Οι Θεομπαίχτες…

Στους θηρευτές ψυχών δεν πρέπουν τιμές, αλλά επιτίμια και έκδηλη περιφρόνηση 

Δεν φταίνε ετούτοι οι θεομπαίχτες, που μπήκαν στη ζωή μας για να την καταστρέψουν και να αναδείξουν το χρήμα ως υπέρτατο αγαθό και θεό. Το φταίξιμο είναι σε εκείνους που ακόμη τους αποδίδουν τιμές, τους ασπάζονται και τους εύχονται μακροημέρευση και επιτυχία στο… «έργο» τους. Το φταίξιμο είναι και σε εμάς, που μέχρι και σήμερα, κι ενώ κινδυνεύουμε να χάσουμε την ψυχή μας βλέποντας την παντοδυναμία του θεού που μας προβάλουν οι θεομπαίχτες, δεν σηκώνουμε το βλέμμα και το ανάστημά μας για να τους δείξουμε ποιοι είναι και τι πραγματικά τους αξίζει…

Εκείνοι που με καμάρι (και προσποιούμενη οργή) φώναζαν πως θα συνεργαστούνε και με τον διάβολο για να μας κυβερνήσουν, εκείνοι που η ικανοποίηση των εγωιστικών και ματαιόδοξων αναγκών για την εξουσία, έχει δολοφονήσει ανθρώπους, έχει καταστρέψει ζωές (και συνεχίζουν χαμογελώντας το δαιμονικό τους έργο), δεν διστάζουν να «χτυπήσουν στο ψαχνό», να κάνουν εμπόρευμα της εξουσίας τους την πίστη των ανθρώπων και να βυσοδομήσουν απροκάλυπτα στα ιερά και τα όσια αυτού του λαού, βρίσκουν –δυστυχώς- πρόθυμους συνεργάτες στον κλήρο για να ξεγελάσουν τους απονήρευτους και τους άδολους πιστούς και «να κάνουν ταμείο» στην κάλπη, έχοντας πρώτα ξεπουλήσει τα «ιμάτια» της χώρας και έχοντας δώσει ένα αδυσώπητο χτύπημα στην πίστη αυτού του πάντα προδομένου λαού…

Αντί να τους δοθεί επιτίμιο, αντί να τους αρνηθεί η είσοδος στους χώρους λατρείας του χριστιανισμού, αντί να τους απαιτηθεί η άμεση και δημόσια δήλωση συγνώμης για όσα έκαναν σε βάρος των πολιτών, της χώρας και ολόκληρου του Έθνους και του Ελληνισμού, τρέξανε πρόθυμοι κάποιοι ρασοφόροι να στηρίξουν τα βδελύγματα, να ωραιοποιήσουν την μορφή των δαιμόνων που απειλούν να υποτάξουν ψυχές, βάζοντας τους ταλαιπωρημένους να προσκυνήσουνε στο χρήμα, στο Θεό των εμπόρων της φρίκης και του πόνου…

Αντί οι γέροντες να αρνηθούν την επίσκεψη ενός ψεύτη που ξεπούλησε μία χώρα για να απολαύσει την χαρά της εξουσίας, αντί να σταθούν στα τείχη των οχυρών της ορθοδοξίας και να πολεμήσουν ενάντια στο σκοτάδι που απειλεί να σκεπάσει ετούτη την μικρή χώρα, προσέτρεξαν να αποδώσουν τιμές στους πρόθυμους δολοφόνους μιάς ολάκερης χώρας…

Η κατάντια των πρόθυμων ρασοφόρων δεν είναι, όμως, και κατάντια της Ορθοδοξίας, που στέκεται δίπλα στον κάθε πονεμένο και του παράσχει όσα μπορεί. Κατάντια είναι το ότι άνοιξαν τις πύλες για να παίξουν με την πίστη και τις ψυχές των ανθρώπων οι θηρευτές και υπηρέτες των δαιμόνων. Η πίστη μας είναι αυτή που αποτελεί στόχο των δαιμόνων που σκοτείνιασαν τους ουρανούς, η πίστη μας είναι αυτή που επιθυμούν να υποτάξουν οι αλλόδοξοι, άθεοι και μισάνθρωποι κυβερνήτες… Η πίστη μας είναι αυτή που στο τέλος θα μας σώσει…

Μέχρι τότε, αόρατη συνοδεία αυτών που εμπαίζουν τα ιερά και τα όσια ενός λαού θα είναι οι κατάρες από μάνες που δεν έχουνε γάλα να δώσουν στα παιδιά τους, θα είναι το αίμα που έτρεξε αφαιρώντας ζωές ανθρώπων, θα είναι το βογγητό των ασθενών που περιμένουν τον θάνατο επειδή τα πρεζόνια της εξουσίας αποφάσισαν και γίνανε πωλητικοί της ζωής και των ψυχών μας. Οι κατάρες ενός λαού θα είναι πάντα στο κατόπι του μαύρου που αφήνουν στο πέρασμά τους οι θεομπαίχτες και η τιμωρία τους θα είναι τόσο φρικτή που θα τρέμουν ακόμη και τα αφεντικά τους, οι δαίμονες.

Ετούτη η πατρίδα έχει κερδίσει την ελευθερία της πληρώνοντας με πάρα πολύ αίμα το ανθρώπινο αυτό δικαίωμα. Ετούτη η πατρίδα, καθώς διαβαίνει την πόρτα της φρίκης και ανεβαίνει στον Γολγοθά της κάθαρσής της, βάζει τις εγγυήσεις πως η καινούργια γέννα της θα τιμήσει πιότερο εκείνους που σταθήκαν άξιοι στις προσταγές των ιερών και των οσίων, των αγίων και της Παναγίας, βάζοντάς τους να προσκυνήσουν με δάκρυα χαράς τον Θεό που θα τους δικαιώσει. Η ίδια πατρίδα, βάζει υπόσχεση πως όσοι με τους δαίμονες σταθήκαν, αυτών τις ακαθαρσίες θα γεύονται οι ίδιοι και οι απόγονοί τους.

Αλίμονο σε εκείνους που δεν τολμούν να σηκώσουν ανάστημα και να λιώσουν τα σκουλήκια που νομίζουνε ότι γίνανε λιοντάρια και απειλούν να πάρουνε ψυχές ανθρώπων.

Αλίμονο σε εκείνους που δίνουνε τιμές και όρκους πίστης στα δουλικά των δαιμόνων.

Αλίμονο σε εκείνους που στρέξανε και κάνανε τον Θεό εμπόρευμα για να γελάσουνε ανεπιτήδευτους συνανθρώπους και να τους «χαλάσουνε» την πίστη.

Αλίμονο σε όλους εκείνους που δεν βρήκαν το κουράγιο να κλείσουν την πόρτα στους θεομπαίχτες που κάνανε μέχρι και την πίστη εμπόρευμα στα παζάρια και στους πάγκους του ξεπουλήματός τους…

Σιμώνει η μέρα που όλοι ετούτοι, οι υπηρέτες των δαιμόνων, θα τρέμουν από την γνώση του εγκλήματός τους και της τιμωρίας που τους περιμένει…

Γιατί, η τιμωρία τους είναι δεδομένη πως θα ‘ρθει. Και, όπως το είπαν οι γεροντάδες, θα περάσουμε δύσκολα, αλλά η ξαστεριά θα έρθει σύντομα. Και δεν πρέπει όλοι μας να ξεχνάμε πως ο γέρος του Μωριά μας είπε: «Ο Θεός ο ίδιος έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά αυτής της χώρας. Και δεν την παίρνει πίσω».

Αναγνώστης

ΥΓ: Μία υπενθύμιση μόνο, θέλω να κάνω, για όσους φορούν το ράσο και ξεχνούν τις εντολές του Θεού: Το ράσο μπορεί να σε στείλει στον Παράδεισο, αλλά πιό εύκολο είναι να σε στείλει βαθιά στα σκοτάδια και τα μαρτύρια της Κόλασης... Να μην το ξεχνάτε αυτό ποτέ...

Δημοσίευση: Απριλίου 12, 2014