Παρέμβαση του Δ. Σερεμέτη στην ολομέλεια της Πρωτοβουλίας

Για τις σχέσεις της δημοτικής παράταξης με τα κόμματα και την κοινωνία

Στις μέρες μας πολλαπλασιάζεται με μεγάλη ταχύτητα ο αριθμός των υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές που δηλώνουν ανεξάρτητοι από τα κόμματα. 

Καθώς δίνει και παίρνει η συζήτηση για το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται ακόμη και στην κεντρική πολιτική σκηνή με τη δημιουργία ακόμη και νέων πολιτικών σχημάτων «ανεξάρτητων» ή «υπερκομματικών». Έτσι, μέγας είναι ο ντόρος που γίνεται για κάποιο «ποτάμι» που υποτίθεται ότι θα παρασύρει όλη την παλαιοκομματική «σαβούρα» για να την πετάξει στη θάλασσα. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαίο να αποϊδεολογικοποιηθεί η πολιτική αντιπαράθεση, να απολυτοποιηθεί η λεγόμενη «κοινή λογική», και να διαμορφωθεί κάποιου είδους «πρόγραμμα» που σταχυολογεί εκλεκτικά θέσεις από τα δεξιά μέχρι την αριστερά.

Με άλλους τρόπους και μέσα αλλά με εξίσου «αντικομματικά» συνθήματα εμφανίζονται και τα μισαλλόδοξα κηρύγματα των εθνικιστών νεο-ναζί 

Μέσα σε όλα αυτά η δημοτική παράταξη της «Κίνησης Πολιτών» που στέγασε πολλούς από μας τα τελευταία επτά-οκτώ χρόνια στις αυτοδιοικητικές μας δράσεις και διεκδικήσεις κλείνει τον κύκλο της αφήνοντας στη μαρκίζα της την ένδειξη της «μετακομματικής» παράταξης να αναβοσβήνει με μεγάλα γράμματα.

Εντείνονται προς κάθε κατεύθυνση οι πολιτικές αναδιατάξεις που πασχίζουν να ξεφύγουν από την πολιτική κρίση, να την αξιοποιήσουν και να επιβιώσουν με άξονα το σύνθημα: «πέρα, μακριά, έξω από τα κόμματα». Σύνθημα που μερικές φορές είναι και το κύριο ενοποιητικό στοιχείο των στελεχών τους.

Βασικό υποστηρικτικό επιχείρημα σε αυτό το εγχείρημα είναι βέβαια ο ισχυρισμός ότι «όλα τα κόμματα είναι το ίδιο»: 

- τερατώδεις μηχανισμοί προαγωγής ιδιοτελών συμφερόντων, 

- υποστήριξης των κομματικών ημετέρων,

- καταδολίευσης της λαϊκής ψήφου, 

- επιβολής κάποιας άνωθεν ερχόμενης, σκοτεινής «γραμμής».

Κάθε κόμμα, δηλαδή, είναι κάτι από όλα αυτά αν όχι όλα αυτά μαζί.

Πρόκειται για μια υπεραπλούστευση με προφανείς σκοπιμότητες.

Αλλά ας μη μείνουμε σε αυτό. Το πιο ενδιαφέρον σε σχέση με όλα αυτά για τη σημερινή μας συζήτηση είναι ότι εμείς επιλέγουμε να πάμε κόντρα στο ρεύμα: επιλέγουμε ως επικεφαλής της δημοτικής μας παράταξης έναν γνωστό και εκλεκτό συμπολίτη μας, τον Παναγιώτη Ψιλογιαννόπουλο που έχει ως διακριτικό γνώρισμα τη συμμετοχή στην ενεργό πολιτική ζωή ως προβεβλημένο κομματικό στέλεχος. 

Πρέπει να δούμε την επιλογή αυτή με παρρησία, με μαχητικότητα, με καμάρι: δεν επιχειρούμε να συγκαλύψουμε τίποτα. Δεν θα αποπειραθούμε να μισοκρύψουμε τα πραγματικά μας χαρακτηριστικά πίσω από «μετακομματικά» πέπλα και διακηρύξεις περί δήθεν «ανεξαρτησίας». Σηκώνουμε το γάντι του πολιτικού ανταγωνισμού με υπερηφάνεια: απέναντι στο μακιγιάζ του ψευτονεοτερισμού και της παρακομματικής αιθαλομίχλης προβάλλουμε το καθαρό πρόσωπο, την ιστορία εντιμότητας και αξιοπρέπειας του δικού μας ανθρώπου. Η υποψηφιότητα του Παναγιώτη νιώθω ότι με τιμά προσωπικά, νομίζω ότι τιμά όλους μας. 

Δεν αρκεί ωστόσο να χειριστούμε το ζήτημα με ευθύτητα και παρρησία. Η σύγχυση είναι σημαντικό πολιτικό όπλο. Θα χρησιμοποιηθούν κατά κόρο όλα τα μέσα που θα βοηθούσαν αυτή τη σύγχυση, το μπέρδεμα να φουντώσει. Μέτρο της επιτυχίας για τη δημοτική μας παράταξη θα είναι, κατά τη γνώμη μου όχι το πόσες ψήφους θα πάρει ή θα χάσει (εν ονόματι των κομματικών αναφορών) ούτε το πόσους δημοτικούς συμβούλους θα εκλέξει

Μέτρο της επιτυχίας μας θα είναι σε ποιό βαθμό η δημοτική μας παράταξη θα δεθεί και θα υπάρξει ως εκφραστής της κοινής απόφασης των πολιτών να υπερασπιστούν την κοινή ζωή τους σε αυτή την πόλη: το περιβάλλον, τις κοινωνικές της δομές, τον δημόσιο χώρο. 

Ανεξάρτητα από το πλήθος των ψηφοφόρων που θα κινητοποιήσει απέναντι στην κάλπη, σημασία θάχει ο βαθμός στον οποίο θα μπορέσουμε με αυτή την παράταξη να υπερασπιστούμε την ενότητα των πολιτών, τη δημοκρατική σύνθεση των συμφερόντων, να κινητοποιήσουμε την κοινοτική αλληλεγγύη απέναντι στην κρίση.

Η δημοτική μας παράταξη πρέπει να κάνει ένα ποσοτικό και ποιοτικό άλμα για να κερδίσει τους δημότες και να τους ενεργοποιήσει για τη βελτίωση της ζωής στην πόλη. Για να το επιτύχουμε πρέπει να δούμε καθαρά τους κινδύνους που ενεδρεύουν, να προετοιμαστούμε και να δείξουμε μεγάλη προσοχή στην αντιμετώπισή τους

Ας μην κρυβόμαστε. Υπάρχει ο κίνδυνος να διολισθήσει και να εκφυλιστεί η δημοτική παράταξη σε σφραγίδα: σε ένα δεύτερο κουστούμι με το οποίο θα κυκλοφορούμε λίγο – πολύ οι ίδιοι άνθρωποι, για να επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα με ένα αυτοδιοικητικό προσωπείο.

Υπαρκτός είναι επίσης ο κίνδυνος του ελιτισμού: να μείνουμε σε απόσταση από τις πραγματικές ανάγκες, το μέτρο και τη σοφία της κοινής γνώμης. Να κινηθούμε με υπεροψία εν ονόματι μιας υψηλής σκοπιμότητας ή μιας αλήθειας που ίσως ξεγελαστούμε ότι κατέχουμε. 

Εξίσου πιθανός είναι ο κίνδυνος του σεχταρισμού: θα μπορούσε να εκδηλωθεί με χειρισμούς ή δράσεις που ξεκόβουν μια πρωτοπορία από την ευρύτερη λαϊκή της βάση. 

Το στοίχημα για να περιορίσουμε αυτά τα λάθη μπορεί να κερδηθεί. Η επιλογή του Ψιλογιαννόπουλου ως επικεφαλής αποτελεί ένα σημαντικό εχέγγυο. Κατά τα λοιπά, οδηγός είναι το δημοτικό μας πρόγραμμα που πρέπει να λειτουργεί ως συμβόλαιο που μας δεσμεύει έναντι των πολιτών όπως και η γνώμη των πολιτών για όσα θέματα προκύπτουν στην πορεία, πέρα από αυτά που καλύπτει ρητά το πρόγραμμα. 

Καταλήγω με δύο προτάσεις που θεωρώ ότι αξίζει να μας προβληματίσουν περισσότερο. Κατά τη γνώμη μου θα είναι καίριος ο ρόλος τους γραφείου τύπου της παράταξης. Χρειαζόμαστε λιτές, προσεκτικές και καθαρές τοποθετήσεις σε όλες τις φάσεις του προεκλογικού αγώνα, για τις επιμέρους αψιμαχίες και αντιπαραθέσεις με τους άλλους συνδυασμούς. Για τη δημοσιοποίηση της θέσης μας πρέπει να αξιοποιηθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μη ξεχνάμε πάντως ότι πολύς λαϊκός κόσμος παραμένει αρκετά μακριά από αυτά: το χαρτί με τα λίγα και σταράτα λόγια εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντικό.

Τέλος: παίρνοντας υπόψη το μέσο όρο ηλικίας των παρόντων, τόσο στη σημερινή όσο και στην προηγούμενη ολομέλειά μας, γίνεται αναγκαίο να πάρουμε κάποια ειδικά μέτρα για να ακουστεί, να αναδειχθεί και να κινητοποιηθεί σε όλα τα επίπεδα της προεκλογικής – και όχι μόνο- περιόδου η νεολαία. 

Προς αυτή την κατεύθυνση νομίζω ότι θα είναι χρήσιμη η διοργάνωση μιας διαρκούς, διαδικτυακής δημοσκόπησης, εν είδει δημοψηφίσματος, για θέματα της πόλης που αφορούν άμεσα τους νέους. Τα ηλεκτρονικά μέσα με τα οποία είναι περισσότερο εξοικειωμένοι μπορούν να βοηθήσουν ώστε να ενεργοποιηθούν και οι νέοι πιο δραστήρια στην προεκλογική μάχη με τρόπους που είναι σε αυτούς πιο προσιτοί. Να το προσπαθήσουμε!

Δημήτρης Β. Σερεμέτης, 16-3-2014 

Δημοσίευση: Μαρτίου 17, 2014