Ειδικό δικαστήριο για τον ΓΑΠ - Πρόσφατες αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν τις εγκληματικές πράξεις του

Πρόσφατες αποκαλύψεις και παραδοχές επιβεβαιώνουν τις εγκληματικές πράξεις του τότε πρωθυπουργού της χώρας 

Ο Στρος Καν είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά με τη συμπεριφορά του ΓΑΠ και των “κηπουρών” του

Του Γιάννη Ξένου 

Η παραδοχή του Όλι Ρεν στην Ευρωβουλή, στα μέσα Ιανουαρίου, ότι «στο ξεκίνημα της κρίσης την άνοιξη του 2010, και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε αμέσως αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχαμε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη-μέλη, όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη», φώτισαν με τον πιο επίσημο τρόπο το τι συνέβαινε με την ελληνική περίπτωση. Τότε η ΕΕ ήταν εντελώς απροετοίμαστη για να αντιμετωπίσει την κατάσταση και το πρώτο μέλημά της ήταν να διασώσει τις μεγάλες γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ευρωπαϊκές τράπεζες.

Η βιασύνη του ΓΑΠ να βγάλει ανακοίνωση, στην οποία ισχυρίζεται ότι οι δηλώσεις του Ρεν τον δικαιώνουν, γιατί αυτός από την αρχή απαιτούσε και πάλευε για κούρεμα του ελληνικού χρέους, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο δόλιος και βλαξ είναι ο πρώην πρωθυπουργός! Δόλιος γιατί επιχείρησε στα γρήγορα να κουκουλώσει την υπόθεση, αλλά και βλαξ, γιατί όποιος έστω και λίγο ψάξει το ζήτημα θα αντιληφθεί ότι ο ΓΑΠ και οι «κηπουροί» του έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους στις αρχές του 2010, έως τα μέσα του 2011, για να μη γίνει ένα κούρεμα που θα βοηθούσε τη χώρα.

Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου παρέθεσε στο Έθνος της Κυριακής (19-1-14) έγγραφο του ΔΝΤ που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2013 και που δείχνει ξεκάθαρα ότι ο ΓΑΠ δεν ζητούσε κούρεμα, αλλά ότι είχε υποταχθεί πλήρως στη γραμμή των Ευρωπαίων:

«Η ίδια η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι ήταν αντίθετοι με την αναδιάρθρωση του χρέους λόγω ανησυχιών σχετικά με το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό, επιπτώσεων στα συνταξιοδοτικά ταμεία και επιμολύνσεις…» (σελ. 49).

«Τις παραμονές του προγράμματος οι (ελληνικές) Αρχές απέκλεισαν την αναδιάρθρωση του χρέους ως μια κόκκινη γραμμή (red herring)». (σελ. 27)

Η κατάθεση του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, στις 20 Αυγούστου 2012, στον τότε οικονομικό εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη, σχετικά με τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και το κούρεμα του χρέους είναι αποκαλυπτική για τα πεπραγμένα του ΓΑΠ. Ο Ρουμελιώτης δήλωσε ότι ο επίσημος σύμβουλος της κυβέρνησης, η τράπεζα ΛΑΖΑΡ, από τα τέλη του 2009 αρχές του 2010, είχε προτείνει στην κυβέρνηση να ζητήσει από τους εταίρους της την αναδιάρθρωση του χρέους. Από τις αρχές του 2010 το ΔΝΤ, αναφέρει ο Ρουμελιώτης, πίεζε τον ΓΑΠ και τον Παπακωνσταντίνου να βάλουν στους Ευρωπαίους θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους. Τον Μάρτιο του 2010, ο αξιωματούχος του ΔΝΤ Μάρεκ Μπέλκα δήλωσε στον Παπακωνσταντίνου ότι ο στόχος της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής (τριετούς), που απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν αισιόδοξος και ότι δύσκολα η Ελλάδα θα έβγαινε από την ύφεση χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους. Ο Ντομινίκ Στρος Καν, βλέποντας την ελληνική πλευρά να μη βάζει θέμα κουρέματος και να μη λαμβάνει τα μηνύματα που τις έστελναν οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ, κάλεσε δύο φορές (μέσα Μαΐου του 2010 και τέλη Ιουνίου του 2010) τον Ρουμελιώτη και του είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει αμέσως να θέσει η ίδια το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Γι’ αυτές τις συνομιλίες ενημέρωσε τον πρωθυπουργό και τον υπ. Οικονομικών, αλλά σε όλους τους τόνους αυτοί απέκλεισαν το κούρεμα. Στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ, μέλη του δήλωναν ότι δεν μπορεί να εγκριθεί πρόγραμμα για την Ελλάδα, χωρίς πρώτα να γίνει κούρεμα του χρέους, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Αλλά ο πρωθυπουργός είχε πάρει την απόφασή του να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες των Ευρωπαίων (δηλ. των Γερμανών) και όχι του ΔΝΤ. Στις 28-1-2011 ο ΓΑΠ, συνεχίζει στην κατάθεσή του ο Ρουμελιώτης, μίλησε σε τριάντα δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο, και εκεί απέκλεισε κατηγορηματικά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, λέγοντας συγκεκριμένα ότι, αν ήταν η Ελλάδα να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση ή κούρεμα, θα το είχε κάνει από την αρχή της κρίσης. Όλο το πρώτο εξάμηνο του 2011 συνεχίζονταν, πάντα κατά Ρουμελιώτη, οι πιέσεις για να τεθεί θέμα μείωσης του χρέους, αλλά η κυβέρνηση το αρνούνταν κατηγορηματικά και μόνο στα μέσα Μαΐου του ’11 ο ΓΑΠ έκανε βήματα πίσω, λέγοντας στον Ρουμελιώτη ότι θα συστήσει μια επιτροπή που θα εξετάσει το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους!

Ο ΓΑΠ ακολούθησε πιστά τις υποδείξεις των Ευρωπαίων, να καθυστερήσει όσο μπορεί την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, προκειμένου οι ευρωπαϊκές τράπεζες να καταφέρουν να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα, αυτά να περάσουν στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ώστε να μην μπορούν να κουρευτούν, και κυρίως οι Γερμανοί να έχουν τον χρόνο να επιβάλουν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους την πολιτική τους. Δηλαδή ο ΓΑΠ συναίνεσε στον «αφοπλισμό» μας, για να μην είμαστε πλέον επικίνδυνοι για τη Γερμανία και να καταστούμε αποικία χρέους. Όταν αυτά έγιναν, του έδωσαν το πράσινο φως για το κούρεμα, που έγινε τον Ιούλιο του 2011, αλλά πια τη νύφη την πλήρωσαν κυρίως τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και οι ελλαδικές και κυπριακές τράπεζες, που συνέχισαν να κατέχουν ελληνικά ομόλογα.

Μετά από δύο χρόνια που έχει φύγει από την εξουσία ο ΓΑΠ έχουν φωτιστεί αρκετά τα όσα έπραξε τα δύο καταστροφικά χρόνια που άσκησε την πρωθυπουργία:

• Το 2009 βγήκε στις εκλογές υποσχόμενος ότι «λεφτά υπάρχουν». Με τέτοια δημαγωγικά συνθήματα του ήταν αδύνατο να πάρει μέτρα μόλις θα έβγαινε, έτσι μεθόδευσε την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ. Φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 και με τις εσκεμμένες δηλώσεις αυτού και του ενεργούμενού του, του Παπακωνσταντίνου, αύξησε τεχνητά τα σπρεντ για να δείξει ότι είναι μονόδρομος η υπαγωγή μας σε μνημόνιο από το ΔΝΤ

• Αφού όμως μας πήγε στο ΔΝΤ, δεν ακολούθησε τη συνταγή του, που πάγια προτείνει νεοφιλελεύθερα μέτρα και υποτίμηση του εθνικού νομίσματος (εδώ επειδή δεν υπήρχε εθνικό νόμισμα, η μόνη λύση ήταν κούρεμα του χρέους), διότι προσέκρουσε στην άρνηση της Γερμανίας και στους γερμανικούς σχεδιασμούς για το πώς πρέπει να γίνει η διαχείριση της κρίσης. Ενώ εκείνο τον ενάμιση χρόνο είχε πολλά διαπραγματευτικά χαρτιά στα χέρια του, ώστε να μην οδηγηθούμε σε ολοκληρωτική κρίση, τα έκαψε όλα. Όταν με τεράστια καθυστέρηση, τον Οκτώβριο του 2011, πήγε να αντισταθεί στους Γερμανούς, αυτοί τον πέταξαν σαν στημένη λεμονόκουπα.

Ο ΓΑΠ και οι «κηπουροί» του έχουν γλιτώσει μέχρι στιγμής το ειδικό δικαστήριο γιατί ο Σαμαράς προσπαθεί να σώσει τον μοναδικό του κυβερνητικό εταίρο, το χρεοκοπημένο ΠΑΣΟΚ, αλλά αν είναι να αποδοθεί η ελάχιστη δικαιοσύνη για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο ΓΑΠ και οι «κηπουροί» του πρέπει να οδηγηθούν πάραυτα σε αυτό.

Πηγή Ρήξη φ. 101

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 22, 2014