Σωληνουργεία Κορίνθου: Για να βρει το έγκλημα τιμωρία!

του Φάνη Κουρεμπέ* από το περιοδικό της Πρωτοβουλίας.

Τον Απρίλη του 2003, έξι εργάτες σκοτώθηκαν στο εργοστάσιο της Σωληνουργίας Κορίνθου και αρκετοί τραυματίστηκαν σοβαρά, σ’ ένα εργατικό ατύχημα που παρόμοιό του σε μέγεθος και φρίκη δεν έχει συμβεί στον νομό μας. Χωρίς όμως να είναι το πρώτο αλλά ούτε και το τελευταίο εργατικό «ατύχημα», πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης, με τον γνωστό τυπικό και υποδειγματικό θεσμικό τρόπο που υποδεικνύεται για τις αντίστοιχες περιπτώσεις των αποκαλούμενων «εργατικών ατυχημάτων».

Το Νοέμβριο του 2007 μείναμε άφωνοι από την απόφαση του δικαστηρίου να αθωώσει τη ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΙΑ Α.Ε. και να μην αποδώσει καμμία ευθύνη στην εταιρεία για το πολύνεκρο «ατύχημα» του 2003. Η κατά τα άλλα λαλίστατη κορινθιακή κοινωνία, αντί να κραυγάσουμε για την εξόφθαλμη στρεψοδικία, κουνήσαμε τα κεφάλια και συνεχίσαμε την καθημερινότητα μας. Αδιαφορώντας άλλη μια φορά για το τι συμβαίνει δίπλα μας.

Σε μια δίκη όπου ήταν αισθητή η απουσία των ΜΜΕ, της κοινωνίας της ίδιας, με πρώτους τους ίδιους τους εργαζόμενους –τους απολυμένους καλύτερα– της εταιρείας, οι δικαστές εξάντλησαν όλη τους την επιείκεια στον όμιλο Στασινόπουλου. Ατύχημα, λέει. Όταν «ατυχήματα» συμβαίνουν με μεγάλη συχνότητα, παύουν να είναι ατυχήματα. Το λιγότερο είναι αμέλεια. Αλλά και γι’ αυτήν κάποιος φταίει.

Από την άλλη μεριά οι δικαστές δε στάθηκαν καθόλου στην περίπτωση του τραυματία του συμβάντος. Έναν άνθρωπο που μπορεί η έκρηξη να του σακάτεψε τα πόδια, όμως βρήκε το κουράγιο και στάθηκε πάλι όρθιος. Αυτός βρήκε το κουράγιο να παλέψει για ηθική δικαίωση. Αυτοί βρήκαν τον τρόπο να του σακατέψουν και το κουράγιο. Αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Τυφλή για να μη βλέπει με τα ίδια μάτια τα φρικιαστικά εγκλήματα των βιομηχάνων και την απελπισία των εργαζομένων.

Η απόφαση των δικαστών αποτελεί ντροπή για τη δικαιοσύνη μιας ευνομούμενης, δημοκρατικής πολιτείας. Δεν έλαβαν υπόψη τους τα πορίσματα των Επιθεωρητών Εργασίας,δηλ. της δημόσιας αρχής, της οποίας το πόρισμα ήταν καταπέλτης για την εταιρεία. Δε σεβάστηκαν ούτε τον ίδιο τον τραυματία, ούτε τους 6 νεκρούς άλλα και όσους άλλους έχουν χάσει τη ζωή τους ή έχουν σακατευτεί για τα συμφέροντα των Στασινοπουλαίων. Γιατί όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετική η απόφαση; Σε μια κοινωνία η οποία είναι απούσα, γιατί να μην παίζουν οι κάθε λογής Στασινοπουλαίοι με τις ζωές μας; Αφού και εμείς οι ίδιοι στο βωμό του κέρδους αναλώνουμε τη ζωή μας, ξεχνώντας και σαν όρο ακόμα τι σημαίνει κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτό που κάποτε μας ένωνε σαν κοινωνία.

Γι΄ αυτό μπορούν και μας σκοτώνουν χωρίς να φοβούνται την τιμωρία. Έχουμε μια ευκαιρία ακόμα να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε πια τόσο αναίσθητοι. Ότι δεν έχουμε μετατρέψει τη ζωή μας και τις κοινωνικές μας σχέσεις, σε μέσο για μεγαλύτερο κέρδος. Στην έφεση της υπόθεσης –αν και όταν οριστεί– ας αντιδράσουμε επιτέλους σ’ αυτό που θέλουν να μας μεταλλάξουν. Ας απαιτήσουμε να γίνει δεκτή η έφεση που κατατέθηκε και να αποδοθούν οι ευθύνες της εταιρείας. Ας αποδείξουμε ότι παραμένουμε άνθρωποι με αρχές…

Δημοσίευση: Απριλίου 03, 2014