Μία θλιβερή παρένθεση που θα αλλάξει δραματικά τη φυσιογνωμία της Ευρώπης

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η δύναμη που θα διαχειριστεί σε μια διαφορετική κατεύθυνση τα μνημονιακά ερείπια που αφήνουν πίσω τους τα γαλαζοπράσινα κατοχικά απολειφάδια που κατακρημνίζονται στη μπόχα της σαπίλας τους και του απροκάλυπτου ραγιαδισμού τους…

Του Κ. Κυριακόπουλου

Είναι το χρήσιμο εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί ως καταλύτης, για τις ήδη δρομολογημένες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή. Τα σημαντικά του ατού που τον καθιστούν «καταλληλότερο» για την προώθηση αυτού του σχεδίου είναι δυο:

Η κυβερνητική «φρεσκαδούρα» του, που θα πλασάρεται στοχευμένα από τη βιομηχανία της επικοινωνιακής αποβλάκωσης, και η οποία θα συγκρατεί καθηλωμένη την κοινωνία μέχρι να συνειδητοποιήσει πως γι ακόμη μια φορά εξαπατήθηκε από την ακατάσχετη και άνευ αντικρίσματος κενολογία. Και

Η ρευστή έως ανύπαρκτη εθνική συνείδηση που διαπερνά ως το μεδούλι την ηγεσία του, και η οποία διαχέεται μέσα στην ιδιότυπη σοσιαλθολούρα ενός ευρύτερου πυρήνα των οπαδών και υποστηρικτών του.

Το οικονομικό και κοινωνικό δράμα που βιώνει σήμερα η Ελληνική κοινωνία, δεν είναι το κυρίαρχο ζητούμενο των συμμοριών που το επέβαλαν αξιοποιώντας στο έπακρο την εθελοδουλία που επέδειξαν οι ελληνόφωνες πολιτικές μαριονέτες.

Είναι το μέσο για την προώθηση των στρατηγικών τους επιλογών που είναι πρωτίστως γεωπολιτικές, γι αυτό και οι χορογράφοι τους έχουν παντελώς χεσμένες τις ταξικές αναλύσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς, διότι απλούστατα, από αυτές τις αναλύσεις δεν απειλούνται, και έχουν απόλυτη επίγνωση αυτής τους της δυνατότητας.

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για την Ευρασία που φλέγεται. Γεωπολιτικοί είναι στη βάση τους οι κορυφούμενοι σε βαθμό επικίνδυνα ανεξέλεγκτο ανταγωνισμοί, και η οικονομία είναι ένα από τα εργαλεία για την επιβολή τους.

Όποιος αρνείται λοιπόν να δει αυτή την αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ιεραρχεί λάθος προτεραιότητες, αναλώνεται σε αποπροσανατολιστικές πολιτικές στοχεύσεις, αναπαράγει τα αδιέξοδα πάνω στα οποία εδράζεται η γενικευμένη κοινωνική αποβλάκωση, παραιτείται από την αυτονόητη υποχρέωσή του να εμπνεύσει την αναγκαία κοινωνική αφύπνιση, και σε τελευταία ανάλυση λειτουργεί ως ο «χρήσιμος ηλίθιος», που διευκολύνει με τη στάση του την προώθηση του εφιαλτικού σχεδίου για τον εθνικό και εδαφικό μας διαμελισμό.

Γιατί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι τα ήδη χρεοκοπημένα ανδρείκελα που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία; Οι λόγοι είναι τρεις, και τους αναφέρουμε επιγραμματικά:

Οι χρεοκοπημένοι ηγέτες καθιστούν την κοινωνία περισσότερο ψυλλιασμένη, ενώ η κυβερνητική «φρεσκαδούρα» αποκοιμίζει ευκολότερα.

Ο εθνομηδενισμός «περπατά» ευκολότερα στην παραδοσιακή κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ συγκριτικά με αυτή της Νέας Δημοκρατίας.

Η σημαντικότερη όμως αιτία, σχετίζεται και με τις εξαρτησιακά αγαπητηλίκια των ελληνόφωνων πολιτικών, αλλά πρωτίστως με τη φυσιογνωμία, την εμπειρία και τις στρατηγικές στοχεύσεις του νταβατζή που τους υπαγορεύει προτεραιότητες και επιλογές στην πολιτική τους στάση.

Ας το αποσαφηνίσουμε εν συντομία…

Η συγκυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, προσωπικά, πολιτικά και ηθικά, έχει αλυσοδεθεί στο άρμα της Γερμανικής ηγεμονίας, και από αυτή της την επιλογή δεν απεγκλωβίζεται.

Η Γερμανία, γοητευμένη από τον οικονομικό της ηγεμονισμό, αντιμετωπίζει ακόμη και τη γεωπολιτική με την κοντόφθαλμη βουλιμία του γεωπολιτικού ερασιτέχνη. Επομένως κάνει μια χαρά τη δουλειά της με τα υπάρχοντα ελληνόφωνα ανδρείκελα, αλλά και με τα λοιπά γερμανόφοβα ανδρείκελα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, χαζοχαρούμενα οδεύοντας στην περιδίνηση του εθνομηδενισμού του, προσβλέπει στην Αμερικανική υποστήριξη προκειμένου να αποσπάσει «νίκες» στο επίπεδο της οικονομικής διαχείρισης, γι αυτό και αδυνατεί να δει τη φάκα που του ετοιμάζουν οι γεωπολιτικά έμπειροι Αμερικανοί, που δε βλέπουν με το μάτι του Σοϊμπλεϊσμού την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Οι έμπειροι Αμερικανοί λοιπόν, αντιμετωπίζοντας την οικονομία ως υποσύνολο της γεωπολιτικής και όχι με τη βουλιμία των Μέρκελ και Σόιμπλε, αναγνωρίζουν στο πρόσωπο της νεοταξίτικης Αριστεράς, ένα πολύτιμο εργαλείο για την οργάνωση της γεωπολιτικής τους αντεπίθεσης στην Ευρασία και την νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Κι αυτό το σχέδιο, προφανώς και δε θα το εμπόδιζε η παραμονή των γαλαζοπράσινων ανδρεικέλων στην κυβερνητική εξουσία. Αλλά γιατί να περιφρονήσουν την κάβλα του πρωτάρη και αφελούς, που δείχνει να έχει εντελώς κατεβασμένα τα σώβρακα σ αυτό που πρωτίστως τους ενδιαφέρει;

Σ αυτή τη σύντομη (γιατί σύντομη θα είναι) και θλιβερή παρένθεση των ΣΥΡΙΖΟμπαλάφηδων του εθνομηδενισμού, εμείς απλά θα απαριθμήσουμε ορισμένα μόνο από τα «ανοικτά μέτωπα» που η εξέλιξή τους θα είναι εφιαλτική για τον Ελληνισμό. Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, Βαλκάνια, μέτωπο με το δολοφονικό ισλαμισμό… 

Και βέβαίως, ας μη ξεχνά κανείς πως όλα τούτα πρόκειται να διευθετηθούν, σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που ο ασκός του Αιόλου των αυτονομιστικών κινημάτων και των αποσχίσεων, άνοιξε για τα καλά και το πιθανότερο είναι πως θα κλείσει με αίμα... Με πολύ αίμα...

Κι από την άλλη μεριά Τουρκία. Μια Τουρκία που διαθέτει στρατηγική επιτελικά οργανωμένη, και φυσικά μια Τουρκία που δε διαθέτει εθνικούς μειοδότες γαλαζοπράσινης απόχρωσης, ούτε και χαφταλεύρηδες του εθνομηδενισμού στα κέντρα της εξουσίας.

Η γαλαζοπράσινη λεμονόκουπα στύφτηκε λοιπόν, και παραδίδει μικρότερη κυριαρχία και ανύπαρκτη εθνική αξιοπρέπεια, αποσκοπώντας φυσικά να παραδώσει και μια μικρότερη Ελλάδα.

Η ροζουλί λεμονόκουπα όταν έρθει η στιγμή να πεταχτεί, θα παραδώσει ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση, και με μαθηματική ακρίβεια, μικρότερη Ελλάδα.

Δημοσίευση: Σεπτεμβρίου 21, 2014