Η "συγγνώμη" της Ηλέκτρας Κοτσώνη έχει σχέση με την υποψηφιότητα της μητρός στο Λουτράκι ;;;

Επανέρχεται η Ηλέκτρα Κοτσώνη με νέα παρέμβαση στο ...έγκριτο Vice που αρθρογραφεί, (φιλοξενεί επίσης και άλλες απόψεις, πάρτε εδώ μια γεύση με δική σας ευθύνη) αυτή τη φορά επιχειρώντας να ζητήσει "συγγνώμη" για εκείνο το κατάπτυστο άρθρο της σχετικά με την πρωτοβουλία των μαθητών του Δεύτερου Γυμνασίου Κορίνθου να υψώσουν την ελληνική σημαία μέσα στο Βρετανικό μουσείο μπροστά στα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Δείτε το νέο άρθρο της:

O George Clooney Δεν Νοιάζεται Ιδιαίτερα για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα

Η φωτογραφία ανήκει στο Δεύτερο Γυμνάσιο Κορίνθου

Xτες ανακάλυψα στο Facebook μου εκείνο το τρομακτικό, παράλληλο inbox, όπου καταλήγουν τα μηνύματα των αγνώστων. Στην κορυφή βρισκόταν ένα μήνυμα από έναν κύριο γύρω στα 20, που φορά στρατιωτική στολή στην profile pic, ο οποίος μου ζητούσε να μην ξαναγυρίσω στην Ελλάδα γιατί θα μου γαμήσει το σπίτι. Προχώρησα λίγο προς τα κάτω, πέρασα αμέτρητες ακόμα παρόμοιες φιλοφρονήσεις, έκλεισα το παράθυρο και άρχισα να χαζεύω στο newsfeed μου .

Εκεί πληροφορήθηκα ότι ο George Clooney βρέθηκε αυτές τις μέρες στο Λονδίνο για την προώθηση της νέας του ταινίας, The Monuments Μen. Απ’ ό, τι διάβασα, η ταινία ασχολείται με μια ομάδα στρατιωτών οι οποίοι προσπαθούν να ανακτήσουν κλεμμένα έργα τέχνης από τους Ναζί και να τα επιστρέψουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του B’ παγκοσμίου πολέμου. Όπως μάλλον θα έκανε κάθε Έλληνας, το μυαλό μου πήγε αμέσως στα μάρμαρα του Παρθενώνα ή αλλιώς τα Ελγίνεια.

Σε περίπτωση που ζείτε κάπου αλλού και αναρωτιέστε προς τι η τόση φασαρία, στις αρχές του τον 19ου αιώνα, ένας Βρετανός Πρέσβης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Λόρδος Έλγιν αφαίρεσε σχεδόν τα μισά από τα γλυπτά που κοσμούσαν τον Παρθενώνα (όπως και κάποια άλλα ωραίότατα μέρη της Ακρόπολης) και τα έστειλε στην Αγγλία. Tο σκεπτικό του ήταν ότι τα έργα αυτά θα τύχαιναν καλύτερης φροντίδας εκεί, επειδή θεωρούσε πως οι Έλληνες ήταν ένα μάτσο βάρβαροι που ζούσαν κάτω από το ζυγό κάποιων ακόμα πιο βάρβαρων βαρβάρων.

Από την άλλη μπορεί κι έτσι να μου φαίνεται επειδή μεγάλωvα στην Αθήνα τη δεκαετία του 1990. Αν θυμάμαι καλά, εκείνη την εποχή η Ελλάδα μόλις είχε μπει στην ΕΕ και η χώρα έσκαγε όχι μόνο στο χρήμα, αλλά και από την επιθυμία να αφήσει πίσω τα ανατολίτικα κομμάτια του πολιτισμού της, τα οποία βασικά αντιπροσώπευαν τα συντηρητικά ιδεώδη με τα οποία μεγάλωσαν οι γονείς μας. Μια φιλοδοξία να γίνουμε «πιο Ευρωπαίοι», λίγο πολύ χαρακτήριζε την κουλτούρα της παιδικής μου ηλικίας, πράγμα που είμαι βέβαιη ότι συμβαίνει με τους περισσότερους Έλληνες της γενιάς μου. Το να είσαι Δυτικός ήταν συνώνυμο του να είσαι cool.

Σε κάθε περίπτωση, η αφαίρεση των μαρμάρων το 1801, έκανε πολλούς ανθρώπους να θυμώσουν, και ακόμη περισσότερους τη δεκαετία του 1980, όταν η τότε Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, ξεκίνησε μια εκστρατεία για την επιστροφή τους στην Αθήνα. Στα σχέδια της ήταν και κατασκευή του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, το οποιο θα μπορούσε υποθετικά να στεγάσει τα γλυπτά του Παρθενώνα. Το μουσείο άνοιξε το 2009, αλλά δυστυχώς τα μάρμαρα ακόμα να τα δούμε. Και καπως ετσι κατεληξε και ο George Clooney να απαντά λογικότατα στην ερώτηση ελληνίδας δημοσιογράφου κατα τη διάρκεια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου αυτό το Σαββατοκύριακο, ότι «καλό θα ήταν να επιστραφούν [τα γλυπτά]».

Και μετά, η Ελλάδα και η Αγγλία έφριξαν. Οι χλιαρές δηλώσεις του Clooney έγιναν πρωτοσέλιδο, ο Matt Damon και ο Bill Murray αναγκάστηκαν να τοποθετηθούν επίσης επί του θέματος ενώ βρίσκονταν στο Λονδίνο, και ο Δήμαρχος του Λονδίνου, Boris Johnson, παραλήρησε και νομίζω είπε κατα λάθος τον Clooney Ναζί. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σαν άλλο κερασάκι στην τούρτα, ο δικός μας Υπουργός Πολιτισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος έστειλε στον George Clooney ευχαριστήρια επιστολή.

Δεν νομίζω οτι ο κος Παναγιωτόπουλος αντιλαμβάνεται πως ο George Clooney βρίσκεται στη μέση της προώθησης μιας ταινίας. Η Αθήνα δεν είναι το Λονδίνο, με τις μεγάλες πρεμιέρες του και την Leicester square. Οι διασημότητες σπάνια πατάνε το πόδι τους στην Ελλάδα, εκτός αν βρίσκονται σε ένα ιδωτικό γιοτ κάπου στα νησιά ή με το ένα πόδι στο τάφο. Η τελευταία φορά που επιχείρησα να πάω σε συναυλία στην Αθήνα, ήταν για να δω την Pink το 2007. Δεν εμφανίστηκε καν στη σκηνή. Eσύ πως θα ένιωθες, αν ζούσες σε μια χώρα η οποία κατέρεε οικονομικά και μέσα σε όλα σε σνόμπαρε και η Pink;

Είμαι απολύτως σίγουρη ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να πω κάπου εδώ ότι και εγώ πολύ θα ήθελα να δω τα μάρμαρα του Παρθενώνα να επιστρέφουν σπίτι τους. Θεωρούσα ότι αυτό εννοείται, μιας και είμαι Ελληνίδα, αλλά εάν κάνει κανείς μια γρηγορη αναζητηση του ονοματος μου στον ίντερνετ θα αποκομίσει την αντίθετη εντύπωση. Θα βρεί επίσης μερικά χυδαία κολαζ, και πολυ, παρα πολυ κοσμο, να βριζει την οικογενεια μου στα comment section διαφορων μπλογκ.

Βλέπετε, σχεδόν πριν από ένα χρόνο, ένα ελληνικό γυμνάσιο επισκέφτηκε το Βρετανικό Μουσείο. Αντί να κάνουν μια βόλτα στο μουσείο και να μάθουν κάποια πράγματα για τα μάρμαρα και τα υπόλοιπα έργα τέχνης από όλο τον κόσμο που στεγάζονται εκεί, κάποιοι από τους καθηγητές αποφάσισαν ότι ο χρόνος των μαθητών τους θα περνούσε πιο εποικοδομητικά, εάν στέκονταν στη μέση της αίθουσας των γλυπτών, κρατώντας ελληνικές σημαίες. Στο πλαίσιο διαμαρτυρίας, προφανώς.

Έτσι, έγραψα ένα άρθρο που έλεγε ότι αυτό ήταν χαζό και ότι οι καθηγητές θα έπρεπε να έχουν δείξει περισσότερη υπευθυνότητα. Πως καλό θα ήταν να μην ενθαρρύνουν αφελείς πατριωτικες δράσεις οι οποίες, στην εποχή που ζούμε, μπορούν πολύ εύκολα να παρερμηνευθούν και να εξυπηρετήσουν ακραίως εθνικιστικούς σκοπούς. Τις ημερες που ακολούθησαν το προσωπικο μου e-mail πλυμμηρισε με απειλές κατά της ζωής μου, ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής (που τώρα βρίσκεται στη φυλακή) με προειδοποίησε να μην ξαναπατήσω ποτέ το πόδι μου στην Ελλάδα και με είπε τσόκαρο σε τοπική τηλεόραση, και ένας παπάς μου είπε οτι είχα δίκιο κατά τη διάρκεια της κηδείας της γιαγιάς μου. Για να είμαστε δίκαιοι, στο άρθρο μου αποκάλεσα τους καθηγητές βλάκες και τα μάρμαρα ένα σωρό από πέτρες - δεν είμαι ακριβώς άμοιρη ευθυνών. Εκ των υστέρων, βλέπω ότι θα έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει λιγότερο εμπρηστική γλώσσα - και γι’ αυτό θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη, αν και καθυστερημένα.

Εξακολουθώ, όμως, να υποστηρίζω την κύρια θέση μου. Με την ιστορικά ασταθή κοινωνία μας, ως Έλληνες δεν έχουμε ακόμα οικοδομήσει μια αίσθηση εθνικής ταυτότητας που βγάζει νόημα. Για να συμβεί αυτό, ίσως θα πρέπει να ρίχνουμε λιγότερο βάρος στην αποστολή επιστολών σε αστέρες του κινηματογράφου και περισσότερο στην παιδεία μας. Είναι σημαντικό να γνωρίσουμε την ιστορία του κόσμου, αν θελουμε ποτε να εκτιμησουμε τη δική μας ιστορία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τον εξτρεμισμό και να γίνουμε επιτέλους μέλη μιας κοινωνίας που δεν αυτοκαταστρέφεται κάθε 30 χρόνια.

Και, Λονδίνο, σε παρακαλώ δώσε μας πίσω τα μάρμαρά μας. Δεν βλέπετε οτι τα πονάμε πολύ περισσοτερο απο οτι εσεις;

@elektrakotsoni

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 27, 2014