Οι Μαθητές Φτύνουν τις Πανελλήνιες

Μελπομένη Μαραγκίδου

Η φωτογραφία είναι ευγενική παραχώρηση της Μαργαρίτας από το τετράδιο της στις Πανελλαδικές εξετάσεις των Λατινικών. 

Μετά από την αυτοκτονία του 18χρονου μαθητή στα Γιαννιτσά την ημέρα της έναρξης των Πανελληνίων εξετάσεων, και την χθεσινή είδηση ότι μαθήτρια αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στο Ηράκλειο καταναλώνοντας μεγάλο αριθμό αναλγητικών χαπιών λόγου του στρες για τις εξετάσεις, οι μαθητές έχουν κάθε δικαίωμα να φτύνουν τις Πανελλήνιες και μαζί με αυτές ένα ολόκληρο σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι ίδιοι εξηγούν τους λόγους... 

Λούκας, 20 

Μπορεί να είμαι 20 χρονών αλλά δίνω φέτος Πανελλαδικές αφού πέρυσι έχασα τη χρονιά επειδή έμεινα από απουσίες. Ε... είναι δύσκολο να ξυπνήσεις καμιά φορά και δεν υπάρχει και κανένα κίνητρο για να πας στο σχολείο. Είμαι μαθητής στο 2ο ΕΠΑΛ Νέας Σμύρνης στον κλάδο των Οικονομικών, στην ειδικότητα Τουριστικών. Στα ΕΠΑΛ κλείνουν ειδικότητες, δεν υπάρχουν καθηγητές, οι εγκαταστάσεις καταρρέουν. Υπήρχε απλά μία προσπάθεια συντονισμού των μαθητών με συμβολικές διαμαρτυρίες έξω από το Υπουργείο Παιδείας. Δεν δόθηκε όμως μία πιο μαζική απάντηση σε όλα αυτά. Πιστεύω ότι οι μαθητές έπρεπε να συνδεθούν μαζί με τους καθηγητές οι οποίοι απολύονται και να διεκδικήσουν ότι αυτές οι ειδικότητες θα μείνουν ανοιχτές. Μετά τις εξετάσεις ευελπιστώ να περάσω σε κανένα ΤΕΙ τουριστικών επιχειρήσεων. Έβγαλα 17.3 φέτος. Οι Πανελλήνιες δεν βοηθούν πουθενά, αντιθέτως μαθαίνουν στον κόσμο το πώς να δουλεύει μόνος του κι όχι συλλογικά. Για να περάσεις και να γράψεις καλά πρέπει να πηγαίνεις φροντιστήρια από την Α’ Λυκείου, να πληρώνεις ενώ δεν υπάρχουν λεφτά και να στερείς από την οικογένειά σου ακόμα περισσότερα χρήματα. Εγώ για παράδειγμα δεν κάνω φροντιστήρια γιατί δεν το επιτρέπουν τα οικονομικά της οικογένειάς μου. Οι Πανελλήνιες δεν είναι τρόπος αξιολόγησης γνώσεων. Αν κάποιος γράψει 17 δεν σημαίνει ότι έχει περισσότερες γνώσεις από κάποιον που θα γράψει 13. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχει σύστημα αξιολόγησης. Είναι ψέμα αυτό που λένε ότι αν δεν υπάρχουν Πανελλήνιες και βάσεις ότι όλοι θα πηγαίνουν Νομική και Ιατρική. Εγώ ούτε δικηγόρος θα ήθελα να γίνω, ούτε γιατρός. Εγώ και πάλι τουριστικά θα ήθελα να σπουδάσω γιατί μου αρέσει. Για να υπάρχει ένα αξιοπρεπές σύστημα παιδείας, δε θα πρέπει να υπάρχει αυτό το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε. Το ένα δεν βοηθάει το άλλο. Όπως είδαμε φέτος, ένα παιδί πριν πάει να δώσει το πρωί εξετάσεις, αυτοκτόνησε. Κι αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Πιστεύω ότι οι Πανελλήνιες κάνουν τα παιδιά να πέφτουν σε κατάθλιψη μέχρι σε σημείο να αυτοκτονούν. Είναι ένα σύστημα το οποίο καταστρέφει ακόμα και τις ζωές μας και πρέπει να καταργηθεί. 

Μαργαρίτα, 18

Εγώ θα φύγω. Και φεύγω από φιλοδοξία κυρίως, οι υπόλοιποι λόγοι είναι συμπληρωματικοί. Θέλω να φύγω, να δω άλλους κόσμους, άλλες αρχιτεκτονικές, άλλα χρώματα. Φεύγω για να με εμπλουτίσω με εμπειρίες και γνώσεις ,όχι μόνο ακαδημαϊκές, αλλά και προσωπικές. Να με δοκιμάσω σε μια χώρα τελείως άγνωστη, τη Γαλλία με τίποτε σταθερό και τίποτε δικό μου. Να με δοκιμάσω μακριά από αυτούς που αγαπώ, να κάνω μόνη μου την δική μου ζωή ενδιαφέρουσα. Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος είναι το γεγονός της σημερινής κατάστασης της χώρας. Δεν μπορώ να ζήσω έτσι. Δεν μπορώ να ζήσω με 250 ευρώ τον μήνα ή στην καλύτερη 500. Δεν μπορώ να ζήσω εξαρτημένη από τους γονείς μου. Θέλω ελευθερία, αυτονομία, ανεξαρτησία. Πράγματα που τώρα δεν μπορώ να τα χω εδώ, αλλά κι αν τα είχα, πάλι θα έφευγα για τον πρώτο και κύριο λόγο που ανέφερα. Δεν θέλω να αποστηθίζω εξεταστέα ύλη για να περάσω σε μια σχολή που μάλιστα τα μόρια εισαγωγής της φτιάχνονται βάσει ζήτησης κι όχι αξίας. Δεν γουστάρω να αποστηθίζω την ζωή και το έργο του Βενιζέλου, μεταφράσεις που τελικά δεν μου προσφέρουν τίποτε, ούτε να "μαθαίνω" πως να γράφω comme il faut εκθέσεις και να υιοθετώ ιδέες άλλων χιλιοειπωμένες ώστε να με περάσει ο διορθωτής των εξετάσεων και μάλιστα τις ήδη υιοθετημένες ιδέες να πρέπει να τις βάλω σωστά στα καλούπια τους. Ακόμη και το βιβλίο των αρχαίων μας στην Γ' Λυκείου που είναι φιλοσοφίας έχει τα αποσπάσματά του έτσι ώστε να βγαίνει ένα ηθικό δίδαγμα: "Ο νόμος είναι αναγκαίος και είναι αρετή να είσαι νομοταγής και για να κάνουμε νομοταγείς πολίτες πρέπει να προωθούμε τον νόμο μέσω της παιδείας". Μάλιστα. Αυτά είχαν να μας πουν δηλαδή οι αρχαίοι μας ε; Ρε va te faire... Όλοι γνωρίζουμε οτι το σύστημά μας παράγει πρόβατα κι όχι ελεύθερες προσωπικότητες. Εγώ θα φύγω λοιπόν, χωρίς να έχω την σιγουριά ότι θα έχω πάντα να τρώω, ούτε ότι δεν θα νιώθω άσχημα που θα μου λείπει η Ελλάδα και η μαμά. Αλλά θα φύγω, δεν μπορώ να ζω έτσι, είναι κρίμα την μια φορά που θα ζήσω να την σπαταλήσω στα σίγουρα, στα βολικά και σε εξεταστέες ύλες.

Μπάμπης, 18

Είμαι στο 1ο Λύκειο Γέρακα, Τεχνολογική κατεύθυνση. Γενικά είμαι μέτριος μαθητής, γύρω στο 17 κι έχω πάρα πολλούς λόγους που φτύνω τις Πανελλήνιες. Στο Λύκειο επικρατεί αναξιοκρατία. Υπάρχει απίστευτη πίεση σε βαθμό που οι μαθητές από την Β’ Λυκείου και μετά να διαγράφουν τα πάντα από τη ζωή τους για να ασχολούνται μόνο με αυτό. Μόνο με τις εξετάσεις. Κάτι που για εμένα βολεύει το σύστημα, αλλά κάνει μεγάλη ζημιά στους μαθητές που μένουν έξω από τα γεγονότα και ξαφνικά βρίσκονται σε μια διαφορετική κατάσταση. Τα αφήνουμε όλα στην Α’ Λυκείου και τα ξαναπιάνουμε στο τέλος της Γ’ Λυκείου και συνειδητοποιούμε ξαφνικά ότι έχει αλλάξει όλος ο κόσμος. Επίσης, οι εξετάσεις όπως είναι δομημένες, είναι φτιαγμένες για να μην σκέφτεσαι. Ο καθηγητής μου στο φροντιστήριο μου λέει ότι δεν μαθαίνουμε μαθηματικά ή φυσική. Μαθαίνουμε έναν τρόπο σκέψης, ξεκάθαρα δομημένο από το υπουργείο. Μας δίνουν μια γραμμή και πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι με αποτέλεσμα ο κάθε μαθητής να χάνει την ιδιαιτερότητά του και να γινόμαστε όλοι μία μάζα ανθρώπων που δίνουν έναν πόλεμο για το ποιος θα μπει στη Σχολή. Εγώ θέλω να γίνω Χημικός Μηχανικός και μετά να βοηθήσω τη ΒΙΟ.ΜΕ. κι ανάλογες αλληλέγγυες προσπάθειες. Πιστεύω όμως ότι δεν θα καταφέρω τελικά να περάσω. Θα πάω σε οποιαδήποτε Σχολή, γιατί τα πτυχία σε ένα καπιταλιστικό σύστημα χρειάζονται. Σκέφτομαι την ανεργία που υπάρχει. Όταν βλέπω ότι υπάρχουν αγώνες τότε πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα, όταν βλέπω ότι εργατικοί χώροι παραιτούνται και δέχονται άκριτα όλα αυτά τα μέτρα και τις απολύσεις, νιώθω ότι η ελπίδα πεθαίνει.

Βαγγέλης, 18

Κατά κύριο λόγο πιστεύω ότι το σύστημα είναι λάθος γιατί όλη μας η ζωή κρίνεται από 2-3 εβδομάδες. Αναγκάζομαι να διαβάζω τέσσερις και πέντε ώρες την ημέρα για να μπω σε μια Σχολή η οποία ίσως και να μην είναι κι αυτό που θέλω να κάνω. Είμαι μαθητής του 14-15. Έχω βάλει ως στόχο τα οικονομικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν το αγαπάω, αλλά έχω ακούσει ότι ίσως αυτός ο κλάδος μου αποφέρει κάποια χρήματα, τα οποία θα μου χαρίσουν μία ζωή όχι άνετη, αλλά τέτοια που θα μπορώ να ζήσω εμένα και στο μέλλον μια οικογένεια. Περνάω αυτή τη στιγμή ένα λούκι που δεν το έχω ξαναπεράσει ποτέ στη ζωή μου, είχα νεύρα όλη τη χρονιά, στενοχώριες και πιστεύω ότι στο μέλλον αυτό δε θα μου αποφέρει κάτι και τελικά θα καταλήξω στην οικοδομή με τον πατέρα μου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις δουλειές, θα έκανα οποιαδήποτε για να μην ζητάω από τους γονείς μου χρήματα και να είμαι ανεξάρτητος. Αυτό που με στενοχωρεί πραγματικά είναι ότι η ανεργία που υπάρχει σχετίζεται και με το εκπαιδευτικό σύστημα. Μπαίνουμε σε σχολές που δεν μας αρέσουν, απογοητευόμαστε, δεν έχουμε κίνητρο και καταλήγουμε άνεργοι. Εγώ θα πάω όπου περάσω γιατί δεν θέλω να ζήσω αυτό το πράγμα των εξετάσεων για δεύτερη φορά. Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον δε θα είμαι ικανοποιημένος από τη ζωή μου μόνο και μόνο για να βγάζω 500 ευρώ.

Δημοσίευση: Ιουλίου 02, 2014