Τι έγινε εκείνη η «Αναφορά Γλέζου» όπου παραδέχεται ότι υπήρχε και μια (νεκρή) κοπέλα στην Ομάδα της Ακρόπολης για την Σημαία;

Γιατί Πολιτικοί και ΜΜΕ δεν τη βγάζετε στη δημοσιότητα; Γιατί άραγε τον καλύπτετε ΟΛΟΙ σας;

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος 6η Ιουνίου 2014.

Ένας μήνας μετά την πρώτη δημοσίευση περί Γλέζου και της «γνήσιας νεκρής Ηρωΐδας» της Ακρόπολης.

Ουδέν νεώτερον από το «πολιτικοεκδοτικόν Μέτωπον»...

Οι πάντες τηρούν προκλητική και εκκωφαντική Σιγήν Ιχθύος.

Οι πάντες;

Α, όχι...440,000 φανατικοί οπαδοί του αδιαφορούν για το ότι αυτός ο άνθρωπος πάτησε στην ηρωϊκή αυτοθυσία μιας νεκρής ηρωΐδας Ελληνίδας και 70 χρόνια τώρα καπηλεύεται τη ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΟΞΑ...

Τι ηρωϊκά παιδιά!Σε κάνουν και δακρύζεις...είναι σαν να του φωνάζουν με «όμοια αυτοθυσία» όλοι και όλες μαζί εν χορδαίς και οργάνω 

«Γλέζο πάτα και τα δικά μας κορμιά...σου ανήκουμε...»

Μα τι τους έχει κάνει; Τους έχει μαγέψει; Ο Σάρουμαν είναι;

Ε, δεν μπορεί, λες...θα ξαναβγεί αυτή η ευαίσθητη νεαρή επαναστάτρια τραγουδίστρια – πως την λέγανε να δεις; Ααα, Νατάσα Μπωφίλιου - πνιγμένη από το δίκηο της νεκρής ηρωΐδας, ε, είναι και η σύμπτωση του αριθμού των ψηφοφόρων του και θα ΜΑΤΑευχηθεί από το twitter:

«Μάγος Βιο-ληστής περνά! που να πεθάνουν και οι 440.000 που ψήφισαν αυτόν τον άνθρωπο!!!»

...τι; πως; Άστο; Γιατί άστο;

Είναι κι αυτή μάλλον μια από τους 440,000 ψηφοφόρους του; Μαγεμένη κι αυτή απ΄τη «Χάρη του και το Δοξάρι του» κατά πως λέει και το τραγούδι της...ε, δεν μπορείς να πεις, προφητικό τραγούδι – απ’ την ανάποδη – πάντως...ο Γητευτής...Βιο-ληστής...Κλέφτης Ζωών δηλαδή...

Καλά, τέλος πάντων....γράψε λάθος...όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και την αφέλεια που και που...

Και ξανά μανά, πάμε για ένα ακόμη ανακάτεμα αυτού του σιχαμερού Μέλανος Ζωμού της νεώτερης ιστορίας μας...με βασικό συστατικό, το Αίμα μιας μη αναγνωρισμένης, καπηλευμένης Ηρωΐδας...που οι ΠΑΝΤΕΣ αρνούνται να «ψάξουν» την ιστορία της...επειδή;

Επειδή, αναμειγνύεται σ’ αυτήν κάποιος «Μεγαλοσχήμων»...Ισχυρός ανήρ, γαρ, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας...που κανείς δεν τολμάει ν’ αγγίξει...

Από το μακρυνό 1958, λοιπόν – και μέσα στην Βουλή - ο κάποτε ισχυρός άντρας των Ελληνικών Υπηρεσιών Πληροφοριών – ουσιαστικά ιστορικός ιδρυτής τους – κος Μανιαδάκης εξακολουθεί να κατηγορεί τον κο Γλέζο οτι ΠΑΤΗΣΕ πάνω στην ηρωϊκή αυτοθυσία/χαμό μιας γενναίας Ελληνίδας και οικειοποιήθηκε τη «δόξα της αρπαγής της Γερμανικής Σημαίας στην Ακρόπολη» τη νύχτα 30ης προς 31η Μαίου 1941.

Σύμφωνα με τον κο Μανιαδάκη, ο κος Γλέζος ανέφερε ο ΙΔΙΟΣ αυτό το στοιχείο σε «επίσημη Αναφορά» του.

Άγνωστο προς ποιόν αποδέκτη προορίζονταν η εν λόγω «Αναφορά».

Το μόνο που διευκρίνησε μέσα στη Βουλή ο κος Μανιαδάκης (23/12/58) ήταν πως είχε στην κατοχή του αυτή την «Αναφορά» και πως «δεν τα έλεγε έτσι, στον αέρα όσα έλεγε περί τούτου».

Τι πιο λογικό να υποθέσουμε λοιπόν πως όταν τα έλεγε αυτά στην Βουλή, τότε, μαζί – συνοδευτικά και αποδεικτικά επί των ισχυρισμών του - θα κατέθεσε και την εν λόγω Αναφορά στα Πρακτικά της Βουλής;

Να υποθέσουμε και κάτι ακόμη ως «αφελώς λογικά όντα»;

Η Βουλή δεν έχει Γραμματεία ώστε να πάρει ο κάθε ενδιαφερόμενος αντίγραφα εκείνης της ημέρας με την Επερώτηση της ΕΔΑ (περί διώξεως Πολιτικών αντιπάλων) και όλες τις τοποθετήσεις μαζί με τα συνοδευτικά έγγραφα;

Υποθέτουμε λοιπόν ότι μετά την δημοσίευση αυτής της υπόθεσης πολλοί θα πρέπει να ήταν οι ενδιαφερόμενοι να ερευνήσουν με τα μάτια τους μια τόσο καυτή περίπτωση.

Κι όμως...

06/05/14 δημοσιεύθηκε αυτή η υπόθεση με τίτλο

Κε Γλέζο τι έγινε το κορίτσι που «τράβηξε» μακριά τους Γερμανούς για να "πάρεις" εσύ ΑΣΦΑΛΗΣ τη Γερμανική σημαία; Θα πεις ποτέ τίποτα γι’ αυτήν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΗΡΩΪΔΑ;

(στο διαδίκτυο και μόνον, να ΤΟΝΙΣΤΕΙ αυτό).

Δηλαδή, εν μέσω προεκλογικής περιόδου και ιδιαιτέρως θερμής μάλιστα ελέω μνημονίου...

Δημοσιεύθηκε επίσης και αναδημοσιεύθηκε σε πλήθος (ανεξάρτητων) ιστοσελίδων και σημείωσε συνολικά εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώσεων.

Πήγε επίσης ως «ενημέρωση» στα email δεκάδων Ελλήνων Βουλευτών.

Έγινε πλέον μια «γνωστή υπόθεση».

Παρ’ όλα αυτά....

Ουδείς ενδιαφέρθηκε να βγάλει στην δημοσιότητα αυτά τα στοιχεία από κείνη την επεισοδιακή ημέρα της Βουλής του 1958.

Κανείς ΜΕΓΑΛΟΣ (Θεσμικός και μη) άραγε δεν τα αναζήτησε;

Ποιός θα πίστευε κάτι τέτοιο;

Άραγε, η Γραμματεία της Βουλής να πήρε φωτιά από τις αιτήσεις για αντίγραφα εκείνης της Συνεδρίασης; Ή μήπως ουδείς ενδιαφέρθηκε;

Λογικά, θα έπρεπε να υπήρξε ενδιαφέρον απ’ όλο το πολιτικό φάσμα. Και όχι μόνον.

Τα ΜΜΕ δεν θα αναζήτησαν άραγε αυτό το «καυτό υλικό» που έκαιγε τον κύριο Γλέζο;

Η Ακαδημία Αθηνών και κάθε άλλος Πολιτειακός Οργανισμός που τον έχει βραβεύσει ως σήμερα βάσει εκείνου του «κατορθώματός» του; Δεν θα τα αναζήτησαν άραγε κάθιδροι μην τυχόν και εκτεθούν; Μην ξεχνούμε πως η τίμησή του – παντού – έγινε ΜΕΤΑ, πολύ μετά από εκείνα τα «φανερώματα» του «σκοτεινού παρασκηνίου» που συνόδευε την «υπόθεσή» του. Συνεπώς, όποιοι τον «τίμησαν» και δη, σε «Δημόσιο Χώρο» ΦΕΡΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ.

Ιδιώτες; Δικηγόροι; Πολιτικοί; Ιστορικοί;

Κι όμως...

Από κανέναν δεν δημοσιεύθηκε ΤΙΠΟΤΑ...

Από καμία πτέρυγα της Βουλής και της Κοινωνίας...

Λες και το όνομα Γλέζος «προστατεύεται» από παντού...

Γιατί άραγε;

«Τι κρύβεται» επιτέλους πίσω απ’ αυτό το όνομα;

«Ιστορία», εντάξει....αλλά...

«Τι είδους Ιστορία»;

Φυσικά, εκτός από την Βουλή, υπάρχουν «κι αλλού» αυτά τα στοιχεία...

Πχ στο περιβόητο «Αρχείο Μανιαδάκη»...

Πόσες χιλιάδες στοιχεία επί «παντός (καυτού) επιστητού» άραγε να υπάρχουν σ’ εκείνο το «Αρχείο»;

Το «Γραφείο Μανιαδάκη» είχε αφήσει «όνομα» για δεκαετίες...

Πως γίνεται έτσι ξαφνικά να μην το λαμβάνει κανείς υπ’ όψιν;

Ποιοί εργάζονταν εκείνες τις δεκαετίες σ’ εκείνο το Γραφείο;

Ποιοί είχαν πρόσβαση στο αρχείο του;

Ποιοί έχουν σήμερα στα χέρια τους εκείνο το «καυτό Αρχείο»;

Είναι δυνατόν να μην υπάρχει στα χέρια κανενός λοιπόν εκείνη η περίεργη «Αναφορά Γλέζου» για κείνη την Νύχτα;

Όχι, δεν είναι. Αντιθέτως...

Κι αφού υπάρχει στα χέρια τόσων πολλών «πολιτικών αντιπάλων» του που μάλιστα είχαν ΚΑΘΕ μα ΚΑΘΕ πολιτικό συμφέρον να τα βγάλουν στη φόρα παραμονές των εκλογών για να κάψουν ένα από τα πιο ισχυρά σημειολογικά/επικοινωνιακά χαρτιά του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να του πριονίσουν την ποσοστιαία διαφορά, γιατί άραγε δεν το έκαναν;

Γιατί τον/τους «προστάτεψαν»;

Τι ήταν αυτό που τους έκανε να «κάνουν πίσω» τη στιγμή που «καίγονταν» στην κυριολεξία για οτιδήποτε θα μπορούσε να τους δώσει το παραμικρό εκλογικό πλεονέκτημα;

Κάτι «σκοτεινό» παίζει εδώ λοιπόν ή όχι;

Μάλιστα, η αναφορά «μυρίζει από μακριά» ότι είναι απο εκείνες τις «πρώτες» (τις «ειλικρινείς») που κάνει κάποιος για ένα «περίεργο γεγονός» προτού αρχίσουν κάποιοι άλλοι να το «μαγειρεύουν». Είναι δηλαδή η «γνήσια». Τουτέστιν, έγινε (συντάχθηκε και κατατέθηκε) προτού «μετακομίσει» ο κύριος Γλέζος στην Αριστερά.

Που σημαίνει – λογικά - έγινε προς τους (σκοτεινούς) «διοικητές του» ΑΜΕΣΩΣ μετά την «επιχείρηση Ακρόπολη».

Συνεπώς, «κάποιος μηχανισμός» ήταν από πίσω και δεν ήταν «αυθόρμητη ενέργεια» δύο πιτσιρικάδων. Κάποιοι το έστησαν, το οργάνωσαν και η ομάδα Σάντα (και όχι Γλέζου) το εκτέλεσε.

Οι «παλιοί συνεργοί» του λοιπόν τον «άφησαν» να γίνει ήρωας.

Τον άφησαν να «χτίσει αυτό το χαρτί»...Ένα χαρτί που λειτούργησε σαν το μαγικό αντικλείδι που του άνοιξε όλες μα όλες τις πόρτες της Αριστεράς...

Αν όχι, γιατί οι «παλιοί συνεργοί» του «έκαναν συστηματικά πίσω» τόσα χρόνια γι’ αυτό το περιστατικό μη αποκαλύπτοντας την αλήθεια;

(Μήπως για κάποιον λόγο σχετικό μ’ αυτήν την σκοτεινή υπόθεση - και αν επέζησε από εκείνη την βασανιστική νύχτα - η άμοιρη η κοπέλα έπρεπε να «βγει από την μέση»; Κι από ποιόν έγινε αυτό;)

Γιατί ο Μανιαδάκης (ή οι «Μανιαδάκηδες» πίσω απ’ αυτόν) δεν «κούνησε νωρίτερα» «αυτό το (οιονεί απειλητικό) χαρτί»;

Γιατί ο Μανιαδάκης έκανε απλώς μια (επίμονη μεν αλλά όχι και τόσο «επίμονη» τελικά) «ψιλοφασαριόζικη υπενθυμισούλα» μέσα στη Βουλή περί Γλέζου και «το άφησε να παραπέσει»;

Μήπως «απλώς» για να «υπενθυμίσει στον Γλέζο» από ποιούς εξαρτάται η «ηρωϊκή φήμη» του και πως ανά πάσα στιγμή θα τον αφήσουν «έκθετο στα θηρία τους συντρόφους του»;

Γιατί άραγε;

Εάν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο, ποιά ήταν η σχέση του μαζί τους και σε τι μπορούσαν να τον αφήσουν έκθετο; Τι ήταν αυτό το "τόσο βαρύ" που του ζήτησαν και που χρειάστηκε ένα τόσο βαρύ "μαστίγιο";

Πειρασμός είναι να σκεφτεί κανείς ότι ίσως ο κύριος Γλέζος δεν πήγε τελικά και τόσο «αυθόρμητα» στην Αριστερά εκείνα τα χρόνια...

Λέμε τώρα...

Όσο δεν βγαίνει στο φως η Αναφορά και όσο δεν μιλάει ο ίδιος γι’ αυτό το γεγονός και όσο τον καλύπτουν και οι πέτρες σ’ αυτόν τον τόπο και όσο θα υπάρχουν τόσοι και τόσοι μηχανισμοί να τον στηρίζουν (με αποτέλεσμα, παρ’ όλα αυτά, να υπάρχουν 440,000 ψηφοφόροι του που αδιαφορούν γι’ αυτά τα στοιχεία!!!) ε, λογικό είναι να βγαίνουν και τέτοιες σκέψεις και συμπεράσματα στον αέρα...

Αντί μάλιστα να ψάξουν τουλάχιστον το θέμα τα ΜΜΕ, έγινε το «ακόμη πιο περίεργο», μέχρι και δεξιές εφημερίδες να κάνουν εκθειαστικά αφιερώματα στον κύριο Γλέζο.

Δηλαδή, η Δεξιά (κυβερνητικοί, μνημονιακοί) που καίγονταν να περιορίσουν την ευρωεκλογική τους διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ αντί να «αξιοποιήσουν» μια τέτοια «Σκοτεινή περίπτωση» του «τιμημένου επικεφαλής» του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλοντάς τον, αντιθέτως, του έκαναν και «τιμητικό αφιέρωμα» από πάνω!!!

Δεν έχει νόημα να ονομάσουμε την Εφημερίδα...ψάξτε στο google την αρθρογραφία περί Γλέζου εκείνων των ημερών (μεταξύ 06 και 25/05/14) στις δεξιές φιλοκυβερνητικές εφημερίδες...

Σημασία έχει, πως μόλις τρείς – νεαροί φερέλπιδες – δημοσιογράφοι ενδιαφέρθηκαν για το θέμα και ρώτησαν αν θα βοηθήσω να το σκαλίσουν.

Είπα βεβαίως ναι, τους έδωσα συγχαρητήρια για την τόλμη τους και τους προειδοποίησα βεβαίως να μην βιάζονται να χαρούν καθώς επί 70 χρόνια ΟΥΔΕΙΣ συνάδελφός τους, απ’ όλο το πολιτικό/εκδοτικό φάσμα δεν κατόρθωσε ποτέ να εξασφαλίσει την «μαγική έγκριση του εκδότη» γι’ αυτό το θέμα...

Εκ των υστέρων, δυστυχώς, αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν μαζί μου...ούτε αυτοί πήραν έγκριση για το θέμα τους...(κάποιος θα γελάει κάτω από τα άσπρα μουστάκια του τώρα, αλλά δε βαριέσαι...δε γίνεται να κερδίζει όλες τις μάχες, όσο «προστατευμένος» κι αν είναι επί 70 χρόνια...κάποια θα χάσει, κι αυτή η Πτώση από τόσο ψηλά θα κάνει τον μεγαλύτερο κρότο)...

Κουράγιο παιδιά...και μη μασάτε...προπάντων μη χάσετε την τόλμη σας να «χώνεστε» με την ερευνητική πένα σας...παντού...ιδίως σε «όσα προστατεύουν Πολιτικοί και εκδότες»...

Ετοιμάστε εσείς το θέμα σας, ακόμη και χωρίς την έγκριση του εκδότη σας. Θα την πάρετε κι αυτήν. Χαράματα και ξαφνικά θα είναι το τηλέφωνο...

Να θυμάστε πως η Αριστερά δεν είναι ηλίθια. 

Ιδίως τώρα που ετοιμάζεται για Κυβέρνηση. 

Ήδη έχουν καταλάβει ότι ο Γλέζος είναι καμμένο χαρτί. Και σύντομα αυτοί οι ίδιοι θα τον κρεμάσουν.

Προκειμένου να τους συμπαρασύρει στην πτώση του, σύντομα θα πάρουν αποστάσεις απ’ αυτόν...κι εκεί θ’ αρχίσουν να δίνονται οι «μαγικές εγκρίσεις» των εκδοτών σας η μία μετά την άλλη...όποιος προλάβει πρώτος θα είναι τότε

(πρώτη φορά θα είναι άλλωστε; Η αριστερά έχει αναπτύξει τρομερή εμπειρία αυτοσυντήρησης χρόνια τώρα. Είναι ειδικός πια στα «κρεμάσματα», ακόμη και ιστορικών της μορφών).

Όσο για τον κύριο Γλέζο και το γιατί εξακολουθούν να τον στηρίζουν οι ΠΑΝΤΕΣ (ακόμη και η Δεξιά) ακόμη και σήμερα, πέραν του όποιου «παλαιού παρασκηνίου», υπάρχει πάντα και το νεότερο...

Να υποθέσουμε ότι κάποιοι αμετανοήτως ανόητοι σκέφτηκαν τον κύριο Γλέζο ως επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και είπαν να τον διασώσουν;

Μα τόσο οικτρά εκτός πραγματικότητας είναι πια μερικοί μερικοί;

Ας ετοιμαστούν να τον ακολουθήσουν κι αυτοί τώρα στα τάρταρα...

Από μέρα σε μέρα...

Γιώργος Ανεστόπουλος

Δημοσίευση: Ιουνίου 07, 2014