Παγκόσμια διάκριση σε Έλληνα καθηγητή ανατομίας!

O αναπληρωτής καθηγητής ανατομίας στο πανεπιστήμιο της California, San Francisco Δρ Σταύρος Λομβαρδάς θα λάβει σήμερα το “The Vilcek Prize* for Creative Promise in Biomedical Science” + έπαθλο 50.000 δολαρίων για την προσφορά του στις βιοϊατρικές επιστήμες. 

* Το Ίδρυμα Vilcek τιμά αλλοδαπούς επιστήμονες για την εξαιρετική κοινωνική συνεισφορά τους στις Η.Π.Α. Ο Δρ Λομβαρδάς γεννήθηκε στην Ελλάδα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Το έργο του έχει συντελέσει στην:

- Κατανόηση του οσφρητικού συστήματος

- Kατανόηση νευροεκφυλιστκών διαταραχών με στόχο τη θεραπεία τους

- Μελέτη της συμπεριφοράς και πώς αυτή επηρεάζεται από εξωγενείς (μη γενετικούς) παράγοντες

Γιατί επιμένει στο οσφρητικό σύστημα; 

Οπως ο ίδιος δηλώνει στο GoodNews: «Πιστεύουμε ότι οι οσφρητικοί νευρώνες είναι πολύ επιρρεπείς στο σχηματισμό πρωτεϊνικών συσσωματωμάτων οι οποίοι προκαλούν τις νόσους του Alzheimer ή του Parkinson. Αν η θεωρία μου είναι σωστή, το οσφρητικό σύστημα είναι κύριος ύποπτος για την εμφάνιση των παθήσεων αυτών.»

Επίσης, τόνισε «Στην Επιστήμη δεν μπορείς να βασίζεσαι στη δόξα του παρελθόντος, πρέπει να αποδεικνύεις ότι αξίζεις συνεχώς. Αυτό μου το είπε κάποτε ο Αργύρης Ευστρατιάδης, ο Επιστημονικός Διευθυντής του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών και Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής Πανεπιστημίου Columbia USA». 

«Μπορεί να αφιερώσεις μήνες ή χρόνια στη προσπάθεια σου να πετύχει ένα πείραμα, να βιώνεις τη μια αποτυχία μετά την άλλη. Η στιγμή όμως που το πείραμα πετυχαίνει και λαμβάνεις μια απάντηση είναι η πιο ευτυχισμένη, η πιο ικανοποιητική αίσθηση που μπορεί κανείς να βιώσει».

- Τι θα θεωρείτο ιστορική στιγμή στην επιστήμη σας; Τι θα ήταν αυτό που θα οδηγούσε σε ιδιαίτερη αναγνώριση ή ακόμα και ένα βραβείο Νόμπελ;

«Το όνειρο μου είναι να κατανοήσω αυτό το καταπληκτικό ρυθμιστικό μηχανισμό που ενεργοποιεί ένα και μοναδικό οσφρητικό υποδοχέα από τους χίλιους διαθέσιμους. Σκεφτείτε μια μοριακή ρουλέτα με χίλιους αριθμούς και μια μπίλια να καταλήγει στοχαστικά σε ένα μόνο αριθμό. Η ανακάλυψη της ταυτότητας της «μπίλιας», είναι αυτό που κινητοποιεί εμένα και τους φοιτητές μου, οι οποίοι εργάζονται σκληρά μέρα νύχτα. Η επίλυση αυτού του προβλήματος θα ήταν η απόλυτη ικανοποίηση για μένα και, πιστεύω, πολλούς άλλους επιστήμονες που ενδιαφέρονται για παρόμοιες στοχαστικές αποφάσεις γονιδίων.»

- Βάση της δικής σας πορείας, ποια ήταν τα μη αναμενόμενα κομβικά σημεία που θα συμβουλεύατε ένα νέο ερευνητή να επιδιώξει; Και τι να αποφύγει;

«Στην επιστήμη χρειάζεται να είναι κανείς πολύ ευέλικτος. Συχνά σχεδιάζεις τα επόμενα βήματα σου αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Εμείς έχουμε κάποιες φορές έτοιμη μια δημοσίευση και κάνοντας ένα ακόμα πείραμα, το αποτέλεσμα που λαμβάνουμε αλλάζει εντελώς την ερμηνεία των δεδομένων μας. Άρα, να είστε ευέλικτοι, να μη συνδέεστε συναισθηματικά με την υπόθεση σας και πάντα να κοιτάτε τα δεδομένα. Την ίδια στιγμή όμως, αν έχετε κάποιο «προαίσθημα» και τα αποτελέσματα δεν είναι πολλά υποσχόμενα, φροντίστε να εξαντλήσετε όλες τις πιθανότητες πριν εγκαταλείψετε τη θεωρία αυτή. Μερικές φορές χρειάζεται να πάει κανείς λίγο πιο βαθιά για να βρει την απάντηση.»

- Ποιο ήταν τα πιο σημαντικό/κομβικό σημείο στην (ακαδημαϊκή) καριέρα σας;

«Δύσκολη ερώτηση. Θα έλεγα το να γίνω δεκτός στο Columbia University ως διδακτορικός φοιτητής και στη συνέχεια στο εργαστήριο του δρ. Δημήτρη Θάνου (νυν πρόεδρος τους επιστημονικού συμβουλίου του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών) ήταν πιθανώς το πιο σημαντικό σημείο στη καριέρα μου. Ο Δημήτρης είχε τεράστια επιρροή στη καριέρα μου καθώς με βοήθησε να κάνω ένα εξαιρετικά επιτυχημένο διδακτορικό, τα οφέλη του οποίου βιώνω ακόμα και σήμερα. Με δίδαξε να είμαι επιθετικός και άφοβος και με συνέστησε στον Richard Axel, το μετα-διδακτορικό μου σύμβουλο, ο οποίος είχε επίσης ιδιαίτερη επιρροή στην επιστημονική μου εξέλιξη.»

Η πλήρης είδηση και συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο GoodNewsLetter No22.

Δημοσίευση: Απριλίου 03, 2014