Το όπλο της αναδιάρθρωσης χρέους που δεν έβαλε ποτέ στο τραπέζι ο Παπανδρέου

Του Μιχάλη Ιγνατίου 

Όπως προκύπτει τόσο από τις δη­μοσιευμένες μελέτες όσο και από τα απόρ­ρητα έγγραφα του Διε­θνούς Νομισματικού Ταμείου, οι αξιωματούχοι του ήταν σίγουροι από το 2010 πως το «ελληνικό πρόγραμμα» δεν έβγαινε και θα βάρυνε υπερβολικά τους Έλληνες και όχι τους ιδιώτες πιστωτές (κυρίως ξένες τράπεζες και κερδοσκοπικά ταμεία). Για το λόγο αυτό προέκριναν μια άμεση αναδιάρθρωση («κούρεμα») του ελληνικού χρέους, αλλά τόσο οι ελληνικές Αρχές όσο και οι Ευρωπαίοι απέρριψαν την πρόταση αυτή του ΔNT. Είναι σχετικό και το δημοσίευμα της αμερικανικής εφη­μερίδας Wall Street Journal στις 8 Οκτω­βρίου 2013.

Όπως αναφέρει το έγγραφο που δημο­σίευσα στο Έθνος της Κυριακής, στη θυελ­λώδη συνεδρίαση της 9ης Μαΐου 2010 πολλά μέλη του Δ.Σ. του ΔΝΤ υπογράμ­μισαν ότι το «ελληνικό πρόγραμμα» ήταν σχεδιασμένο με λανθασμένο τρόπο και υποστήριξαν ότι τελικά θα είναι μη βιώσι­μο, ακριβώς επειδή δεν είχε αποφασιστεί ένα άμεσο «κούρεμα» του χρέους. Εκείνη την εποχή οι επικριτές του «ελληνικού προγράμματος» υπογράμμιζαν ότι το βά­ρος της «επώδυνης προσαρμογής», όπως χαρακτήριζαν τότε αλλά και τώρα τα σκλη­ρά, αβάσταχτα μέτρα που επέβαλε η τρόι­κα στον ελληνικό λαό, τοποθετήθηκε στις πλάτες των Ελλήνων χωρίς ουσιαστικά να απαιτεί οτιδήποτε από τους Ευρωπαίους πιστωτές. Ήταν ένα τεράστιο λάθος.

Από το έγγραφο αποκαλύπτεται ότι μπροστά στα πυρά των μελών του Δ.Σ. του ΔΝΤ οι αξιωματούχοι του Ταμείου απάντη­σαν ότι οι ίδιες οι ελληνικές Αρχές, δηλαδή η τότε ελληνική κυβέρνηση, απέκλεισαν την αναδιάρθρωση του χρέους.

Λίγες μέρες μετά την απόφαση της 9ης Μαΐου 2010, κλήθηκα στο ΔΝΤ και δέχτη­κα σφοδρά παράπονα από υψηλόβαθμο αξιωματούχο επειδή έγραφα στο Έθνος και στην Ημερησία και μετέδιδα στο Mega ότι το ΔΝΤ επέβαλε το απαράδεκτο πρό­γραμμα στην ελληνική κυβέρνηση. Ο αξιωματούχος υπογράμμισε ότι το ελληνικό πρόγραμμα είναι δημιούργημα της ελληνι­κής κυβέρνησης. Αυτή το αποφάσισε, δεν της το επέβαλε το Ταμείο, σημείωσε.

Μου είπε ακόμα, τονίζοντας μία μία τις λέξεις, ότι, εκτός των άλλων, «τους προτείναμε “κούρεμα” του χρέους και το απέρριψαν».

Ομολογώ ότι η λέξη «κούρεμα» ήταν άγνωστη τότε όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε εκατομμύρια Έλληνες. Αναζήτησα την αλήθεια, και ένας Έλληνας αξιωματούχος με έπεισε ότι το «κούρεμα» ήταν κατα­στροφή.

Ποιον έπρεπε να πιστέψω; Τον αξιωματούχο του «Ναού του Καπιταλισμού», έναν οργανισμό που διάβαζα ότι καταστρέφει χώρες και λαούς ή τον εκπρόσωπο της πατρίδας .Τότε, μάλιστα, έγραψα και σχε­τικό άρθρο για το θέμα.

Ήταν όμως κάτι που με βασάνιζε. Ξεκινή­σαμε έρευνα με προοπτική να γίνει βιβλίο και στην πορεία γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι η αναδιάρθρωση ήταν το μεγαλύτερο όπλο που είχε η Ελλάδα στα χέρια της. Και, βεβαίως εγώ κακώς πίστεψα τον Έλληνα αξιωματούχο.

Ο κ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε στο λίβελλο που δημοσιοποίησε εναντίον μου μέσω του κ. Ελενόπουλου ότι είχε ζητήσει από την αρχή το «κούρεμα» του χρέους αλλά αντιδρούσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι – οι Γερμανοί και κυρίως η Ευρωπαϊκή Κεντρι­κή Τράπεζα. Επίσης υποστήριξε ότι δεν δημοσιοποίησε τη θέση του αυτή επειδή υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να αυξηθούν τα επιτόκια δανεισμού της χώρας.

Το ερώτημα που τίθεται στον απλό πα­ρατηρητή είναι το εξής: Ποιον να πιστέ­ψει, τον Έλληνα πρώην πρωθυπουργό, που υποστήριζε ότι «λεφτά υπάρχουν» και ολιγωρούσε για οκτώ περίπου μήνες ή τους αξιωματούχους του Ταμείου, οι οποί­οι κατέχουν και αποδεικτικά στοιχεία για τους σχετικούς διαλόγους εκείνης της πε­ριόδου; Όλα είναι στα χαρτιά και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η διαπραγμάτευ­ση έγινε μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων (e-mails).

Ένα άλλο σοβαρότατο ερώτημα είναι κι αυτό: Ποιος έχει την ευθύνη για την αύ­ξηση των spreads από τον Οκτώβριο του 2009 και την υποβάθμιση της Ελλάδας από τη Fitch το Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Οι αναλυτές αποδίδουν την αύξηση αυτή στις δηλώσεις του κ. Παπανδρέου, που α­ναφέρθηκε στο μεγαλύτερο δημοσιονο­μικό έλλειμμα τον Οκτώβριο του 2009. Επίσης είναι γνωστό από τις δηλώσεις του κ. Γιούνκερ στην Ουάσιγκτον ότι ο πρώην πρωθυπουργός λοιδορούσε την Ελλάδα στους Ευρωπαίους εταίρους ως μια χώρα διαφθοράς.

Θέτουν και ένα τρίτο ερώτημα: Γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν προχώρησε σε επαρ­κή δανεισμό από τις αγορές μέχρι και το Μάρτιο του 2010, όταν τα spreads ήταν ακόμα σε ανεκτό επίπεδο, ώστε να βελτιώ­σει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας απέναντι στους Ευρωπαίους;

Ο πρώην πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι δεν εισήλθε σε δημόσια συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους επειδή ήθελε να αποφύγει την αύξηση των ελληνικών spreads. Όμως από τον Απρίλιο του 2010 η Ελλάδα είχε αποκλειστεί από τις αγορές, οι δε «κερδοσκόποι» είχαν πλέον προεξο­φλήσει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους ήταν πλέον θέμα χρόνου.

Μετά την έγκριση του πρώτου Μνημο­νίου, ο Ντομινίκ Στρος-Καν πίεσε ξανά τον κ. Παπανδρέου να ζητήσει το «κούρεμα» του χρέους ώστε αυτό να ολοκληρωθεί μέχρι τον Οκτώβριο του 2010. Γιατί δεν ακολούθησε τη συμβουλή του σοσιαλιστή γενικού διευθυντή του ΔΝΤ;

Κατά τη γνώμη των περισσότερων ανα­λυτών, ήταν πολύ εύκολο για τον κ. Παπαν­δρέου να εξηγήσει στους Γερμανούς ότι μια άμεση αναδιάρθρωση θα είχε μικρό­τερη επιβάρυνση για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους (σε δάνεια των Ευρω­παίων προς την Ελλάδα) επειδή οι ιδιώτες πιστωτές θα πλήρωναν για το «κούρεμα» κι έτσι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελ­λάδας θα ήταν μικρότερες.

Έτσι οδηγήθηκε η Ελλάδα όχι σε μείω­ση, αλλά σε αύξηση του χρέους. Οι ιδιώ­τες πιστωτές (κυρίως ξένες τράπεζες και κερδοσκοπικά ταμεία) μπόρεσαν, με την καθυστερημένη αναδιάρθρωση (που ολο­κληρώθηκε το Μάρτιο του 2012) να απαλ­λαγούν από τα ελληνικά ομόλογα και έτσι να αποφύγουν οι τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας που είχαν πουλήσει CDS σε κατόχους ελληνικών ομολόγων, να πλη­ρώσουν σε αυτούς τις ασφαλιστικές απο­ζημιώσεις που δικαιούνταν.

Πιστεύω ότι στο θέμα της αναδιάρθρω­σης ο κ. Παπανδρέου έπρεπε να συνταχθεί με τον Στρος-Καν. Ήταν ο πανίσχυρος γε­νικός διευθυντής του ΔΝΤ, τον οποίο εί­χαν ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ οι Ευρωπαίοι για να δαμάσουν την κρίση χρέους και, από τη στιγμή που τον διαβεβαίωσε ότι θα είχε την υποστήριξή του, έπρεπε να επιμένει. Άλλωστε είχαν ξεκινήσει να συζητούν το θέμα από τον Ιούλιο του 2009, πριν ακό­μα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο ίδιος επέλεξε να μην το πράξει. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι έκανε λάθος…

Υ.Γ.: Οι ομάδες «κρούσης» του κ. Παπαν­δρέου ισχυρίστηκαν ότι εξυπηρετώ τα συμφέροντα του… ΔΝΤ και του …Κώστα Σημίτη. Είναι γελοίοι. Είναι γνωστή η πο­λεμική μου στις πρακτικές του Ταμείου και της τρόικας και βέβαια με τον κ. Σημίτη δεν έχω την παραμικρή σχέση. Δημοσίευ­σα επίσημο απόρρητο έγγραφο του ΔΝΤ που αφορά στον κ.Παπανδρέου. Έπρεπε να στραφεί εναντίον του Ταμείου. Όσο δεν το κάνει, τους επιβεβαιώνει…

Πηγή "Επίκαιρα"

Δημοσίευση: Φεβρουαρίου 12, 2014