Ο σκοτεινός κόσμος του κ. Τριανταφυλλόπουλου: Ο λούμπεν υπόκοσμος της δημοσιογραφίας ήταν πάντα εδώ

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης στο protagon.gr

Ο λούμπεν υπόκοσμος της δημοσιογραφίας ήταν πάντα εδώ. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν η εμετική επίθεση στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη από τον εμβληματικότερο εκπρόσωπό του. Το έχει κάνει πολλές φορές μέχρι τώρα και θα το ξανακάνει- αυτό τον τρέφει, αυτό του δίνει υπόσταση. Χωρίς τις κρυφές κάμερες, τη βάρβαρη εισβολή στον ιδιωτικό χώρο και τους εκβιασμούς δεν θα θυμόταν κανείς την ύπαρξή του. Η διαφορά είναι μία σε σχέση με το παρελθόν, δεν υπάρχουν πια προσχήματα. Τώρα που έχει εμφανιστεί ο σκληρός πολιτικός φασισμός της Χρυσής Αυγής, ο σκοτεινός φασισμός της δημοσιογραφίας που ενσαρκώνει ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος αποκατέστησε αυτομάτως και τη φυσική του θέση στην πολιτική γεωγραφία.

Τα προηγούμενα χρόνια διάνθιζε τις χυδαίες επιθέσεις του στα προσωπικά δεδομένα δημοσίων προσώπων με μία τάχα δημοκρατικής κοπής μικροαστική ηθικολογία. Ο λαός έχει δικαίωμα στην αλήθεια, δίνουμε μάχη για το δημοκρατικό δικαίωμα του λαού στην πληροφόρηση, ελευθερία του Τύπου, μπλα, μπλα, μπλα Δημοκρατία. Τότε ο σταρ του μέσου όρου είχε ανάγκη από επίχρισμα δημοκρατικών φρονημάτων γιατί ακόμα το σκοτεινό κομμάτι αυτού του μέσου όρου δεν είχε βρεί τις πολιτικές ράγες να διοχετεύσει τη μέσα του άβυσσο. Όταν βρήκε τη Χρυσή Αυγή νομιμοποίησε την καταχνιά της ψυχής του. Γιατί αυτοί που καταναλώνουν τις ιστορίες της κρεβατοκάμαρας των άλλων στην ουσία εκεί ανήκαν πάντα ακόμα και αν δεν την ψηφίζουν ούτε τώρα.

Ο σταρ του μέσου όρου έπρεπε να είχε πάει και στρατό και εκεί είχαμε ένα πρόβλημα. Δεν νοείτο ο ήρωας του συνήθως εθνικιστή αμόρφωτου μικροαστού να είναι φυγόστρατος με τρελόχαρτο. Και για αυτήν την τρύπα της ζωής του, όμως, ο Μ.Τριανταφυλλόπουλος είχε κατασκευάσει μια δημοκρατική ιστορία. Λίγο τραβηγμένη, αλλά έτσι κι αλλιώς στο πρόθυμο κοινό του απευθύνεται- οι άλλοι τρόμαζαν ή γελούσαν μαζί του από πριν. Δεν πήγε λοιπόν στρατό από υπερβολική δημοκρατικότητα, επειδή είχε κακές παιδικές αναμνήσεις από τη Χούντα που είχε σε δυσμένεια τον χωροφύλακα μπαμπά του γιατί ήταν Παπανδρεϊκός, είπε κάποια βραδιά σχεδόν βουρκωμένος. Δεν άντεχε λοιπόν τους στρατιωτικούς ο κ. Μάκης για αυτό δεν πήγε στρατό επί Δημοκρατίας.

Τώρα φαντάζομαι το σενάριο το έχει αλλάξει. Ίσως και να το έχει κάνει αντίστροφο, ποιός ξέρει μ' αυτόν; Τώρα ο τακτισμός του σκότους τον έφερε αναπόφευκτα κοντά στους ομοίους του. Δεν κρύβεται πια η εκλεκτική του συγγένεια με τους Χρυσαυγίτες. Τους διαφημίζει, δημοσιεύει ψεύτικα γκάλοπ που τους εκτοξεύουν, κολυμπά μαζί τους στα ίδια βοθρολύματα του λούμπεν περιθωρίου. Έτσι, ενώ στο παρελθόν τις βίαιες εφόδους στην προσωπική ζωή ανύποπτων πολιτών τις πουλούσε σαν μάχες Δημοκρατίας και Ελευθεροτυπίας τώρα τις μοιράζεται ανοιχτά με τους φασίστες. Τώρα αυτός ο συρφετός των υπόδικων βουλευτών είναι που παραλαμβάνει από τον κ. Μάκη τη φήμη και αναλαμβάνει να τη διασπείρει στους υπονόμους της πόλης. Αυτοί είναι τώρα οι άτυποι συνεργάτες του παλιού δημοκράτη ματάκια.

Και εδώ είναι που στέκεται τυχερός ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης σε σχέση με τον Στέφανο Κορκολή, τον μακαρίτη Ασλάνη, τον Χάρη Τομπούλογλου και τόσα άλλα θύματα του αδίστακτου δημοσιογράφου. Δεν υπάρχει σήμερα σύγχυση. Κανείς πια δεν έχει την αυταπάτη ότι η κλειδαρότρυπα είναι δημοκρατικό δικαίωμα. Τώρα όσοι ακούνε, εμπιστεύονται και αναπαράγουν τον κ.Τριανταφυλλόπουλο ξέρουν ότι τσαλαβουτάνε στο βούρκο παρέα με τους φασίστες. Και αυτό το ξεκαθάρισμα είναι η μόνη θετική συνεισφορά της σπείρας Μιχαλολιάκου στην κοινωνία μας.

Δημοσίευση: Ιουνίου 20, 2014