Το Σύνταγμα: Η μεγάλη φενάκη!!!

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Το ότι η κομματοκρατία αποτελεί την αιτία της καταστροφής που ζούμε, εμείς η Ελληνική κοινωνία, μετά την (από τους Μνημονιοφύλακες) παράδοσή μας στα Μνημόνια, το έχουν καταλάβει και οι πέτρες... Και αυτό καταγράφεται σε όλες τις έγκυρες δημοσκοπήσεις όπου η απαξίωση όλων των κομμάτων από την κοινωνία, ξεπερνά το 90%!!!

Το αρνούνται, ακόμη, μόνο μερικά τούβλα της κομματοκρατίας αυτής.

Και για να μην παρεξηγούμαστε, η "κομματοκρατία" ορίζεται εδώ ότι είναι "η πολιτική νοοτροπία και πρακτική που προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και διατρέχει όλο το κομματικό φάσμα, από την άκρα Αριστερά ώς την άκρα Δεξιά".

Μετά αυτή την απαραίτητη διευκρίνηση και παραδοχή, πρέπει να πούμε πως όλοι οι διαθέτοντες "κουκούτσι μυαλό", έχουν αντιληφθεί ότι, στην Ελλάδα, οι πολιτικές αποφάσεις (για μικρά και μεγάλα θέματα) παίρνονται από το (εκάστοτε) κυβερνόν κόμμα, το οποίο, ως πλειοψηφία στη Βουλή νομοθετεί και το ίδιο, ως Κυβέρνηση, εκτελεί τις αποφάσεις της Βουλής, που παίρνουν μορφή νόμου. Δηλαδή "Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει"...

Επίσης είναι γνωστό πως, επειδή οι κορυφαίες θέσεις της Δικαιοσύνης καταλαμβάνονται από Δικαστές που τοποθετεί η Κυβέρνηση (δηλαδή τό κυβερνόν κόμμα), οι αποφάσεις της (φυσικό είναι) να είναι αναλόγου λογικής...

Με απλά Ελληνικά, ο παντοκράτωρ στην Ελλάδα, είναι το κυβερνόν κόμμα! Οι τρείς εξουσίες της Δημοκρατίας : Η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαιοσύνη, που αποτελεί απαράβατο κανόνα της Δημοκρατίας να είναι ξεχωριστές και ανεξάρτητες η μία από την άλλη, στην Ελληνική πραγματικότητα, αποτελούν ένα ωραίο πακέτο "τρία σε ένα", δηλαδή στο κόμμα!!!

Όλοι το βλέπουμε και όλοι το έχουμε καταλάβει, καθώς δεν κρατείται, εξ άλλου, κρυφό.

Μετά τις διαπιστώσεις αυτών των Αληθειών, άνοιξα το Σύνταγμα για να διαβάσω (με μεγάλη περιέργεια, ομολογώ) το πως απονέμεται και κατοχυρώνεται αυτή η τεράστια δύναμη στον θεσμό του κόμματος.

Την τρίτη φορά που διέτρεξα άπρακτος όλα τα άρθρα του Συντάγματος (μη βρίσκοντας πουθενά ένα άρθρο αφιερωμένο στον τρόπο εξουσιοδότησης του κόμματος για την παντοκρατορία που ασκεί) έφαγα μία δυνατή γροθιά στο στομάχι!!!

Ξαφνικά, ένοιωσα παγιδευμένος και εξαπατημένος από τον υπέρτατο προστάτη των πολιτικών μου δικαιωμάτων, το Σύνταγμα της Δημοκρατίας μας!!!

Και από όλους τους συνταγματολόγους, καθώς από ΚΑΝΕΝΑΝ δεν έχω ακούσει, όλα αυτά τα χρόνια, την καταγγελία που κάνω σήμερα, εδώ !!

Από όλους έχω ακούσει να αναφέρονται στο κόμμα σαν "θεσμό", ενώ πουθενά μέσα στο Σύνταγμα δεν αναφέρεται κάτι που θα δικαιολογούσε αυτή την αναφορά.

Προσέξτε !! ΟΙ ΜΟΝΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ, ΩΣ ΘΕΣΜΟΥ, γίνεται στο άρθρο 29, παρ. 1, που γράφει: "Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Πολίτες που δεν απέκτησαν ακόμη το δικαίωμα να εκλέγουν μπορούν να συμμετέχουν στα τμήματα νέων των κομμάτων".

Παρατήρηση 1η: Η ίδρυση κομμάτων, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, είναι δυνητική (μπορούν να ιδρύουν...) και όχι υποχρεωτική. Δηλαδή αν οι Έλληνες πολίτες δεν θελήσουν, δεν θα υπάρχουν κόμματα. Είναι απολύτως κατανοητό.

Και ενώ, λοιπόν, πουθενά δεν επιβάλλεται το κόμμα σαν απαραίτητος "θεσμός" της λειτουργίας του πολιτεύματος, έρχεται το άρθρο 37, που στην παρ. 2, γράφει: "Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Αν κανένα κόμμα δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέχει στον αρχηγό του κόμματος που διαθέτει τη σχετική πλειοψηφία διερευνητική εντολή" κλπ, κλπ.

Παρατήρηση 2η: Αφού, λοιπόν, πρωθυπουργός γίνεται ο αρχηγός του πλειοψηφούντος κόμματος, γιατί το κόμμα δεν αναφέρεται ξεκάθαρα, προηγουμένως, σαν υποχρεωτικός θεσμός, αφού καθίσταται εμμέσως τέτοιος, με το άρθρο 37;

Παρατήρηση 3η: Και αφού το κόμμα, μέσα από τη διαδικασία της λειτουργίας της Βουλής, καθίσταται η παντοκράτωρ δύναμη, γιατί δεν υπάρχει Συνταγματική πρόνοια για τη δημοκρατική εσωτερική λειτουργία των κομμάτων; Διότι, πώς μπορεί να αφήνουμε η εσωτερική λειτουργία του παντοκράτωρος θεσμού να μην είναι δημοκρατική, αν θέλουμε ο ίδιος μηχανισμός να διοικεί δημοκρατικά τη Χώρα;

Παρατήρηση 4η: Και γιατί δεν διώκεται παραδειγματικά, η κυρίαρχη "κομματική πειθαρχία" που καταργεί βάναυσα την κατοχυρωμένη ελευθερία του βουλευτή (άρθρο 60, παρ. 1: "Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση") προς όφελος της κομματικής βούλησης, δηλαδή της βούλησης του αρχηγού του κόμματος;

Όλα αυτά αναδύουν μία μπόχα κομματικής καμαρίλας, καλά κρυμμένης πίσω από τις γραμμές φιλολαϊκών διατυπώσεων.

Μίας καμαρίλας που (στη πράξη, με επόμενα άρθρα) έχει ακυρώσει το θεμελιώδες 1ο άρθρο του Συντάγματος, που στην παρ. 2 γράφει: "Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία" και στην παρ. 3 γράφει: "Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμα".

Κατά την άσκηση τους "όπως ορίζει το Σύνταγμα" στα επόμενα άρθρα του, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το κόμμα και υπάρχουν υπέρ αυτού και μόνον αυτού και του πολιτικού προσωπικού του...

Δηλαδή, το ίδιο το Σύνταγμα, μας εξαπατά!!!

Μήπως ήρθε ο καιρός να ξαναγράψουμε ένα Σύνταγμα που δεν θα παίρνει πίσω, με επόμενα άρθρα του, τα δικαιώματα του κυριάρχου λαού που δίνει προηγουμένως, με άλλα άρθρα, που μένουν έτσι, κενό γράμμα;

Και μη βγεί κανένας έξυπνος να επικαλεσθεί γνώμη συνταγματολόγου.

Η εποχή που τα ιερογλυφικά ήξεραν να τα διαβάζουν μόνον οι ιερείς (προκειμένου ο λαός να μήν μπορεί να έχει συμμετοχή στη γνώση) παρήλθε. Όλοι γνωρίζουμε γραφή και ανάγνωση. Αρκεί να αφιερώσουμε λίγο χρόνο... Τα κείμενα είναι εκεί και μας περιμένουν.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Μαρτίου 18, 2014