που ο κόσμος δε θέλει να σέρνεται από Κυριακή σε Κυριακή για να πηγαίνει να ψηφίζει. Καλώς ή κακώς πριν από 18 μήνες ο ελληνικός λαός αποφάσισε να δώσει την εξουσία σε συμμαχικές κυβερνήσεις και ακόμη και σήμερα πιστεύει (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ότι μόνο με συνεργασίες μπορούν να υπάρχουν καλές κυβερνήσεις.

Φυσικά από τον Ιούνιο του 2012 μεσολάβησαν πολλά, η χώρα βρίσκεται σε μια απίστευτη οικονομική δίνη, η πολιτική έχει καταρρεύσει υπό το βάρος της κρίσης και οι δυνάμεις του λαϊκισμού έχουν ισχυροποιηθεί. Από τους σχεδόν 170 βουλευτές που είχε τότε η τρικομματική κυβέρνηση, είμαστε με το ζόρι στους 153 και με ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο στις δημοσκοπήσεις δεν δείχνει πάνω από 3%. Άρα για ποια κυβέρνηση μιλάμε όταν ο ένας εταίρος είναι «νεκρός»; Ή για να πούμε την αλήθεια, ο Βενιζέλος κάνει βόλτες στο αμερικανικό Κογκρέσο ενώ έπρεπε να κάνει βόλτες στα ανακριτικά γραφεία για σειρά υποθέσεων στις οποίες εμπλέκεται;

Υπ’ αυτή την έννοια λοιπόν μόνο οι εκλογές μπορούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο. Όμως, για να στηθούν κάλπες θα πρέπει ο κόσμος να ξέρει τι θέλει και τι ψηφίζει. Διότι δεν μπορεί να βρίζει τους 300 της Βουλής όταν αυτός τους ψήφισε. Δε μπορεί να ασχολείται με το πουλί της Ραχήλ Μακρή όταν αυτός την έφερε στη Βουλή ούτε με το κομοδινί μαλλί του ηθοποιού Χαϊκάλη.

Δεν μπορεί να κάνεις κριτική στο πολιτικό σύστημα όταν ψηφίζεις εσύ κι όχι ο Τούρκος, ο Βούλγαρος ή ο παραδίπλα γείτονας. Όταν εσύ επιλέγεις να έχει δικαίωμα ψήφου ο Παπασούρας Διαμαντόπουλος ή ακόμη και ο κ. Γ. Παπανδρέου που δεν είναι ποτέ στη Βουλή.

Δε μπορεί να μην ξέρεις εκ των προτέρων ότι για παράδειγμα αν ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ θα βγει σαν κούκλα μπαμπούσκα το ΠΑΣΟΚ από μέσα. Ότι ο Κουρουμπλής, η Σακοράφα, ο Μιχελογιαννάκης, ο Μητρόπουλος, ο Κοτσακάς είναι σαρξ εκ της σαρκός του «πράσινου ήλιου».

Δεν μπορεί επίσης, για να τα λέμε όλα, να ψηφίζεις τη ΝΔ των Ζαππείων και των 18 σημείων για έξοδο από το Μνημόνιο και να σου βγαίνει η ΝΔ που διαχειρίζεται απλά την καταστροφή.

Κάθε ψηφοφόρος, εφόσον η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές οφείλει να ξέρει που ρίχνει την ψήφο του, διότι μετά την απομάκρυνση από κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Αν π.χ. ο κόσμος θέλει αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ ας το κάνει, αν πάλι όχι ας πει ότι επιθυμεί συμμαχικές κυβερνήσεις. Ας πιέσει για μια μίνιμουμ συνεννόηση ώστε να μην καταρρεύσει η χώρα.

Αν θέλει τη Χρυσή Αυγή ισχυρή διότι πιστεύει ότι πίσω από τα μπράτσα και τις ναζιστικές χαιρετούρες ή τα Καλάσνικοφ κρύβεται ο… αγνός Ελληνας, ας τους ψηφίσει. Θα είναι, όμως, υπόλογος για τα όσα συμβούν. Διότι αν π.χ. επιλέξει ο ελληνικός λαός κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αντιπολίτευση Μιχαλολιάκο τότε θα πρέπει να περιμένει «φωτιά και λάβρα». Δεν μπορεί να περιμένει ήπιο πολιτικό κλίμα και τον Τσίπρα να τα πίνει παρέα με τον Κασιδιάρη.

Ας πάμε λοιπόν σε εκλογές, και γιατί όχι και τον Φεβρουάριο ή το Μάρτιο. Όμως, να ξέρουν τα κόμματα τι θέλουν και που το πάνε. Να ξέρει ο κόσμος την αλήθεια όταν ψηφίζει και να αναλάβει μετά την ευθύνη των επιλογών του.

Αυτό το «ψηφίζω την Κυριακή, βρίζω τους εκλεκτούς μου τη Δευτέρα», δεν μπορεί να συνεχιστεί, ειδικά στην Ελλάδα που έχει τόσα προβλήματα να επιλύσει.

Προσέξτε λοιπόν που βάζετε την ψήφο σας, την υπογραφή σας και το… άλλο. Διότι και στις τρεις περιπτώσεις αυτό που θα ακολουθήσει τη λάθος σας επιλογή θα είναι η καταστροφή. Ή στην καλύτερη περίπτωση μια δύσκολη κατάσταση. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις το λάθος δεν έχει ούτε μια ευχαρίστηση. Στην τρίτη τουλάχιστον υπάρχει μια χαρά…

Πηγή

Δημοσίευση: Ιανουαρίου 25, 2014