Τουρκία, ένα κράτος προβοκάτορας

Του Μάριου Ευρυβιάδη 

Το πολιτικό συμπέρασμα από τον φαινομενικά εκλογικό θρίαμβο του Πρωθυπουργού Ερτογάν στις δημοτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής είναι ότι από τώρα μέχρι και τις Προεδρικές εκλογές του 2014, η Τουρκία θα λειτουργεί σε συνθήκες ακραίας εσωτερικής πόλωσης και υψηλής πολιτικής ρευστότητας.

Όμως αυτό που έχει ύψιστη σημασία για όλους τους γείτονες της Τουρκίας και ειδικά για εμάς, είναι η τρομακτική αποκάλυψη που έγινε κατά τη διάρκεια της έντονης προεκλογικής πόλωσης, ότι η κυβέρνηση Ερτογάν σχεδίαζε, ελαφρά τη καρδία και με ερασιτεχνισμό που άγγιζε το γελοίο, να προκαλέσει πόλεμο με τη Συρία μέσω δικών της προβοκατόρικων ενεργειών, τις οποίες η τουρκική προπαγάνδα θα παρουσίαζε ως “επιδρομικές”ενέργειες της Συρίας.

Έτσι ένας διακρατικός πόλεμος θα προσερίθετο στο τριετές μακελειό στη Συρία. Αλλά γιατί; Η απάντηση είναι για λόγους Τουρκικής σοβινιστικής εσωτερικής κατανάλωσης και για τη νομή της εξουσίας. Για να εισπράξει μικροκομματικά εσωτερικά ωφέλη το πολεμοχαρές δίδυμο Ερτογάν-Νταβούτογλου και, μαζί, το υπόλοιπο ισλαμικό κυβερνητικό συνάφι.

Συνοπτικά, τα γεγονότα γύρω απο την κρατική τουρκική επιδρομική προβοκάτσια έχουν ως εξής. Στις 26 Μαρτίου αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (YouTube) μια απόρρητη συζήτηση που έγινε στο Υπουργείο Εξωτερικών στις 14 Μαρτίου, με παρόντες τον Μέγα Μάγιστρο της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής Α. Νταβούτογλου, τον Υφυπουργό Εξωτερικών Φ. Σινιρλίογλου (αυτόν με τον οποίο συναντήθηκε στην Αγκυρα ο δικός μας Α. Μαυρογιάννης στήν περίφημη χιαστή διαδικασία), τον αρχηγό της μυστικής υπηρεσίας (ΜΙΤ) της Τουρκίας Χ. Φιντάν και τον Υπαρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων Γ. Γκουρέλ. Επίκεντρο της συζήτησης ήταν πώς να δημιουργηθεί αφορμή η οποία να δικαιολογεί ως “αυτοάμυνα” μια τουρκική επίθεση κατά της Συρίας. Και στη σύσκεψη αυτή ο Νταβούτογλου δήλωσε ότι ο Ερτογάν τού είπε ότι αφορμή μπορεί να είναι μια επίθεση σε ένα τάφο μέσα στη Συρία ο οποίος, με βάση μιά συνθήκη του 1921, αποτελεί τουρκικό κυρίαρχο έδαφος και φρουρείται απο Τούρκους στρατιώτες.

Εκεί υποτίθεται ότι βρίσκεται θαμμένος ο Σουλεΐμάν Σάχης, παππούς του Σουλτάνου Οσμάν ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο σημείο αυτό παρενέβη ο Αργηγός της ΜΙΤ Φιντάν, λέγοντας ότι αυτό μπορεί άνετα να διευθετηθεί. Ο τούρκος αρχιπράκτορας καταγράφεται να λέει: “Θα στείλω 4 άνδρες μέσα στη Συρία, εάν αυτό είναι που χρειάζεται. Θα κατασκευάσω την αφορμή για πόλεμο διατάζοντας μία πυραυλική επίθεση κατά της Τουρκίας. Μπορεί επίσης να οργανώσουμε μια επίθεση εναντίον του τάφου του Σουλεΐμάν Σάχη”. ( Όλες οι λεπτομέρειες μπορούν να εντοπισθούν στο διαδίκτυο με τη φράση “Turkey, false flag operation”). Είναι με αφορμή τη διαρροή αυτή που ο Ερτογάν απογόρευσε και το YouTube, αφού είχε προηγηθεί η απαγόρευση του Τwitter.

Η συζήτηση-συνωμοσία, συνεχίσθηκε αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες για τον ρόλο της Τουρκίας ως πολεμικού τροφοδότη αλλά και δράστη υπέρ των εξτρεμιστικών ισλαμιστικων αντικαθεστωτικών της Συρίας τα τελευταία τρία χρόνια. Την αυθεντικότητα της συνωμοτικής συζήτησης και της μαγνητοφώνησης που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, παραδέχθηκαν ο Πρόεδρος Γκούλ, ο Ερτογάν και ο Νταβούτογλου, χαρακτηρίζοντάς την όλοι, ως “εσχάτη προδοσία”. Μάλιστα ο Νταβούτογλου είχε και το χαρακτηριστικό θράσος να την χαρακτηρήσει κήρυξη “πολέμου” κατά της Τουρκίας!

Προτού κάνω κάποια σχόλια που αφορούν στήν διαχρονική ανεπάρκεια μας να κατανοήσουμε τα εγγενή και δομικά χαρακτηριστικά του τουρκικού κράτους και, κυρίως, την εθελοτυφλία και τους ευσεποθισμούς αυτών που εργάζονται ευλαβικά και ακατάπαυστα ελληνοποιώντας την τουρκική προπαγάνδα, θέλω να υπογραμμίσω το εξής.

Έχουμε εδώ ένα νατοϊκό κράτος, την Τουρκία, να συνωμοτεί στο υψηλότερο σχεδόν κρατικό επίπεδο πώς να επιτεθεί, με δική της κατασκευασμένη προβοκάτσια κατά μιάς άλλης χώρας, της Συρίας, την οποία το ΝΑΤΟ εχθρεύεται και θέλει να ανατρέψει την κυβέρνησή της. Με το ξέσπασμα ενός πολέμου μεταξύ Τουρκίας και Συρίας και με τη Συρία βέβαια να στιγματίζεται ως “επιδρομέας”, η Νατοϊκή Τουρκία θα επικαλείτο την ρήτρα αλληλεγγύης του ΝΑΤΟ (άρθρο 5), απαιτώντας υποστήριξη. Κάτι τέτοιο το είχε ήδη πράξει, σε μικρότερη κλίμακα, όταν καταρρρίφθηκε τουρκικό αεροπλάνο απο τη Συρία στην αρχή της Συριακής κρίσης, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν νατοϊκές αντιαεροπορικές συστοιχίες στα Τούρκο-συριακά σύνορα. Με την αναπόφευκτη εμπλοκή του ΝΑΤΟ μετά απο μια Συριακή “επίθεση”, (τραβάτεμαι και ας κλαίω), οι σύμμαχοι της Συρίας, Ρωσία και Ιράν, δεν θα παρέμειναν θεατές. Και έτσι θα οδηγηγούμεθα σε ένα αρμαγγεδώνα στη γειτονιά μας, επειδή έτσι απεφάσισαν οι πολεμοχαρείς ισλαμιστές της Τουρκίας για εσωτερική και μόνο κατανάλωση! Ανεξάρτητα απο τα παραπάνω, τις τελευταίες μέρες χιλιάδες εξτρεμιστές ισλαμιστές πέρασαν τα σύνορα της Τουρκίας και υπο τη κάλυψη τουρκικού πυροβολικού κατέλαβαν την μόνη αρμενική πόλη στην Συρία, την παραλιακή Κεσσάπ, και την μόνη οργανωμένη αρμενική κοινότητα που επιβίωσε της γενοκτονίας του 1915!

Αυτό που εμείς ωφείλουμε να κατανοήσουμε είναι ότι η βία και η πολεμοκαπηλεία δεν είναι περιστασιακά φαινόμενα και δεν αποτελούν προνόμιο των ισλαμιστών. Είναι και αυτών που διαδέχθηκαν–των Κεμαλιστών. Είναι εγγενή στο τουρκικό κράτος και αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά του.

Λίγα χρόνια πρίν, το 2010, πληροφορηθήκαμε για το Σχέδιο Βαριοπούλα, τουρκιστί VALYOZ, που οι Κεμαλιστές εκπόνησαν για να ανατρέψουν τον Ερτογάν. Το σχέδιο, σε μορφή “άσκησης επί χάρτου”, προέβλεπε βομβιστικές επιθέσεις σε ιστορικά τζαμιά αλλά και μια προβακάτσια εφάμιλλη αυτή της Συρίας. Οι Τούρκοι θα κατέρριπταν δικό τους πολεμικό αεροπλάνο αποδίδοντας την ευθύνη στην Ελλάδα και, σε αντίποινα, θα καταλάμβαναν ελληνικό έδαφος στον Εβρο. Με μια ελληνοτουρκική κρίση, ακόμη και πόλεμο σε εξέλιξη, θα ανατρέπετο και η κυβέρνηση του ισλαμιστή Ερτογάν. Είναι με κατηγορητήριο το Σχέδιο Βαριοπούλα για την ανατροπή του, και όχι βέβαια τη βούληση για διεθνή προβοκοκάτσια κατά μιάς συμμάχου της Τουρκίας Νατοϊκή χώρα, που ο Ερτογάν ευνούχισε τους κεμαλιστές, φυλακίζοντας σχεδόνολόκληρη τη στρατιωτική τους ηγεσία.

Στίς παραπάνω δυό διεθνούς εμβέλειας πρόσφατες προβοκάτσιες θα πρέπει να προστεθεί και μια τρίτη, εσωτερική μεν, αλλά με διεθνείς διαστάσεις και εξίσου δηλωτική της κρατικής βίας. Η αναφορά είναι στη στυγνή δολοφονία των τρίων κουρδισών ακτιβίστριων στο Παρίσι τον Ιανουάριο του 2013 . Εχει εξακριβωθεί απο τη Γαλλική αστυνομία ότι το φονικό ήταν έργο της ΜΙΤ του Φιντάν και αποσκοπούσε στον διχασμό και αποδυνάμωση του PKK στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα . Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες Γαλλίας και Γερμανίας σταμάτησαν να συνεργάζονται με την ΜΙΤ σε κουρδικά ζητήματα, μη τυχόν και κατηγορηθούν ως συνένοχες σε μελλοντικές δολοφονίες Κούρδων απο το τουρκικό κράτος. Αυτό, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες ελληνικές που έχουν αγαστή συνεργασία με την ΜΙΤ του περιβόητου Φιντάν στο κουρδικό και όχι μόνο.

Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Δυστυχώς επί “εκσυχρονιστικού” ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων του στην Κύπρο, γίναμε μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθειας ελληνοποιήσης της τουρκικής προπαγάνδας για τα ελληνοτουρκικά και το κυπριακό.

Την ονόμασαν “εναλλακτική ή διαφορετική αφήγηση”. Η προσπάθεια αυτή (που στη περίπτωση της Κύπρου πάει πολύ πιο πίσω και αρχίζει λίγα χρόνια μετά την εισβολή, με Κύπριους φοιτητές στις ΗΠΑ ως “πειραματόζωα” υπο την καθοδήγηση καθηγητών όπως, αλλά όχι μόνο, των Herbert Kelman, Leonard Doob ,Joseph Montville) είχε πολλαπλή στόχευση. Αλλά αποσκοπούσε κυρίως, στο εξαγνισμό της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής ώστε να τελεσφορήσουν “ανιδιοτελείς”, τάχατες, προσπάθειες εμπέδωσης της ειρήνης στην περιοχή. Και ανομολόγητος στόχος της όλης προσπάθειας ήταν και είναι να αναπτυχθεί και ένα αίσθημα ενοχής στο λαό ότι δεν υπήρξε θύμα μιάς επεκτατικής και προβοκατόρικης τουρκικής κρατικής πολιτικής αλλά, αντίθετα υπήρξε ο θύτης και που πρέπει, συνεπώς, να πληρώσει για τα “γενοκτονικά”, μάλιστα, εγκλήματά του κατά της “φιλοειρηνικής” και παντελώς “ανυπεράσπιστης” τουρκικής μειονότητας στην Κύπρο.

Στην περίπτωση ειδικά της Κύπρου, οι κύπριοι κατηγορούνται ότι αυτοί έφταιγαν για το κρατικά οργανωμένο ποκρόμ της Κωνσταντινούπολης του 1955, διότι με τον αντιαποικιακό τους αγώνα “εξαγρίωσαν”τους Τούρκους οι οποίοι βομβάρδισαν οι ίδιοι το σπίτι που υποτίθεται γεννήθηκε ο σύγχρονος εθνοπατέρας τους Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη, αποδίδοντας την βεβήλωση σε έλληνες και με αφορμή αυτό επεδώθηκαν στο ποκρόμ. Σάς θυμίζει αυτό τη Συρία του 2014 όπου ήθελαν να βομβαρδίσουν τον τάφο ενός άλλου εθνοπατέρα τους; Οπως και το 1958, που κατά παραδοχή και εντολή του Ντενκτάς βομβαρδίστηκε το Τουρκικό προξενείο της Λευκωσίας και, αφιονισμένοι οι ομόθρησκοι του, κατέκαυσαν την Λευκωσία; Οταν κατά παραδοχή τους βομβάρδισαν τζαμιά αποδίδοντας τους βομβαρδισμούς σε έλληνες; Οταν κατα παραδοχή Τούρκων αξιωματικών εισήγαγαν από την Τουρκία, αφού υπεγράφη η Ζυρίχη, όπλα για να εξοπλίσουν δέκα χιλιάδες άνδρες; Για να τα κάνουν τι;

Δεν υπάρχει, κατά τον ιστορικό Πολύβιο (200-118π.χ.), μεγαλύτερο αγαθό απο την ειρήνη, εφόσον μάς εγγυάται την τιμή μας και τα νόμιμα δικαιώματά μας. Αυτό, που στην Κύπρο πρέπει να γίνει συνείδηση είναι, ότι μια τέτοια ειρήνη δέν μπορεί να οικοδομηθεί με “εγγυητές” τους ισλαμοπασάδες της Άγκυρας, όπως καθημερινά υπενθυμίζει απαιτώντας, ο σημερινός εγκάθετος τους στη Λευκωσία.

Φωτογραφία: Eθελοντές τούρκοι στα SS

Πηγή

Δημοσίευση: Απριλίου 21, 2014