Καζίνο Λουτράκι. Κλαίνε όλοι πάνω από το χυμένο γάλα

Ας δούμε κάποιες παραδοχές, για τις οποίες εθελοτυφλούμε και προσπαθούμε να κρύψουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. 

-- Η κατάντια του Καζίνο Λουτρακίου, δεν είναι ένα τοπικό φαινόμενο, αφού η πλειονότητα των αντίστοιχων επιχειρήσεων είναι από επισφαλής και ζημιογόνα έως ήδη εκτός λειτουργίας. Άρα το να το θεωρούμε ότι αφορά μόνο τον μικρόκοσμο μας, σφάλλουμε και χάνουμε το στόχο. 

-- Οι επιχειρηματίες - μέτοχοι, και οι εκπρόσωποι διοικούντες, δεν είναι ούτε κουμουνιστές, ούτε κοινωνικοί πάροχοι, αλλά επιδιώκουν και προσδοκούν στο κέρδος, εμπορευόμενοι μάλιστα την προσμονή του πελάτη για το ίδιο πράγμα, δηλαδή το κέρδος μέσω του τζόγου. Άρα δεν μιλάμε για "οσίες Μαρίες", ούτε για δημοκρατικά καθεστώτα όταν αναφερόμαστε σε αυτούς.

-- Οι συνθήκες εργασίας έχουν αλλάξει, αφού η ανοχή της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, επέτρεψε σε λίγους προσκυνημένους και υποτακτικούς της Μέρκελ και της Τρόικα να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο εργασίας, καταρρίπτοντας όλα σχεδόν τα δικαιώματα των εργατών, στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας και του ανοίγματος στις αγορές.

-- Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να μοχθούν και να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και τα κεκτημένα τους, όμως ο συνδικαλισμός δεν έχει πάντα δίκιο, ειδικά όταν δεν είναι αραγής ή όταν επιτρέπει να πολιτικοποιείται ο συνδικαισμός και οι εκπρόσωποι του, άρα να χάνει το σκοπό του ή όταν έχει βλέψεις να αντιστρέψει τους ρόλους και να βρεθεί στη πλευρά των εργοδοτών...

Ας μη ξεχνάμε τις -επιεικώς- άστοχες ημέρες της από κοινού δικαστικής διεκδίκησης της διαχείρισης της κοινοπραξίας, όπως και το πρόσφατο παράδοξο όπου στη διακδίκηση της CHCL για υπαγωγή στο άρθρο 106, στην αρχή υπήρξε μέτωπο Δημάρχου - Συνδικαλιστών κατά της προσφυγής, και μετά υπήρξε συμφωνία, χωρίς όμως να αλλάξει κάτι στο φάκελο της υπαγωγής. 

Και πάμε στις παραδοχές που αφορούν τη τριμερή σχέση Μέτοχοι, Διοίκηση και Δήμος. 

-- Οι Μέτοχοι είναι οι εκφραστές του κέρδους και της προσπάθειας για αυτό. Το να κατηγορούνται ότι πήραν χρήματα και μετά δεν βάζουν, μάλλον είναι ουτοπιστικό, αφού προφανώς όταν είδαν ότι η αγελάδα δεν αρμέγεται, την παράτησαν στο λιβάδι. Άλλωστε και οι υπόλοιπες αντίστοιχες επιχειρήσεις, μετά την αύξηση του φόρου και την κρίση, αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα, και δυστυχώς αυτοί που θα αντιμετώπιζαν τα περισσότερα από την κρίση, θα ήταν αυτοί που είχαν και τα μεγαλύτερα μερίδια, όπως το Λουτράκι. 

-- Οι Διοικούντες είναι οι εκπρόσωποι των μετόχων, και είναι υπόλογοι σε αυτούς, άρα θα διοικούν όπως ακριβώς επιλεγεί από τους έχοντες το μαχαίρι και το καρπούζι. Σίγουρα υπήρξε κακοδιαχείριση και κακές επιλογές. Σίγουρα η Λουτράκι ΑΕ έχει ριχθεί, αφού μέρος των επενδύσεων έχει γίνει με χρήματα της Κοινοπραξίας και όχι της CHL. Σίγουρα Θα μπορούσε να είχε σχηματιστεί αποθεματικό ικανό να χρηματοδοτήσει τυχόν δυσκολίες. Σίγουρα θα μπορούσε να υπάρξε λιγότερη σπατάλη και πιο λιτή ιεραρχία, αφού ούτε επιχειρήσεις με μεγαλύτερη πολυπλοκότητα δεν είχαν τόσο μεγάλη και τόσο ακριβή διοίκηση. Από την άλλη, θα μπορούσαν οι διοικούντες να έχουν κάνει εξ αρχής αυτό που έκαναν οι περισσότερες από τις Ελληνικές και πολυεθνικές εταιρείες εντάσεως εργασίας όπως το Καζίνο, δηλαδή να έχουν απολύσει το 40% των εργαζομένων.

-- Και πάμε στο Δήμο. 

Τα τελευταία 14 χρόνια, οι διοικήσεις της Λουτράκι ΑΕ υπήρξαν αλλοπρόσαλλες και εφήμερες. Χωρίς σχέδιο. Χωρίς ομοιογένεια. Ο ένας κόντρα στον άλλο. Χωρίς δημιουργία αποθεματικών, αλλά με σπατάλη όλων των εσόδων από το Καζίνο, λες και δεν υπήρχε αύριο. Χωρίς την συμμετοχή ενός μετόχου που έχει την άδεια, έχει το οικόπεδο και είναι συνεταίρος με δικαιώματα (και υποχρεώσεις) ομόρρυθμου εταιρίου.

Η δε τελευταία διοίκηση η οποία συνέπεσε και με τη κρίση; Αντί να πιάσει το ταύρο από τα κέρατα, άρχισε ζητώντας 500.000 ευρώ ετησίως για να έχει...συρτάρι. Αντί να διεκδικήσει τα απορρέοντα από το πόρισμα Τσοβόλα και από τις εκθέσεις των ελεγκτών, τα "έθαβε" προσπαθώντας να κερδίσει αποκλειστικά πολιτικά οφέλη εις βάρος των προηγούμενων. 

Αντί να καθήσει ως ομόρρυθμος εταίρος στο τραπέζι με τους μετόχους και τους διοικούντες, τους έβαλε απέναντι μέσω αυθαίρετων και αστείων δικαστικών διεκδικήσεων, μεταφέροντας και τη κόντρα των δυο Ισραηλινών μετόχων επί Ελληνικού εδάφους. Αντί να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με όλες τις πλευρές, έχοντας όλες τις πολιτικές δυνάμεις δίπλα της, επέλεξε να κάνει 17 κρυφές συναντήσεις στη πλάτη των υπολοίπων συνδυασμών και της εκλεγμένης επιτροπής.

Και όμως, αυτή η δημοτική αρχή, ήταν η αγαπημένη των συνδικαλιστών, που επέλεξαν να κατέβουν και στη πολιτική με τον πιο παράδοξο τρόπο, αφού ήταν ενεργοί και στο ρόλο τους (πρώτα παραιτείστε κύριοι από τον συνδικαλιστικό φορέα, και μετά διεκδικείτε την ψήφο του κόσμου). Τα πιο παράδοξα τα ζούμε εδώ. Και εάν οι προηγούμενοι έκαναν εγκλήματα με την αδιαφορία τους ή με την άσκοπη πρακτική, έχοντας όμως την δικαιολογία ότι...λεφτά υπήρχαν, οι τωρινοί έκαναν πραγματικά εγκλήματα από τη πρώτη κι' όλας ημέρα.

Και για όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρξει ΠΟΤΕ ένα σχέδιο. Ένα κοινό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, και διαπραγμάτευσης με τους συνεταίρους. ΠΟΤΕ. 

Ποτέ δεν συμφώνησαν οι διοικούντες το δήμο και τη Λουτράκι ΑΕ, δείχνοντας όλοι ότι έχουν προσωπική ατζέντα, δική τους κατανόηση και στόχευαν περισσότερο στο να κερδίσουν μικροκομματικά οφέλη εις βάρος των ανταγωνιστών τους, παρά να συμπορευτούν με γνώμονα την επίλυση και την δημιουργία ενός αραγούς σχεδίου.

Εάν βγούμε και ρωτήσουμε στο δρόμο τους δημότες, ποια είναι η αντίληψη τους για το σχέδιο του κάθε δημάρχου για την κοινοπραξία, θα πάρουμε πάνω από 1.000 απαντήσεις.

Τώρα όμως υπάρχει μια ευκαιρία. 

Τώρα έχει εκλεγεί ένας δήμαρχος για 5 έτη, και ακόμη δεν έχει καν αναλάβει.

Τώρα είμαστε στη κορύφωση της κρίσης, και οι μάσκες από όλες τις πλευρές έχουν πέσει.

Τώρα είναι η στιγμή για σύμπραξη των πολιτικών δυνάμεων, των εργαζομένων, των συνδικαλιστών (συνεχίζω να τους θεωρώ άλλο μέρος από τους εργαζόμενους), των φορέων και των όποιων δημοτών έχουν την γνώση και τη διάθεση να είναι αρωγοί.

Τώρα είναι η στιγμή για ένα συγκεκριμένο σχέδιο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του τόπου, και θα μπορεί να σταθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους μετόχους και τους εκπροσώπους τους.

Τώρα. Γιατί εάν γίνει σωστά αυτό, και η άλλη πλευρά είναι απούσα, θα δικαιούμαστε ως τόπος να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν. Και θα το κάνουμε άτσαλα και ωμά. Απλά, θα μας έχουν δώσει το δικαίωμα, που όλα αυτά τα χρόνια με τις αλλοπρόσαλλες διοικήσεις των ταγών της πόλης, το έχουμε χάσει.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα*

* Εδώ κολλάει Γιαννάκη το γνωμικό, και όχι στις ψευτοπασοκικές φανφάρες των ανακοινώσεων.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Ιουνίου 02, 2014