Μία κατοχή θέλει και τον... αρχιεπίσκοπό της!

Όπως κάθε καθεστώς και το νυν κατοχικό έχει τον πρόεδρο που του αρμόζει, κάθε επίσης καθεστώς και το παρόν ξένο κατοχικό έχει τον Αρχιεπίσκοπο που του ταιριάζει.. Τον νυν σήμερα Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Αυτό διδάσκει και η ιστορία για τους διατελέσαντες Αρχιεπισκόπους από λίγο πριν το 1940 μέχρι σήμερα. Έτσι παρατηρούμε:

1. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος.

Δεν ήθελε το 1941 κατοχική κυβέρνηση που να δικαιολογεί, καλή ώρα ως η σημερινή, την κατοχή.

Ήταν Έλληνας θεολόγος και ακαδημαϊκός (1940) και μία από τις μεγάλες μορφές της Ορθοδόξου Εκκλησίας των νεοτέρων χρόνων, Μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913-1938) και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.

Το 1938 ο «από Τραπεζούντος» πατριώτης Χρύσανθος (που το 1939 εξελέγη και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος ανέπτυξε έντονη εθνική δράση, εμψυχώνοντας τον λαό και τον Στρατό της χώρας.

Όταν η Ελλάδα έπεσε στα χέρια του Άξονα το 1941, ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την δωσίλογη κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό, εμείς γνωρίζουμε ότι τις Κυβερνήσεις τις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς.».

Η τοποθέτηση του Χρύσανθου έναντι της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης ήταν σαφής: αρνείτο να προχωρήσει στην πολιτική νομιμοποίησή της, παραμένοντας πιστός στον βασιλιά και την κυβέρνησή του που συνέχιζαν την πολεμική προσπάθεια στην Κρήτη.

Ο Χρύσανθος είχε προκαλέσει την οργή των Γερμανών για το διάγγελμα που είχε εκφωνήσει με αφορμή την κήρυξη του πολέμου της Γερμανίας εναντίον της Ελλάδας. Ο γερμανός καθηγητής του πανεπιστήμιου του Μονάχου Franz Dölger, εξοργισμένος, ζήτησε εξηγήσεις για το διάγγελμα του Χρύσανθου από τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Γεώργιου Σωτηρίου.

Για την στάση του αυτή, στις 2 Ιουνίου του 1941, με Συντακτική Πράξη της κατοχικής κυβέρνησης, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του. H μεθόδευση της απομάκρυνσής του ενισχυόταν και από τον Δαμασκηνό ο οποίος ήταν πρόθυμος να παράσχει την συναίνεσή του στο σχηματισμό της κατοχικής κυβέρνησης κρίνοντάς το ως μέτρο ανάγκης. Επίσης η τότε κυβέρνηση τονίζοντας τον απολυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ήθελε να ταυτίσει τον Χρύσανθο με τη μεταξική διακυβέρνηση.

Ο Χρύσανθος θα αντιδράσει χαρακτηρίζοντας την Κυβέρνηση Τσολάκογλου εξίσου δικτατορική με την προκάτοχό της. Στις 17 Ιουνίου του 1941, η Κυβέρνηση Τσολάκογλου δημοσίευσε Νομοθετικό Διάταγμα για τη σύγκληση Μέιζωνος Συνόδου που θα αποφάσιζε για το κύρος της αρχιεπισκοπικής εκλογής του Χρύσανθου και «ουσιαστικά μεθοδευόταν η επαναφορά του Δαμασκηνού στην ηγεσία της Εκκλησίας» Η Σύνοδος θεωρούσε, με απόφασή της ως μη γενόμενη την εκλογή του Χρύσανθου και ανύπαρκτη την αρχιεπισκοπική του θητεία, ενώ χαρακτηριζόταν «επιβάτης» του θρόνου, δηλαδή παράνομα εβρισκόμενος στην ηγεσία της Ελλαδικής Εκκλησίας. ……

2. Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός αντικαθιστά τον καρατομηθέντα από το γερμανικό κατοχικό καθεστώς πατριώτη Έλληνα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο. Που δεν ήθελε νομιμοποίηση της κατοχής με κατοχική Ελληνική κυβέρνηση μαριονέττα (έστω από «ανάγκη», ως η σημερινή του Σαμαρά).

Ο Δαμασκηνός υπήρξε ένας κατοχικός Αρχιεπίσκοπος αναγνωρισμένος από την Γερμανική κατοχή

Που ως ο σημερινός Αθηνών Ιερώνυμος, ασχολείτο μόνον με τη φιλανθρωπία τη στιγμή που εξοντωνόταν από τους Γερμανούς ο Ελληνισμός,

3. Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων (1949 - 1956).

Υπήρξε ένας πατριώτης Αρχιεπίσκοπος, όταν ο Ελληνισμός άρχισε να ξεσηκώνεται επί Παπάγου για την Κύπρο. Αγωνίστηκε για την αναδιοργάνωση της Εκκλησίας μετά τις περιπέτειες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τις συνέπειες του εμφυλίου.

Ασχολήθηκε ενεργά αναλαμβάνοντας και την ηγεσία του Κυπριακού αγώνα, στην οποία θα τον διαδεχθεί αργότερα ο Μακάριος, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων θεωρήθηκε από τις λαμπρότερες εκκλησιαστικές μορφές της σύγχρονης εποχής. Πέθανε το 1956 και τον διαδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος.

4. Αρχιεπίσκοπος Δωρόθεος 1956-1957 υπήρξε ένας απλός θρησκευτικός Αρχιεπίσκοπος χωρίς ενασχόληση με πατριωτικά θέματα, ως άρμοζε στην προδοτική εποχή των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου του «εθνάρχη» Καραμανλή και του μέντορα του Σαμαρά Αβέρωφ.

5. Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος Β΄ 1957-1962.

Παρομοίως ως ο προκάτοχος του Δωρόθεος. Άρμοζε απόλυτα στο καθεστώς της βίας και νοθείας του «εθνάρχη» Καραμανλή,

6. Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος 1962-1962.

- Το «κύρος» της προσωπικότητας του Ιακώβου και οι καλές σχέσεις του με τα Ανάκτορα (τιμήθηκε και με το Μεγαλόσταυρο του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου) τον έκαναν να προβάλλει ως ο επικρατέστερος των υποψηφίων.

Υποχρεώθηκε για θλιβερούς λόγους σε άμεση παραίτηση άμα τη εκλογή του.

Άρμοζε προφανώς στο τότε Καραμανλικό καθεστώς της βίας και νοθείας.

7. Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄ 1962-1967.

Υπήρξε μεγάλος πατριώτης και Αρχιεπίσκοπος την εποχή που οι Έλληνες ήλπισαν ότι επιτέλους θα είχαν Ελληνική δημοκρατική αναγέννηση, που κατέστρεψαν τα όνειρα τους το δίδυμο Γεώργιος (ο γέρος της «δημοκρατίας» ) και Ανδρέας Παπανδρέου, που έφεραν (ως έχει αναλυθεί παλαιότερα) τη δικτατορία.

Το 1967 εκδιώχθηκε πραξικοπηματικά από τη Στρατιωτική Κυβέρνηση της 21ης Απριλίου και τα Ανάκτορα και εξαναγκάστηκε να παραμείνει στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού για περισσότερο από ένα μήνα, χωρίς να είναι ασθενής.

Στο διάστημα αυτό νομοθετήθηκε όριο ηλικίας και κηρύχθηκε, ζώντος του Αρχιεπισκόπου, ο Θρόνος εν Χηρεία. Ο Χρυσόστομος, χωρίς να παραιτηθεί, ιδιώτευσε έκτοτε μέχρι τον θάνατό του ως Αρχιεπίσκοπος Πρώην Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, ενώ χρέη Αρχιεπισκόπου εκτελούσε ο μέχρι τότε Πρωθιερέας των Ανακτόρων Ιερώνυμος Κοτσώνης.

8. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α´1967- 1973. Οπότε με την έλευση του Ιωαννίδη, παραιτήθηκε.

Υπήρξε σε όλα του ο Αρχιεπίσκοπος της δικτατορίας του Παπαδόπουλου.

9. Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ 1974-1998.

Υπήρξε αντιστασιακός με τον Ζέρβα αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος του δικτάτορα Ιωαννίδη.

Στη συνέχεια υπηρέτησε πειθήνια την μεταπολιτευτική γνωστή νεοταξική δημοκρατία μας.

10. Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος 1998-2008.

Υπήρξε Αρχιεπίσκοπος την εποχή του Κώστα Καραμανλή που αρχικά έδειξε ότι θα σταματούσε τον νεοταξικό Σημιτικό κατήφορο του Ελληνισμού.

Διείδε τα σχέδια της Νέας Τάξης για καταστροφή του Ελληνισμού και αγωνίστηκε με πατριωτικό σθένος για να τα αποτρέψει.

Κυνηγήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος από τη νεοταξική ψευτοαριστερή , ψευτοσοσιαλιστική και ψευτοδεξιά νεοταξική Χούντα.

Και στο τέλος μάλλον, ως λέγεται, δολοφονήθηκε.

11. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β´ 2008 –

Ο γνωστός νυν κατοχικός Αρχιεπίσκος.

Κατ εικόνα και ομοίωμα του κατοχικού Δαμασκηνού.

Που υστερεί όμως σε προσωπικότητα.

Απεδέχθη και αποδέχεται με συγκατάβαση την υποδούλωση του Ελληνισμού.

Είναι ο χειρότερος Αρχιεπίσκοπος που υπήρξε ποτέ.

Είναι ο Αρχιεπίσκοπος της νέας γερμανικής κατοχής που εξοντώνει το Ελληνισμό.

Με αυτόν να σιωπά (γιατί άραγε) συγκαταβατικά.

Ευριπίδης Μπίλλης

Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ

Δημοσίευση: Ιουνίου 26, 2014