Εμπόριο δεδομένων στην ΕΥΠ!

Η κυρία που… ακούει ακόμα και νύχτα και ο πράκτορας που τροφοδοτεί τους Γερμανούς

Η γυναίκα – αράχνη που ανελίχθηκε επί ημερών Μπίκα – Παπαγεωργίου στην Υπηρεσία και μία περίεργη υπόθεση με προεκτάσεις

Του Δ. Γιαννακόπουλου 

Κατεπείγουσα ΕΔΕ διενεργείται προσωπικώς από τον διοικητή της ΕΥΠ κ. Θ. Δραβίλλα, σε βάρος στελέχους της υπηρεσίας, μετά την ανακάλυψη ότι, μέσω ηλεκτρονικών διευθύνσεων και υπολογιστών που χρησιμοποιούσε, διακινήθηκαν στοιχεία Ελλήνων πολιτών στη Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών BND.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο αρχείο του υπό κρίση πράκτορα, βρέθηκαν, στις αρχές Σεπτεμβρίου, ηλεκτρονικοί φάκελοι όχι μόνο με φορολογικά, αλλά και με προσωπικά δεδομένα πολιτών.

Την ίδια ώρα, στο στόχαστρο μπαίνουν οι παράνομες συνακροάσεις, στις οποίες… επιδίδεται κατά κόρον η γνωστή μεσήλικη πράκτορας της ΕΥΠ που υπηρετεί σε νευραλγική θέση στη Γ’ Διεύθυνση, ενώ στο παρελθόν έχει περάσει και από την αντικατασκοπεία.

Όπως είναι σε θέση να γνωρίζουμε, η συγκεκριμένη επεκτείνει το ωράριο λειτουργίας της Διεύθυνσής της κατά τις βραδυνές ώρες, καταγράφοντας συνομιλίες πολιτών, επιχειρηματιών ακόμη και για ζητήματα αμιγώς ιδιωτικού χαρακτήρα, που σε καμία περίπτωση δεν άπτονται του ερευνητικού ενδιαφέροντος της ΕΥΠ. Ακριβώς επειδή η ακρόασή τους, πόσο μάλλον η χρήση τους, είναι αξιόποινη, καθίσταται σαφές ότι πρόκειται για υποκλοπές με σκοπό την άσκηση πιέσεων και εκβιασμών σε βάρος των παρακολουθούμενων.

Η κυρία της ΕΥΠ, που εξελίχθηκε υπηρεσιακώς επί των ημερών της προηγούμενης διοίκησης, των Κ. Μπίκα και Φ. Παπαγεωργίου, θήτευσε σε διοικητικά πόστα των Διευθύνσεων κατασκοπείας και αντικατασκοπείας, παρότι αυτό απαγορεύεται ρητώς για λόγους αποτροπής φαινομένων «διπλής κατασκοπείας». Πριν από ένα μήνα σε σχετικό ρεπορτάζ αποκαλύψαμε, χωρίς να διαψευστεί, ότι η θητεία της στη Γ’ Διεύθυνση συνδέθηκε με το άνοιγμα χιλιάδων νέων κωδικών συγκρούσεων, ενώ το καλοκαίρι του 2012, όταν αντικαταστάθηκε η Διοίκηση, χάθηκε ο «σκληρός δίσκος» της εν λόγω Διεύθυνσης.

Όσον αφορά στον ελεγχόμενο υπάλληλο, εργάζεται στην Ε' Διεύθυνση και εκεί επιφορτισμένος με την ασφάλεια του απορρήτου των επικοινωνιών μέσω υπολογιστών και των προσωπικών δεδομένων, έχοντας εγκριτική αρμοδιότητα –άρα και απόλυτη πρόσβαση- στον έλεγχο των λιστών που χορηγούνται σε τράπεζες και εταιρείες, προκειμένου να καταρτίζουν τα πελατολόγια για την προώθηση προϊόντων. Από τα ελάχιστα που έγιναν γνωστά, φέρεται να αλληλογραφούσε τακτικά με την BND τουλάχιστον τρεις μήνες.

Δεδομένου του διασυρμού της ΕΥΠ, όταν προ τετραετίας παρέπεμψε σε χρόνιες δίκες συνδικαλιστές, χωρίς να έχει προηγηθεί η διοικητική τους εξέταση, αλλά και των ιδιαίτερα ευαίσθητων σχέσεων της ελληνικής πλευράς με τη γερμανική καγκελαρία, ο Θ. Δραβίλλας ανέλαβε τη διακρίβωση της υπόθεσης «εντός των τειχών», ώστε να διαπιστώσει το μέγεθος των διαρροών προς τους Γερμανούς και των σχέσεων του πράκτορα, ενδεχόμενα και συνεργών του, με την BND. Άλλωστε, η διαβίβαση σε τακτικό εισαγγελέα θα σήμαινε αυτομάτως τη βραδύτητα της έρευνας και την πρόσβαση των δικηγόρων των διαδίκων σε ζητήματα μείζονος εθνικής σπουδαιότητας.

Για τις κινήσεις του, δε, ο Θ. Δραβίλλας ενημερώνει αποκλειστικώς τον πρωθυπουργό, ενώ τέτοιας διαβάθμισης ΕΔΕ ούτε ανακοινώνονται στο προσωπικό, ούτε επιβεβαιώνονται όταν διαρρεύσουν. Η έρευνα φαίνεται ότι έχει προχωρήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε ο κ. Σαμαράς κατά το πρόσφατο ταξίδι του στην Ουαλία, όπου πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον τούρκο πρόεδρο, Τ. Ερντογάν, και τον αλβανό πρωθυπουργό, Ε. Ράμα, τις τακτικές που ακολούθησαν εκείνοι όταν προ μηνών αποκαλύφθηκε πως η BND έκανε παρακολουθήσεις σε τηλεπικοινωνιακούς κόμβους και πολίτες των χωρών τους.

Το στέλεχος της ΕΥΠ φαίνεται ότι «κάηκε» το καλοκαίρι του 2013, όταν το όνομά του δημοσιοποιήθηκε στο πρόγραμμα «Διαύγεια» του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, για τη συμμετοχή του σε τεχνική ομάδα εργασίας με σκοπό την εποπτεία του ευρωπαϊκού δορυφορικού προγράμματος “Galileo”.

Το άρθρο 17 του ν. 3649/2008 (ο «νόμος λειτουργίας της ΕΥΠ») ορίζει ρητώς: «Οι πράξεις διορισμού, μετάταξης, μετάθεσης και κάθε άλλης υπηρεσιακής μεταβολής οποιασδήποτε φύσεως ή κατηγορίας, που αφορούν στο προσωπικό της ΕΥΠ, δεν δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», άρα δεν μπορούν να αναρτηθούν στη «Διαύγεια».

Κι όμως, από αβλεψία, εν ενεργεία μέλος της κυβέρνησης υπέγραψε και κοινοποίησε τον διορισμό του, καθώς και ακόμα ενός υπαλλήλου της Υπηρεσίας, ως αναπληρωτή του, με αποτέλεσμα αμφότερα τα ονόματά τους να «προσφερθούν» τις Γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες ως τα καθ’ ύλην αρμόδια στελέχη του INFOSEC (σύστημα προάσπισης πληροφοριών και προσωπικών στοιχείων).

Φημολογείται έντονα ότι ο υπόλογος δεν δέχτηκε πως επικοινωνούσε με την BND, χωρίς πάντως να ομολογήσει οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη, με το αιτιολογικό ότι «οι Γερμανοί τον προσέγγισαν εκβιαστικά όταν γνωστοποιήθηκαν το όνομα και η ιδιότητά του», ενώ ζήτησε μέτρα προστασίας, εκφράζοντας φόβους για τη ζωή του.

Οι αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις της Γερμανίας σε 196 κράτη!

Περί τα μέσα Ιουνίου 2013 η δικαστική διαμάχη στη Γερμανία μεταξύ του δικηγόρου Νίκο Χάρντινγκ και της BND οδήγησε στην αποκάλυψη πως η μυστική υπηρεσία παρακολουθεί 196 κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Σύμφωνα με τα διεθνή δημοσιεύματα, ο Χάρντινγκ μήνυσε την BND, θεωρώντας ότι οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες του με ξένους πελάτες μπορεί να παρακολουθούνται, ενώ παράλληλα υποστήριξε ότι η BND δεν έχει τέτοιο δικαίωμα καθώς είναι Γερμανός πολίτης (σ.σ. δηλαδή έχει το δικαίωμα να παρακολουθεί μη Γερμανούς πολίτες;!!!).

Με έγγραφο που κατατέθηκε στο δικαστήριο, έγινε γνωστό ότι οι Γερμανικές αρχές προβαίνουν σε παρακολουθήσεις, επικαλούμενες λόγους αντιμετώπισης της διεθνούς τρομοκρατίας και μάλιστα το πράττουν συστηματικώς από τις 13 Απριλίου 2010.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η BND είναι η πρώτη ευρωπαϊκή μυστική υπηρεσία που έδωσε έμφαση στις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις και στην ηλεκτρονική καταγραφή των παρακολουθουμένων. Η αρχή έγινε το 1971 από τον επιθεωρητή της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας BKA (αντίστοιχης του FBI), Χορστ Χέρολντ, ιδρυτή ενός κέντρου ηλεκτρονικών υπολογιστών στο Βισμπάντεν.

Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1979, το σύστημα του Χέρολντ εμπεριείχε 37 πληροφοριακούς φακέλους, με 4,,7 εκατομμύρια ονόματα, 3.100 οργανώσεις, 2,1 εκατομμύρια δείγματα δακτυλικών αποτυπωμάτων, 1,9 εκατομμύρια φωτογραφίες, 6.000 δείγματα γραφής και 3.500 αναλυτικά «βιογραφικά» καταζητούμενων.

Πηγή εφημ. «Παραπολιτικά»

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 24, 2014