Αγώνας δρόμου για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για τις πυρκαγιές του 2007

Αγώνας δρόμου γίνεται για να μην παραγραφεί το πολύκροτο αδίκημα – που προκάλεσε παγκόσμια κατακραυγή – και κάηκαν ζωντανοί 63 άνθρωποι από τις καταστροφικές πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2007...

Την ίδια ώρα, άμεση ήταν η ανταπόκριση του προέδρου του Αρείου Πάγου κ. Αθανάσιου Κουτρομάνου, στην έκκληση του άτυχου πατέρα κ. Γιώργου Παρασκευόπουλου, μοναδικού επιζώντα από την οικογένειά του, ο οποίος μέσα από μία τετρασέλιδη αίτηση, ζήτησε την άμεση διεξαγωγή της δίκης για τη μη παραγραφή του αδικήματος. Πλέον, η δίκη διεξάγεται σε καθημερινή βάση και κάποιες φορές, ανάλογα με το μάρτυρα, η συνεδρίαση λήγει αργά το απόγευμα.

Σήμερα η υπόθεση εκδικάζεται από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελειοδικών Πατρών. Oμως η υπόθεση βρίσκεται ακόμη στο στάδιο εξέτασης μαρτύρων και μάλιστα υπολείπονται να εξεταστούν περίπου άλλοι 35 μάρτυρες ενώ η υπόθεση διαγράφεται, σύμφωνα με την 8ετή παραγραφή, στις 24 Αυγούστου 2015. Ο βίαιος θάνατος αθώων ψυχών που συγκλόνισε το πανελλήνιο και καθήλωσε τα βλέμματα όλου του κόσμου τείνει να περάσει στην ιστορία ενδεχομένως, ως μια φυσική καταστροφή χωρίς να τιμωρηθεί κανένας αρμόδιος, αφού εγκυμονεί ο κίνδυνος της παραγραφής του αδικήματος.

Ο κ. Αντώνης Φούσας δικηγόρος των θυμάτων αρκέστηκε μόνο να δηλώσει στο protothema.gr: «Είναι απαράδεκτο σε μία ευνομούμενη πολιτεία να παραγράφονται τέτοια αδικήματα. Οι συγγενείς των θυμάτων, κυρίως ο πατέρας του οποίου χάθηκαν η σύζυγός, τα τέσσερα παιδιά τους και η μητέρα του, είναι εξοργισμένοι και αγανακτισμένοι και ζητούν δικαίωση από την ελληνική δικαιοσύνη. Οι τακτές συνεδριάσεις θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε την παραγραφή του αδικήματος».

Όπως ανέφερε ο κ. Παρασκευόπουλος στην αίτηση που έστειλε στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Κουτρομάνο πριν από 20 ημέρες «η διαδικασία διεξάγεται με άριστο τρόπο, όμως, υπάρχει ένα μέγιστο θέμα για το οποίο πρέπει να σας ενημερώσω….Θα πρέπει να σας αναφέρω ότι μέχρι σήμερα το Δικαστήριο δεν μπορεί – λόγω άλλων υπηρεσιακών υποχρεώσεων Εισαγγελέως και των Δικαστών – και συνεδριάζει περισσότερες από 4-5 φορές το μήνα. Μόνο το Μήνα Σεπτέμβριο δόθηκαν 5 δικάσιμοι. Με αυτό το ρυθμό εκδίκασης της υπόθεσης είναι απολύτως βέβαιο, ότι δεν μπορεί να τελειώσει ούτε την Άνοιξη του 2015 . Όπως γνωρίζετε, όποια κι αν είναι η απόφαση, ακολουθεί και το στάδιο της αναιρετικής διαδικασίας, όπου οι προθεσμίες είναι γνωστές και αξεπέραστες. Θα πρέπει να γραφτούν τόσο τα πρακτικά, όσο και το σκεπτικό της απόφασης, τα οποία, ασφαλώς, απαιτούν χρόνο. Επίσης, αντικαταστάθηκε οριστικά η γραμματέας της έδρας και αυτό σημαίνει μεγαλύτερη καθυστέρηση για τη σύνταξη των πρακτικών και ιδίως των προηγούμενων συνεδριάσεων».

Ο κ. Παρασκευόπουλος που είδε την οικογένειά του να ξεκληρίζεται μέσα σε λίγα λεπτά καθώς έχασε τα τέσσερα παιδιά του, τη σύζυγο και τη μητέρα του, σπάει τη σιωπή του και μιλάει για πρώτη φορά στο protothema.gr

Αν πήγαιναν από το πρωί στη θάλασσα τότε…

24 Αυγούστου 2007. Μία από τις θερμότερες μέρες του καλοκαιριού και τις πιο τραγικές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, καθώς κάηκαν ζωντανοί 63 άνθρωποι, παρά τις έντονες ενημερώσεις των προηγούμενων ημερών από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, για δείκτη επικινδυνότητας 4.

Ο κ. Γιώργος Παρασκευόπουλος μέσα σε λίγα λεπτά έχασε τη σύζυγο, τα τέσσερα αγγελούδια τους και τη μητέρα του. Από εκείνη την ημέρα νιώθει υποχρέωση του να επισκέπτεται τακτικά το χωριό, όχι όμως και να μένει εκεί. Σκοπός ζωής είναι να χτίσει με δικά του λεφτά και με προσωπική εργασία, ένα μνημείο για τους δικούς του ανθρώπους στο σημείο όπου χάθηκαν.

«Καιγόμαστε, Γιώργο, πήρε φωτιά το αυτοκίνητο». Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσε μέσω τηλεφώνου από τη γυναίκα του. Ο ίδιος αποκαλύπτει στο ΘΕΜΑ τις σκέψεις που τριγυρνούν στο μυαλό του για το πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η ζωή του αν… «αν είχαν πάει από νωρίς στη θάλασσα τίποτα δεν θα είχε γίνει», λέει στο protothema.gr ο ίδιος.

Θυμάται επίσης ότι «αν η μεγάλη μου κόρη που ήταν ήδη στη θάλασσα με τον κουνιάδο μου, έμεναν εκεί 20 λεπτά επιπλέον, σήμερα θα ζούσε. Αν οι αρμόδιοι μιλούσαν εγκαίρως τηλεφωνικώς μεταξύ τους, ίσως να μην είχε πεθάνει κανένας άνθρωπος. Αν δεν δούλευα εκείνη την ημέρα και πήγαινα μαζί τους στη θάλασσα, ίσως και να ζούσαν. Αν οι αρμόδιοι εμπόδιζαν όλα τα αυτοκίνητα με κατεύθυνση προς την παραλία Ζαχάρω, αφού όλοι τους έπεσαν πάνω στη φωτιά και κάηκαν, σήμερα θα λέγαμε άλλες κουβέντες».

Επίσης, τα ερωτηματικά είναι πολλά και βασανίζουν ακόμη το μυαλό του. «Γιατί δεν λειτούργησε τίποτα σωστά; Γιατί προσπάθησαν να κουκουλώσουν την υπόθεση; Γιατί δεν ζήτησε ούτε ένας αρμόδιος, πολιτικός ή μη, συγνώμη; Γιατί όλοι τους αποποιούνται τις ευθύνες αφού αποτεφρώθηκαν δεκάδες άνθρωποι;», αναρωτιέται ο κ. Παρασκευόπουλος και ελπίζει μόνο στην απόδοση δικαιοσύνης. «Εγώ προσωπικά θα ένιωθα δικαίωση μόνο αν γύριζε πίσω ο χρόνος. Όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χάθηκαν άδικα και ανάμεσά τους και η οικογένειά μου, πρέπει να δικαιωθούν. Να ελευθερωθούν οι ψυχές τους», λέει ο κ. Παρασκευόπουλος. Και συνεχίζει: «Κατά την άποψή μου όλος ο πολιτικός κόσμος δεν κράτησε τη στάση που όφειλε απέναντι σε μία τραγωδία που συγκλόνισε όλο τον κόσμο. Δεν ήθελαν να αποδοθούν ευθύνες. Για αυτό αποφάσισα να μην ξαναδώσω την ψήφο μου σε κανέναν. Απέχω συνειδητά από την εκλογική διαδικασία».

Χτίζει πάρκο – μνημείο στο σημείο που έχασε την οικογένεια του

Ο Γιώργος Παρασκευόπουλος, εργαζόταν πάντα πολλές ώρες γιατί δεν ήθελε να λείψει τίποτα από την οικογένειά του. Όμως εκείνο το καλοκαίρι είχε δώσει μια υπόσχεση στα παιδιά του, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να κρατήσει. «Τους είχα πει ότι θα δουλεύω λιγότερο για να περνάω αρκετό χρόνο μαζί τους. Εκείνο το καλοκαίρι πήγαμε για άλλη μια φορά στο χωριό, επειδή ήθελαν τα παιδιά. Εκεί ζούσαν ξέγνοιαστα. Ηρεμα.

Το προηγούμενο βράδυ, είχαμε πάει βόλτα με την κόρη μου και της έκανα μαθήματα οδήγησης. Ήταν ενθουσιασμένη. Της είχα υποσχεθεί ότι θα της μάθω οδήγηση. Εμένα δεν με ενδιέφερε αν θα πηγαίναμε στο χωριό. Τα παιδιά όμως ήθελαν πολύ. Το ίδιο και η γυναίκα μου. Δεν τους χαλούσα χατήρι. Από τότε που τους έχασα πηγαίνω πάντα στο χωριό. Έστω και για λίγες ώρες. Πλέον, δεν γίνεται να μην ξαναπάω στο χωριό. Όμως επιστρέφω Αθήνα την ίδια μέρα. Από τότε δεν έχω κοιμηθεί εκεί κανένα βράδυ. Το σπίτι μας το έχω παραχωρήσει σε φίλους των παιδιών μου για να παίζουν».

Ο κ. Παρασκευόπουλος πενθεί ως σύζυγος, ως πατέρας και ως γιος. Νιώθει ηθική υποχρέωση να χτίσει ένα μνημείο στο σημείο όπου ξεκληρίστηκε η οικογένειά του. «Αντάλλαξα ένα οικόπεδο με εκείνο στο οποίο χάθηκαν, γιατί θέλω να το κάνω πάρκο. Θα είναι προσβάσιμο σε όλους. Στο σημείο θα υπάρχουν και παγκάκια. Περπατώντας κανείς στο πάρκο θα φτάνει μπροστά σε ένα μνημείο. Εκεί θα είναι η οικογένειά μου».

Ο ίδιος δίνει πάντα το παρών στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου. Όλοι τους αποποιούνται τις ευθύνες. Ίσα ίσα που αναρωτιούνται για ποιο λόγο βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Θεωρώ ότι πρέπει να τιμωρηθούν όσοι έχουν ευθύνη», λέει στο protothema.gr. Aναφέρει επίσης ότι του είχαν προτείνει να εργαστεί στο δημόσιο. «Eπειδή το δικαιούστε» του είχαν πει. «Αρνήθηκα. Εγώ έμαθα να εργάζομαι σκληρά και να πληρώνω με τους φόρους μου το κράτος, όχι να με πληρώνει».

Ποιοι κάθονται (ξανά) στο εδώλιο του κατηγορουμένου

Πρωτόδικα, το Τριμελές Πλ/κείο Πύργου, ύστερα από σχετικές αναβολές, άρχισε να συνεδριάζει την 8η Μαρτίου 2012 και τελείωσε την 4η Δεκεμβρίου 2012, όπου και εξέδωσε την υπ’αριθμ. 539/2012 απόφασή του, με τη οποία κηρύχτηκαν οι κατηγορούμενοι ένοχοι και τους επεβλήθησαν πολυετείς φυλακίσεις.

Πρόκειται για τον τότε δήμαρχο Ζαχάρως κ. Πανταζή Χρονόπουλο ο οποίος καταδικάστηκε σε 59 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση για αδιαφορία να συγκαλέσει Συντονιστικό Τοπικό Όργανο αφού έλαβε ενημέρωση για την επικινδυνότητα ενώ διέθεσε τα χρήματα της πυροπροστασίας του 2007 (περίπου 50.000 ευρώ) για έργα οδοποιίας και όχι για το σκοπό για τον οποίο είχαν δοθεί).

Επίσης, «η έλλειψη συντονισμού με άλλες υπηρεσίες είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσει πανικός και να φεύγει ο κόσμος από λάθος κατεύθυνση και τελικά να καεί», αναφέρει η δικαστική απόφαση.

Ακόμη, η ποινή όπου επεβλήθη στον κ. Παναγιώτη Τσούρα, εποχικός πυροσβέστης, ήταν 59 χρόνια και 6 μήνες, για έλλειψη της δέουσας προσοχής και επιμέλειας με αποτέλεσμα τη μη έγκαιρη αντιμετώπιση και την επέκταση της φωτιάς, καθώς καθήκον του ήταν να αναγγείλει την πυρκαγιά και όχι απλά να την επιβεβαιώσει στην υπηρεσία του.

Ο τότε νομάρχης Ηλείας, κ. Χαράλαμπος Καφύρας, καταδικάστηκε σε 49 χρόνια και 9 μήνες καθώς, είχε γνώση του εγγράφου της Πολιτικής Προστασίας διεκπεραίωσε τα καθήκοντά του με επιφανειακό τρόπο και δεν διασφάλισε αν ο μηχανισμός αντιμετώπισης μπορεί να ανταποκριθεί.

Ακόμη, ο τότε επικεφαλής της Πυροσβεστικής Κρεστένων, κ. Νίκος Μιχαλόπουλος, καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλάκιση, καθώς σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, δεν φρόντισε να επανδρώσει το κλιμάκιο της Κρέστενας με όσα άτομα μόνιμο προσωπικό ήταν απαραίτητα και άφησε δεκατέσσερις μόνιμους πυροσβέστες να «κάθονται στο σπίτι τους» – «Συνέπεια της αμέλειάς του ήταν να καεί το όχημα, οι εποχικοί πυροσβέστες αλλά και ο κόσμος που ένιωσε ασφάλεια βλέποντας το πυροσβεστικό στο σημείο».

Τέλος, η κυρία Σοφία Νικολοπούλου, η ηλικιωμένη που φέρεται να προκάλεσε τη φωτιά, δεν έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα ασφάλειας ως όφειλε και καθυστέρησε να ειδοποιήσει την Πυροσβεστική, καταδικάστηκε σε 49 χρόνια και 9 μήνες.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 01, 2014