Αν

Αν ο μοναδικός τους στόχος δεν ήταν η οικονομική ασφυξία και στην συνέχεια το τελειωτικό ξεγύμνωμα των Ελλήνων, αν η κυβέρνηση ήθελε πράγματι πλεόνασμα και όχι την εξόντωση μας, αν οι «εταίροι» ήθελαν την εξυγίανση της οικονομίας μας και όχι τον (ταχύτατο) καταποντισμό της, αν ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος ήσαν απλώς ανεπαρκείς και όχι συνειδητοί προδότες, θα χρησιμοποιούσαν με λίγη σύνεση την απέραντη υπομονή μας και δεν θα μας εξανάγκαζαν να προσχωρήσουμε μαζικά στο κίνημα «δεν πληρώνω». Το κίνημα αυτό γιγαντώνεται χωρίς καμία καθοδήγηση, ή συνεννόηση των πολιτών προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό που άρχισαν λίγοι θερμόαιμοι και ίσως και λίγο υπερβολικοί, έγινε το μαζικότερο μεταπολιτευτικό κίνημα με εκατομμύρια μέλη και μέσα στο καλοκαίρι θα γίνουμε η συντριπτική πλειοψηφεία.

Τα χρέη προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία αυτήν την στιγμή είναι 81,9 δις και δεν μας έχουν έλθει ακόμα οι φετινοί (πολλαπλάσιοι των περσινών) φόροι!!!!! Αν ήθελαν πράγματι να εισπράξει χρήμα το δημόσιο ταμείο, θα μείωναν τους φόρους στο συνολικό επίπεδο της περσινής πραγματικής είσπραξης (ούτως ώστε να μην δημιουργηθούν νέα ληξιπρόθεσμα χρέη) και θα ρύθμιζαν τα υπάρχοντα χρέη σε 240 δόσεις (20 χρόνια). Αφού κουτσά στραβά την βγάλαμε με όσα εισπράχτηκαν πέρσι (κατά την κυβέρνηση μάλιστα είχαμε και πλεόνασμα) φέτος και για τα επόμενα 20 χρόνια, θα είχαμε 4 δις κάθε χρόνο επιπλέον!!!!!!!!! Αν λογαριάσουμε ότι το μεσοσταθμικό χρέος είναι περίπου 4.000 ευρώ, η μεσοσταθμική δόση θα ήταν λιγότερο από 20 ευρώ. Ποιος δεν θα έδινε 20 ευρώ για κάθε 4.000 ευρώ χρέους;

Παρομοίως θα μπορούσε να λυθεί και το πρόβλημα των χρεών προς τις τράπεζες, οι οποίες συνεχίζουν να αγνοούν ακόμα και αυτές τις μικρόψυχες ρυθμίσεις, που προβλέπονται από τους νόμους, παρότι όλες καταγράφουν κέρδη (και μάλιστα πραγματικά, όχι σαν το πλεόνασμα της κυβέρνησης).

Αντί για αυτά, η κυβέρνηση επέλεξε να τυλίξει ακόμα περισσότερο την θηλιά στον λαιμό των υπερχρεωμένων και ιδιαίτερα των επαγγελματιών. Ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη νομοθετική και αντισυνταγματική αθλιότητα, κατάργησε εντελώς το αφορολόγητο για όλους τους αυτοαπασχολούμενους, με την λογική, ότι όλοι είμαστε εκ προοιμίου φοροφυγάδες!!!!!!!!!! Γιατί τότε άραγε και όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν είναι εκ προοιμίου διεφθαρμένοι (άρα και φοροφυγάδες);

Τι να πω για τα συνταγματικά δικαστήρια, τι να πω για τον νομικό κόσμο γενικότερα και τι να πω για όλους εμάς, που τους ανεχόμαστε…

Ποιος φορολογικός νόμος δεν κατέστησε το Σύνταγμα πατσαβούρα (όσον αφορά την ισονομία και την αναλογικότητα των οικονομικών βαρών) αλλά τα τελευταία εκτρώματα ξεπέρασαν κάθε φαντασία και το Συμβούλιο της Επικράτειας σφυρίζει αδιάφορα. Το μόνο πράγμα που βρίσκουν αντισυνταγματικό είναι οι περικοπές των μισθών τους… Η προληπτική ποινή φοροδιαφυγής με την κατάργηση του αφορολόγητου σε όλους όσους δεν είμαστε υπάλληλοι (ούτε και αφεντικά όμως) τους φαίνεται σύννομη σύμφωνα με το Σύνταγμα!!!!!!!!!!!

Δεν είμαι από αυτούς που ζητάνε εκλογές για ψύλλου πήδημα, ούτε από αυτούς που επιζητούν χάος. [Τα κείμενα μου μαρτυρούν για το αντίθετο.] Αντίθετα, δεν σταματώ να τονίζω, ότι δεν υπάρχει επαρκής εναλλακτική λύση στο Ελληνικό πολιτικό στερέωμα. Στις ευρωεκλογές μάλιστα πρότεινα αρχικά το λευκό και στην συνέχεια ΣΥΡΙΖΑ, μόνο και μόνο για λόγους ισχυροποίησης της διαπραγματευτικής μας θέσης. Όμως η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει το διαπραγματευτικό όπλο, που της έδωσε ο λαός στις ευρωεκλογές, δηλαδή την καταπόντιση της σε λιγότερο του ενός πέμπτου του εκλογικού σώματος και προχωράει ακάθεκτη στο σχέδιο της τελικής εξόντωσης της μικρής ιδιοκτησίας.

Μετά από τέσσερα χρόνια αγωνίας, είμαστε πλέον πολύ αποθαρρυμένοι και αδύναμοι για να αντιδράσουμε στην «τελική λύση», που μας ετοίμασαν. Τώρα μου λύνεται και μία ιστορική απορία, που είχα από παιδί: Γιατί οι Εβραίοι δεν αντέδρασαν στην εξόντωση τους από τους ναζί; Γιατί πήγαν σαν πρόβατα στην σφαγή; Η απάντηση είναι: Γιατί στην αρχή δεν πίστευαν, ότι θα εξελιχτούν έτσι τα πράγματα και όταν το κατάλαβαν, ήσαν πλέον πολύ αποδυναμωμένοι, για να αντιδράσουν.

Αν δεν θέλουμε, να πάθουμε τα ίδια, αν μας έχει μείνει λίγο κουράγιο, πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα. Για να αποκαταστήσουμε την (προ κρίσης) καταναλωτική μας δυνατότητα, δεν υπάρχει καμία προοπτική.

Ας αγωνιστούμε τουλάχιστον, να μην μας κάνουν σαπούνι οι «φίλοι» μας.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Ιουλίου 13, 2014