Σοβαρευτείτε λίγο ρε παιδιά

Σαν σύνολο δεν ψηφίσαμε και άσχημα, ανάλογα με τις επιλογές που είχαμε. Δεν ξέρω ποιες θα ήταν οι ιδανικές αναλογίες, αλλά αν το καλοσκεφτούμε, όλα σχεδόν τα αποτελέσματα είναι πολύ βολικά από διαπραγματευτικής πλευράς. Ακόμα και η άνοδος της χρυσής αυγής μπορεί να μας ωφελήσει, αν έχουμε μυαλό, να το εκμεταλλευτούμε. Μάλιστα ας ξεκινήσουμε από αυτό.

Αν υπήρχε άνοδος της ακροδεξιάς μόνο στην Ελλάδα, ίσως είχαμε πρόβλημα με αυτό, αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι βολικά μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε Ευρωπαϊκό. Επαναλαμβάνω και τονίζω, για να μην παρεξηγηθώ· τα αποτελέσματα είναι καλά μόνο από διαπραγματευτικής πλευράς· όχι ως πολιτικές επιλογές. Αν έχουν μια σταλιά φιλότιμο και σοβαρότητα οι κυβερνώντες, ας εκμεταλλευτούν αυτό το πολύτιμο εργαλείο, που τους χορήγησε ο λαός και ας αφήσουν κατά μέρος τις ψευτοδημοκρατικές μεγαλοστομίες και τους διαπρυσίους αφορισμούς των ψηφοφόρων της χρυσής αυγής.

Οσο για την πολιτική απάντηση στην ΧΑ, που διατείνονται πολλοί, δεν μπορεί να είναι άλλη από τον απόλυτο έλεγχο των συνόρων, τον μηδενισμό της παράνομης μετανάστευσης και τον σύντομο επαναπατρισμό της πλειοψηφείας αυτών, της προστασίας του εγχώριου εργατικού δυναμικού από τον αθέμιτο ανταγωνισμό της παράνομης απασχόλησης ξένων με εξευτελιστικούς μισθούς, την πάταξη (και όχι απλώς περιορισμό) της εγκληματικότητας, την ηθική αναβάθμιση του πολιτικού δυναμικού της χώρας, την κρυστάλλινη διαφάνεια στην λειτουργία του κράτους και την δίκαιη νομοθεσία. Όλα τα άλλα περί «δημοκρατικού τόξου», που θα «υπερασπιστεί την δημοκρατία» από τους βαρβάρους είναι κουραφέξαλα. 

Οποιος θέλει να υπερασπιστεί την δημοκρατία, ας αφαιρέσει με έργα τα επιχειρήματα της ΧΑ σε όλα τα παραπάνω και τότε θα εξαφανιστεί από μόνη της.

Προς το παρόν όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα επιπλέον και πολύ πειστικό επιχείρημα προς τα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης και μάλιστα επιχείρημα που ενισχύεται κάθετα από την γενικότερη άνοδο των ακροδεξιών και των Ευρωσκεπτικιστών σε όλες τις χώρες της Ενωσης και ιδιαίτερα στην Γαλλία. Μπορούμε να τους πούμε δηλαδή, ότι αν η έξαρση του εθνικισμού και του αντιευρωπαϊσμού είναι φυσιολογικό φαινόμενο για χώρες που ωφελούνται από τις ανισότητες βορρά- νότου, η άνοδος της ΧΑ είναι πολύ μικρή σε σχέση με όσα υφίσταται η Ελλάδα. Να ζητήσουμε μεγαλύτερη συνδρομή στην φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων και την προώθηση όλων των παράνομων μεταναστών σε χώρους φύλαξης αρμοδιότητας Ευρωπαϊκών αστυνομικών οργάνων, με έξοδα των ταμείων τις Ενωσης και διασκορπισμένων (τω χώρων φύλαξης) σε όλες τις χώρες της Ενωσης, ανάλογα με τον πληθυσμό και τις οικονομικές τους δυνατότητες και όχι μόνο στις παραμεθόριες. Να ζητήσουμε την δημιουργία Ευρωπαϊκού μηχανισμού επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών στις χώρες τους, φυσικά με ανθρωπιστικούς όρους. Να προωθήσουμε την δημιουργία κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής (και εν συνεχεία παγκόσμιας) τόσο στο μεταναστευτικό, όσο και στις γενεσιουργές του αιτίες, η οποίες είναι αναμφισβήτητα οι πόλεμοι και η διαρκώς αυξανόμενη έλλειψη πόρων.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους «δημοκρατικούς» λεονταρισμούς και ας αφαιρέσουμε έμπρακτα τα επιχειρήματα της ΧΑ, χρησιμοποιώντας και την ίδια ως διαπραγματευτικό φόβητρο προς τους Ευρωπαίους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, αν έχουμε την απαιτούμενη φρόνηση και εντιμότητα…

Φυσικά από διαπραγματευτικής πλευράς είναι βολική η άνοδος και των άλλων αντιενωσιακών, ή Ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων (ΚΚΕ, ΛΑΟΣ και άλλα μικρότερα) αν όμως θα μπορούσαμε να την πούμε «άνοδο»… Το ίδιο ισχύει και για τα μετριοπαθώς Ευρωπαϊκά κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, τα δύο κόμματα των Πράσινων κ.λ.π.) από τα οποία μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε κάπως καλά, ως πρώτο κόμμα, αλλά στην πραγματικότητα όλοι έχασαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 136.000 ψήφους λιγότερες από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και ενώ στο μεταξύ ο λαός έχει υποστεί τα σκληρότερα δυνατά μέτρα. Το ΚΚΕ «θριάμβεψε» με 73.000 ψήφους περισσότερους από τον Ιούνιο του 2012 και 186.000 λιγότερους ψήφους από τον Μάιο του ίδιου χρόνου!!!! [Για να μην πούμε σε σχέση με παλαιότερες εποχές...] Για ΑΝΕΛ και Πράσινους έχουμε αποτελέσματα μελλοντικής εξαφάνισης, ενώ και η «επανάκαμψη» του Καρατζαφέρη είναι πολύ ασθενική. Βέβαια υπάρχει χώρος επιβίωσης για ένα δεξιό αντιμνημονιακό κόμμα, αλλά προς το παρόν υπάρχουν τρία (ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ, Ενωση για Πατρίδα).

Συνεπώς τυπικά μόνο μιλάμε για «άνοδο» αυτών των κομμάτων. Στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για καθίζηση των κυβερνητικών κομμάτων.

Το αθροιστικό 30,8 % δεν εκφράζει την πραγματικότητα, γιατί τα κόμματα αυτά πήραν συνολικά μόνο 1.757.000 ψήφους επί 9.908.000 εγγεγραμμένων, ήτοι το 17,73%!!!!! Δηλαδή μόλις ο ένας στους έξι πολίτες εμπιστεύεται την κυβέρνηση όπως είναι, ενώ αν προσθέταμε και τα ποσοστά συγγενών κομμάτων και γενικά κομμάτων, που δηλώνουν αδιαπραγμάτευτη υποταγή στο ευρώ, όπως το «Ποτάμι», η ΔΗΜΑΡ, οι «Ελληνες Ευρωπαίοι Πολίτες» (του Χατζημαρκάκη) οι «Γέφυρες» κ.λ.π. το ποσοστό αυτό φτάνει στο ένα τέταρτο των πολιτών.

Αν συμπληρώσουμε με το γεγονός, ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚοελιά πήραν 825.000 ψήφους λιγότερους από μία οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφεία, είναι φανερό, ότι από πλευράς λαού η κυβέρνηση δεν διαθέτει την δεδηλωμένη.

Βέβαια ούτε και οι άλλοι έχουν την δεδηλωμένη από τον λαό, για να ζητάνε εκλογές και γι αυτό φταίνε αποκλειστικά οι ίδιοι. Πώς να πείσουν για εναλλακτική λύση χωρίς σχέδιο; Ακόμη δεν μπορούν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν, ότι δεν μπορούν να έχουν αυτήν την πολυτέλεια των μνημονιακών κομμάτων, γιατί τα μνημονιακά κόμματα δεν χρειάζονται σχέδιο· κάνουν ότι τους λένε τα μεγάλα αφεντικά. Το σχέδιο τους είναι η παλιά τουρκοκοτζαμπάσικη τακτική· η υποταγή. Κακά τα ψέματα· έχει κάποια λογική αυτή η τακτική. Αν όμως δεν σου αρέσει η υποταγή, τότε οφείλεις να εκπονήσεις και να παρουσιάσεις στον λαό κάποιο ρεαλιστικό σχέδιο, χωρίς να αποκρύπτεις ούτε τις σίγουρες, ούτε τις πιθανές δυσκολίες και τα ρίσκα.

Από πού πήρε εντολή ο Αλέξης και έτρεξε στον Παπούλια να την εξαργυρώσει; Τι θα γινόταν δηλαδή, αν αντί για την «επαναστατική» αμετροέπεια, έδειχναν λίγη περίσκεψη, λίγο προβληματισμό; Θα τους κατηγορούσε κανείς για ηττοπάθεια, ή θα μπορούσαν να προβληθούν ως «νικητές» ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος; Αν ο πρώτος έλεγε «δεν νίκησα», θα μπορούσε να το ισχυριστεί ο δεύτερος και ο τέταρτος με πολύ μεγαλύτερες απώλειες; Ή μήπως θα μπορούσε να το ισχυριστεί ο τρίτος, ο πέμπτος και ο έκτος, που κορδώνονται σαν γύφτικα σκεπάρνια;

Αν ο Αλέξης δεν έκανε το κορόιδο για το ποιος είναι πραγματικά πρώτο κόμμα (αποχή- λευκό- άκυρο με 42,31%) και αν παραδεχόταν το πραγματικό του ποσοστό επί του συνόλου των εγγεγραμμένων, δηλαδή 15,33%, τότε και ο αλαζόνας Κασιδιάρης θα αναγκαζόταν να παραδεχτεί ότι οι 537.000 ψήφοι τους είναι μόλις το 5,42% των πολιτών και γενικώς η απήχηση των ακροδεξιών στην Ευρώπη είναι πολύ μικρότερη, από όση φαίνεται, λόγω πολύ μεγάλης αποχής.

Με τα πανηγύρια του Τσίπρα και της Δούρου, πήραν πάτημα και οι άλλοι και προβάλλουν την δική τους νίκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Με λίγα λόγια η λιγουριά για εξουσία δεν τους επιτρέπει να εκμεταλλευτούν σωστά ούτε το στραπατσάρισμα της κυβέρνησης, γιατί έτσι θα έπρεπε να παραδεχτούν, ότι ούτε οι ίδιοι πείθουν. Αν δεν παραδέχονται την αλήθεια όμως, άμα βαφτίζουν διαπρεπή νίκη το φτύσιμο ακόμα και πολλών, που τους ψήφισαν το 2012, ποιόν θα πείσουν, ότι είναι αξιόπιστοι;

Δεν ήταν ίσως η τελευταία ευκαιρία τους· η επόμενη όμως θα είναι η τελευταία και αν συνεχίσουν να αιθεροβατούν, στις μεθεπόμενες εκλογές θα επιστρέψουν στα γνωστά λημέρια του «μπαίνουμε, δεν μπαίνουμε στην βουλή». Είναι η μοναδική τους ευκαιρία να γίνουν πρωταγωνιστές, αν έχουν το μυαλό, να αφήσουν χώρο και στους άλλους.

Στα αριστερά τους μόνο λίγους ψήφους μπορούν να κερδίσουν (και γι αυτό αμφιβάλλω). Ολες οι πιθανές συνεργασίες βρίσκονται δεξιότερα από τους ίδιους, γι αυτό πρέπει να κατανοήσουν ποια είναι τα ανεκτά όρια στον αριστερόστροφο λαϊκισμό. Στο κάτω κάτω αυτά που καλούνται, να βάλουν νερό στο κρασί τους, είναι όσα ακριβώς δεν έχουν δίκιο.

Αλλωστε η μεγάλη δεξαμενή ψήφων δεν είναι κανένα από τα αντίπαλα κόμματα, αλλά το προαναφερθέν πρώτο (στην πραγματικότητα) κόμμα της αποχής- λευκού- άκυρου, που έχει σχεδόν τριπλάσιους ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ και ίσους με όλα τα υπόλοιπα κόμματα μαζί!!!!!! Σε αυτόν τον χώρο δεν έκανε καμία πρόοδο, όπως και κανένα άλλο κόμμα βέβαια.

Ο λαός έδωσε χρόνο σε όλους για να βάλλουν μυαλό. Η κυβέρνηση να καταλάβει, ότι δεν υπάρχει άλλη υπομονή. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης να καταλάβουν, ότι ο καταγγελτικός λόγος δεν αρκεί. Στα μικρά και πολύ μικρά κόμματα, ο λαός λέει, ότι έχει διάθεση να ακούσει τις προτάσεις τους, αλλά αν δεν έχουν στην πραγματικότητα προτάσεις θα εξαφανίζονται ξανά μετά από μία πρόσκαιρη λάμψη. Κυρίως όμως ο λαός έδειξε στα διεθνή κέντρα εξουσίας, ότι η οργή σιγοβράζει και αντιμάχεται την υπομονή και αυτό είναι το μεγάλο όφελος των εκλογών. Αυτό είναι το μόνο ξεκάθαρο μήνυμα, που έρχεται να αναπληρώσει την διαπραγματευτική ανυπαρξία των «ανήκωμεν εις την δύσην». Ηλθε ο ίδιος ο λαός να πεί «θέλουμε το ευρώ, αλλά όχι με κάθε θυσία».

Εύχομαι να μπεί κάποιο φρένο πλέον στην αδιαπραγμάτευτη ευρωλαγνεία των ΜΜΕ και των ευρωοσφυοκαμπτών, μπας και αρχίσουν να μας βλέπουν λίγο σοβαρά οι αντισυμβαλλόμενοι. Εύχομαι επίσης τα υπόλοιπα της ΔΗΜΑΡ και οι Ποταμίσιοι να καταλάβουν, ότι ο λαός τιμωρεί τις υπαναχωρήσεις και τους τακτικισμούς στα κόμματα, που αυτοπροβάλλονται (και επιβραβεύονται προσωρινά) ως κόμματα αρχών. Ο ρόλος των κεντρώων κομμάτων είναι πιο δύσκολος και η ανάγκη πραγματικού σχεδίου και προγράμματος είναι πιο επιτακτική για αυτά. Δυστυχώς όμως ούτε στον σοβαροφανή χώρο του κέντρου υπήρξε ποτέ κάποιο σοβαρό κόμμα, γιαυτό φυτρώνουν και αναπτύσσονται γρήγορα, βασισμένα στην προσωπικότητα και την δημοφιλία κάποιων στελεχών, αλλά εξίσου γρήγορα ξεφουσκώνουν και μαραίνονται.

Κι αν δεν κάτσουν να φτιάξουν σχέδιο οι ΔΗΜΑΡοποταμίσιοι (πράγμα που αποκλείεται βέβαια) τουλάχιστον ας σταματήσουν τις δηλώσεις της αδιαπραγμάτευτης υποταγής στο ευρώ. Ας το αφήσουν φλου βρε αδελφέ. Για τα πάντα μιλάνε αοριστολογώντας νεφελωδώς· και την ώρα να τους ρωτήσεις, θα σου πούνε χίλιες παρλαπίπες, εκτός από αυτό που ρώτησες.

Για ένα πράγμα μόνο μιλάνε απολύτως συγκεκριμένα και βροντοφωνάζουν από την ίδρυση τους: «δεν φεύγουμε με τίποτα από το ευρώ»!!!!!!!!!!!!

Για το μόνο πράγμα, που έπρεπε να αοριστολογούμε όλοι οι Ελληνες, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αποκομίσουμε έστω κάποια ψιχία από την διαπραγμάτευση, σε αυτό και μόνο σ αυτό βρήκαν να γίνουν συγκεκριμένοι οι επαγγελματίες της αοριστολογίας!!!!!!!!!! Εμένα αυτό μου δείχνει, ή πολύ ύπουλους παίκτες, ή εξαιρετικά ηλίθιους και δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι είναι ηλίθιοι... Όπως βέβαια δυσκολεύομαι να πιστέψω, ότι είναι ηλίθιοι το σύνολο των μεγαλοδημοσιογράφων και τηλεειδικών, που τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχουν σταματήσει λεπτό αυτήν την εθνική μειοδοσία.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουνίου 01, 2014