Η απόλυτη απονομιμοποίηση (τρεις και την κακή τους μέρα)

Γράφει ο Γιώργος Παπανικολάου 

Οι συγκυβερνώντες μιλάνε για τα εκλογικά αποτελέσματα και τη σημασία τους σαν να επρόκειτο για μια χώρα όπου ισχύει η απλή αναλογική. Δυστυχώς γι αυτούς το υπάρχον, το πραγματικό, το νομιμοποιημένο απ τους ίδιους τους συγκυβερνώντες (αφού αυτοί το ψήφισαν) εκλογικό/πολιτικό σύστημα, κλέβει 50 έδρες απ όλους τους άλλους και τις δίνει στο 1ο κόμμα. Και πρώτο κόμμα οι εκλογές έδειξαν ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Το εκλογικό αποτέλεσμα διέλυσε κάθε πρόσχημα νομιμοποίησης της κυβέρνησης. Ας κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ο κ. Σαμαράς. Η ΝΔ χάνει 7 μονάδες και το ΠΑΣΟΚ 5 μονάδες. Αν είχαν διεξαχθεί εθνικές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε 130 έδρες και η ΝΔ 69. Με ποια ηθική και πολιτική νομιμοποίηση θα διαπραγματευτεί αυτή η κυβέρνηση για το χρέος ή θα εφαρμόσει νέα μέτρα και νέο μνημόνιο;» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, ζητώντας την προκήρυξη πρόωρων εκλογών «ώστε να αποκατασταθεί η δημοκρατική νομιμότητα».

Είναι διπλή και τριπλή όμως, η απονομιμοποίησή τους τώρα, γιατί δεν ξεχνάμε βέβαια, πως πρόκειται για πολιτικούς απατεώνες, που το «προεκλογικό τους πρόγραμμα», κυκλοφορεί ακόμα στο ίντερνετ (αν και το έθαψαν στη σελίδα τους), για να γελάει κάθε πικραμένος, με όσα υπόσχονταν τον Ιούνη του 2012, και που κάποιοι (καλώς, έστω και αργά), το θυμήθηκαν λίγες μέρες πριν τις εκλογές (κι ας ελπίσουμε ότι σταθερά και αποφασιστικά θα το προβάλλουν και δεν θα το ξεχάσουν τις επόμενες μέρες). Διότι όπως έδειξε ο Λαφαζάνης το βράδυ των εκλογών, είναι το επιχείρημα που βουλώνει το στόμα των Πρετεντέρηδων κι όσων εκθειάζουν τη «δημοκρατία τους». 

Αλλά εκτός από πολιτικοί απατεώνες, είναι και κοινοί εγκληματίες, γιατί δεν ξεχνάμε βέβαια, πως το ένα εκατομμύριο μάρκα του Τσουκάτου, είναι το ένα απ τα 100 εκατομμύρια μάρκα που πλήρωσε η SIEMENS, λαδώνοντας το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τους σφογκοκολάριούς τους. Κι αυτά τα 99 εκατομμύρια που λείπουν, είναι κρυμμένα στα χέρια κάποιων απ τους σημερινούς σωτήρες μας. Αλλά ξέρουμε επίσης, πως τα κλεμμένα δεν είναι μόνο της SIEMENS, κι ότι ανέρχονται όχι σε εκατομμύρια, αλλά σε δισεκατομμύρια. 

Τα αποτελέσματα έκαναν και κάποιους, να θυμηθούν και το θέμα των συμμαχιών, που το είχαν ξεχάσει όταν κατάρτιζαν τα κομματικά τους ψηφοδέλτια πριν τις εκλογές. Το σύνθημά τους «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», δείχνει πως χωρίς αυτό το αποτέλεσμα, δεν θα είχαν καταλάβει, ούτε τι συμμαχίες πρέπει να κάνουν, ούτε με τι σύστημα έχουν να κάνουν: οι πολιτικοί απατεώνες, οι κλέφτες και οι εγκληματίες, που έχουν ενσωματώσει στο καθεστώς τους όλους τους θεσμούς (σε σημείο που να ισχυρίζονται ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ δεν ήταν αντισυνταγματικό!), δεν φεύγουν με εκλογές. Πρέπει να τους διώξεις με κλωτσιές. Κι αν θεωρούν «κομματικό κοπάδι και κτήμα τους» την ψήφο τη δική μου και άλλων συμπολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω πως θα απογοητευτούν στο μέλλον γι άλλη μια φορά. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους «επαναστάτες» των εκλογικών ποσοστών του 0,00…%. Καθώς και για όσους ενώ εύστοχα και θαρραλέα αναδεικνύουν τα ζητήματα επιβίωσης του λαού και της ανατροπής του δοσιλογικού καθεστώτος, θεωρούν «κόκκινες γραμμές τα εθνικά θέματα». 

Ο λαός και οι άμεσες, επείγουσες ανάγκες του σήμερα, δεν ζητάνε ούτε «κυβέρνηση της αριστεράς», ούτε καμιά «λαϊκή εξουσία», ούτε πρόγραμμα 20ετίας, ούτε επιτακτικά εδώ και τώρα, λύση στα εθνικά θέματα. 

Υπάρχουν συγκεκριμένες, μεγάλες μάζες του λαού, που πνίγονται στα χρέη και έχουν άμεσα πρόβλημα επιβίωσης, και το σάπιο/δοσιλογικό καθεστώς και η έλλειψη δημοκρατίας, τους στερούν κάθε δυνατότητα να βρουν άμεσες λύσεις. Όσο δεν βλέπουν μια ουσιαστική και άμεση προοπτική (γκρέμισμα καθεστώτος, δημοκρατία) να προβάλλεται και να παλεύεται απ τις αντιμνημονιακές δυνάμεις, τόσο απογοητεύονται, και κάποιοι καταφεύγουν και σε λύσεις σαν της Χρυσής Αυγής. 

Να δούμε πόσο ακόμα κάποιοι θα ξεχνάνε αυτές τις άμεσες, τις επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας, και θα παλεύουν «για αλλαγή των συσχετισμών» (δηλ. για «λαϊκές εξουσίες», για «κυβερνήσεις της αριστεράς», για «τα εθνικά μας θέματα», κι άλλα τέτοια μεγαλόπνοα σχέδια), βασιζόμενοι στη μη βίαιη (μέχρι τώρα) αντίδραση της κοινωνίας που πνίγεται.

Δημοσίευση: Ιουνίου 15, 2014