Μεταχρονολογημένη επιταγή: Παγκόσμια πατέντα που ισχύει μόνο στις Μπανανίες

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στο επίπεδο των εμπόρων και άρα της αγοράς. Κοινοί αστοί είναι οι πιο πολλοί από αυτούς. Στην καλύτερη περίπτωση μπακάληδες του παρελθόντος. Στη χειρότερη περίπτωση "λαμόγια" με θητεία σε όλα τα ευαγή ιδρύματα του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας.

Και αυτών η επιτυχία είναι υπό την "αιγίδα" του ΚΡΑΤΟΥΣ. Πώς έγινε αυτό; Το ΚΡΑΤΟΣ τους έδωσε τη δυνατότητα να καλύπτουν την οικονομική τους αδυναμία, στηριζόμενοι στην οικονομική δύναμη των παραγωγών. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Τους έδωσε τη δυνατότητα να γίνονται πλούσιοι με ξένα χρήματα. Με τα χρήματα των εχόντων και αυτοί ήταν οι παραγωγοί. Πώς; Με την παγκόσμια πατέντα, η οποία ισχύει μόνον στις "Μπανανίες". Ποια είναι αυτή; Η μεταχρονολογημένη επιταγή.

Ψωνίζεις όταν δεν έχεις χρήματα και πληρώνεις όταν τα αποκτάς. Ψωνίζεις αυτά τα οποία πληρώθηκαν με τα χρήματα του παραγωγού και τον πληρώνεις όταν έχεις πουλήσει τα προϊόντα στους καταναλωτές. Ένα πραγματικόbypass της οικονομίας. Σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο η επιταγή είναι μετρητά, στη "Μπανανία" είναι γραμμάτιο. Οι παραγωγοί πληρώνουν απευθείας το κόστος παραγωγής από τα δικά τους χρήματα και πουλάνε σε εμπόρους χωρίς χρήματα. Τον εργάτη δεν μπορείς να τον πληρώσεις με μεταχρονολογημένη επιταγή, γιατί θα πεινάσει. Ο παραγωγός όμως, επειδή δεν έχει τέτοια ανάγκη, την παίρνει.

Αρκεί δηλαδή σε κάποιον καραγκιόζη να έχει "κολλητό" κάποιον από τους τραπεζίτες - που δημιουργήθηκαν από το ΚΡΑΤΟΣ - και να παριστάνει τον μεγαλέμπορο. Αρκεί ένα μπλοκάκι επιταγών, για να ελέγχει την παραγωγή ολόκληρης της Μακεδονίας για παράδειγμα. Την πρώτη φορά να του πετύχει η μπάζα, γίνεται ο "πετυχημένος" μεγιστάνας που μονοπωλεί την αγορά.

Με κεφάλαιο ένα μπλοκάκι επιταγών και ένα φορτοταξί έγιναν οι μεγιστάνες του εμπορίου. Γεμάτα είναι τα βόρεια προάστια από "πετυχημένους" της μιας νύχτας. Ακόμα οι φουκαράδες δεν έχουν συνηθίσει τα νέα υπερπολυτελή τους σπίτια στα βόρεια προάστια. Ακόμα νομίζουν ότι ζούνε δίπλα στο "ποτάμι" και όταν βρέχει βγαίνουν με τις σακούλες, μπας και προλάβουν το "κακό". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Το ΚΡΑΤΟΣ ισχυροποίησε μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, επιτρέποντάς της να χρησιμοποιεί τα χρήματα άλλης κοινωνικής τάξης.

Έτσι έγιναν τα "καρτέλ", που μονοπωλούν σήμερα την ελληνική αγορά. Με δάνεια τραπεζών έστηναν δίκτυα σουπερμάρκετ και με μεταχρονολογημένες επιταγές τα γέμιζαν με χρήματα των παραγωγών. Όταν εξόντωσαν τον ανταγωνισμό, άρχισαν οι "λάτρεις" του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ελεύθερης οικονομίας να "στήνουν" την αγορά με παρανομίες, οι οποίες εμπίπτουν στους νόμους περί καρτέλ. Οι "σαλαμούρες" έγιναν κυρίαρχοι της αγοράς.

Αυτό βόλευε την Νέα Τάξη και γι' αυτό τους στήριξε. Θα έβαζε Έλληνες αστούς να δημιουργήσουν συνθήκες ολιγοπωλίου της ελληνικής αγοράς. Μέσω αυτού του ολιγοπωλίου θα επέβαλαν τα δικά τους βιομηχανικά προϊόντα και θα λεηλατούσαν τους τοπικούς παραγωγούς στα υπόλοιπα κυρίως φρέσκα προϊόντα. Στη συνέχεια θα εξαγόραζαν τα έργα των "σαλαμούρων" και ο έλεγχος της αγοράς θα ήταν απόλυτος. Η "σαλαμούρα" θα ίδρυε τον "ελληνικό" γίγαντα λιανικής, αλλά από πίσω περίμενε η Carrefour.

Αυτό έγινε στο σύνολο της αγοράς. Οι έμποροι, οι οποίοι παρίσταναν τους αντιπροσώπους ξένων πολυεθνικών, κατέστρεφαν την τοπική παραγωγή, γιατί το ΚΡΑΤΟΣ και οι πολυεθνικές τούς το επέτρεπαν. Γιατί χωρίς φόρους τα εισαγόμενα προϊόντα μπορούσαν και ήταν ανταγωνιστικά ακόμα κι όταν κατασκευάζονταν στην άλλη μεριά του Πλανήτη.

Οι έμποροι, χωρίς να διαθέτουν δικά τους χρήματα και με πιστώσεις από τις πολυεθνικές, "έστηναν" την αγορά, εφόσον δημιουργούσαν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Αν σ' αυτό προσθέσει κάποιος και την κολοσσιαία διαφήμιση που γινόταν με χρήματα των πολυεθνικών, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μιλάμε για ελεύθερη οικονομία. Μεταχρονολογημένες επιταγές, γκρίζα διαφήμιση, αθέμιτος ανταγωνισμός και όλα τα κακά γίνονταν ακριβώς επειδή το επέτρεπε το ΚΡΑΤΟΣ.

Σήμερα όλοι αυτοί - και έχοντας κατορθώσει να γίνουν μονοπώλια στην αγορά - μεριμνούν για την "ελευθερία" τους. Αυτοί, που έγιναν πλούσιοι χάρη στο ΚΡΑΤΟΣ, φτάνουν στο σημείο να ελέγχουν ακόμα και το ίδιο το ΚΡΑΤΟΣ για τον σεβασμό του στους νόμους που διέπουν την ελεύθερη οικονομία. Οποιαδήποτε προσπάθεια "πλάγιας" βοήθειας εμπίπτει στους νόμους περί ελεύθερης αγοράς.

Γιγαντιαία εργοστάσια κλείνουν καθημερινά, βυθίζοντας στην απελπισία και τη φτώχεια χιλιάδες συμπολίτες μας. Ακόμα και τα κρατικά εργοστάσια κλείνουν, παρ' όλο τον πλούτο του "αφεντικού" τους. Δεν μπορούν να επιβιώσουν, γιατί δεν μπορούν να τύχουν βοήθειας. Εθνικές επιλογές ακυρώνονται, γιατί πάνω απ' όλα είναι οι νόμοι περί ελεύθερης αγοράς.

Κλείνει για παράδειγμα το εργοστάσιο λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες άνεργους εργάτες. Δεν μπορεί να επιβιώσει, λόγω των φτηνών λιπασμάτων που εισάγονται από το εξωτερικό. Κανένας εθνικός ή κοινωνικός λόγος, που θέλει αυτό το εργοστάσιο εν λειτουργία, δεν μπορεί να του εξασφαλίσει βοήθεια. Τα σύνορα δεν "κλείνουν" για τους ανταγωνιστές του και η επιδότηση απαγορεύεται.

Δεν μπορεί να επιβιώσει, γιατί δεν το αφήνουν οι κυρίαρχοι της αγοράς. Οι αστοί έμποροι εισαγωγείς των ανταγωνιστικών προϊόντων. Αυτοί παρακολουθούν μέρα και νύκτα τις επιλογές του κράτους, ώστε να το καταγγείλουν στα αρμόδια όργανα της Νέας Τάξης, αν έχει τη φαεινή ιδέα να προστατεύσει το εργοστάσιο ή τα μεροκάματα των εργαζομένων. Αυτοί τρέχουν στα υπουργεία για να ελέγξουν, να καταγγείλουν ή να διαφθείρουν, προκειμένου αυτός ο θάνατος να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομος και απόλυτος.

Τα ανάλογα συμβαίνουν και με τους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες. Ο καθένας είναι μόνος του απέναντι στα θηρία που υπηρετούν την Νέα Τάξη. Οι αστοί έχουν διαλύσει τα πάντα. Έχουν διαλύσει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, στερώντας στους παραγωγούς τη δυνατότητα της συλλογικής άμυνας. Λεηλατούνται κάθε χρόνο οι παραγωγοί πατάτας, γιατί οι αστοί έμποροι τους εκβιάζουν με εισαγωγές πατάτας από τριτοκοσμικές χώρες. Λεηλατούνται οι παραγωγοί γάλακτος, κρέατος, λαχανικών κλπ.. Τεράστιας αξίας περιουσία και ανάλογη προσωπική εργασία δεν μπορεί να εξασφαλίσει σε κανέναν από αυτούς την επιβίωση.

Είναι απόλυτα εξαρτώμενοι από τον αστό "λαμόγιο"-έμπορο, που θέλει να τους πιει το αίμα. Που θέλει την αδυναμία τους να την κάνει προσωπικό του πλούτο. Αυτοί οι έμποροι με ένα φορτηγό ξένης πατάτας στα σύνορα απειλούν μια ολόκληρη κοινωνική τάξη. Με ένα φορτηγό, που απειλεί να ξεφορτώσει το φορτίο του, "ρυθμίζουν" όλη την τιμολογιακή πολιτική των παραγωγών με βάση τα δικά τους συμφέροντα και όχι με βάση τα έξοδα των ταξικών τους αντιπάλων.

Κάθε φορά που η ελληνική παραγωγή είναι έτοιμη να βρει τον δρόμο της για την αγορά, οι έμποροι έχουν έτοιμη την "απάντηση". Βάζουν απειλητικά φορτηγά να περιμένουν στα σύνορα. Το Πάσχα τα γεμίζουν με αμνοερίφια, το καλοκαίρι με ντομάτες, τον χειμώνα με πατάτες. Απλά πράγματα. Αν δεν συμβιβαστούν οι παραγωγοί, θα λειτουργήσουν οι νόμοι της αγοράς. Μετά θα κάνουν και τους "πατριώτες", που αγοράζουν από τους Έλληνες την παραγωγή τους.

Αυτά βέβαια στην καλύτερη των περιπτώσεων. Εκεί που, ακόμα και τις άθλιες τιμές - τις οποίες διαμορφώνουν εκβιαστικά - που προσφέρουν στους παραγωγούς, τις εξυπηρετούν. Γιατί; Υπάρχει περίπτωση να μην τις εξυπηρετήσουν; Βεβαίως. Άλλοι βάζουν το κεφάλαιο και την παραγωγή, άλλοι την εργασία και άλλοι βγάζουν κέρδος. Χωρίς χρήματα κινούνται τα "λαμόγια". Με τα χρήματα των άλλων κάνουν περιουσίες.

Αγοράζουν με μεταχρονολογημένες επιταγές και άρα χωρίς χρήματα και ξεπληρώνουν - αν ποτέ ξεπληρώσουν, γιατί υπάρχουν και "πιστολάδες" - με χρήματα της αγοράς αφού πουλήσουν. Η παραγωγή μιας ολόκληρης Μακεδονίας μπορεί να βρεθεί στα χέρια ενός καραγκιόζη, που απλά έχει ένα μπλοκ επιταγών και καθόλου χρήματα. Ένα ολόκληρο γεωγραφικό "διαμέρισμα" της πατρίδας μας μπορεί να "πυροβοληθεί" από έναν ελεεινό και τρισάθλιο έμπορο.

Από ανέκδοτο άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού με τίτλο:

«Ο ΒΟΘΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ»

http://forza-traianou.blogspot.com/

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 07, 2014