Τους σπουδάσαμε και τους ξεχάσαμε...

Του Γιώργου Κράλογλου

Πού να βρει καιρό η παιδεία του «βουνού» και τα Πανεπιστημιακά αχούρια των μολότοφ, των «επαγγελματιών επαναστατών» και του «ένοπλου αγώνα» να ασχοληθούν με τους επιστήμονες που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι για μεταπτυχιακά σε ξένα (πραγματικά) Πανεπιστήμια με σκοπό να «επιστρέψουν» τη γνώση στην πατρίδα τους. Οι 46 υπότροφοι του ΙΚΥ του 2012 περιμένουν νέα από τα Πανεπιστήμια και ακούνε τα νέα του Μαζιώτη… 

Επειδή πρυτάνεις, καθηγητές και διάφοροι θεατρίνοι των αχουριών που λέγονται και Πανεπιστήμια θα βγουν προφανώς να δικαιολογηθούν και να δικαιολογήσουν τα αίσχη στα Ιδρύματα τους που ξεκίνησαν από το Αριστοτέλειο και επεκτάθηκαν στο Πολυτεχνείο και τη Φιλοσοφική ας μας πουν, με την ευκαιρία αυτή και για τους «αγώνες» τους να ανακόψουν τη μετανάστευση των επιστημόνων. 

Ας συνεννοηθούν και με την κυβέρνηση να μας απαντήσουν πού πάνε τα λεφτά των φορολογουμένων μέσω του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) όταν πληρώνουμε μεταπτυχιακά εκτός Ελλάδος σε επιστήμονες οι οποίοι τελικά χάνονται και ξεχνιούνται. 

Και για να τους διευκολύνουμε, ας μας απαντήσουν σε συγκεκριμένο μήνυμα-καταγγελία που έστειλε χθες στη στήλη ένας από τους 46 υπότροφους του ΙΚΥ του 2012 που κανείς δεν τους λέει αν τους θέλει και τι τους θέλει η πατρίδα για να ανταποκριθούν στις σπουδές τους με λεφτά των φορολογούμενων. 

«Το 2012 προκηρύχθηκε από το ΙΚΥ ένα πρόγραμμα με τίτλο ΄Πρόγραμμα χορήγησης υποτροφιών ΙΚΥ με διαδικασίες εξατομικευμένης αξιολόγησης ακαδημαϊκού έτους 2012-2013 για Μεταπτυχιακές Σπουδές Δευτέρου Κύκλου στο Εξωτερικό΄. 

Το πρόγραμμα αφορούσε διάφορα θεματικά πεδία τόσο από τις θετικές επιστήμες, ιατρικές κλπ όσο και από τις κοινωνικές. 

Ο κάθε υποψήφιος υπέβαλε στο ΙΚΥ, ηλεκτρονικά και χωρίς να φαίνεται η ταυτότητα του ονόματος του, το project (πρόταση) περίπου 3000 λέξεις (ελληνικά και αγγλικά) για το οποίο ήθελε σε κάποιο συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο να κάνει PHD. 

Η αξιολόγηση έγινε ηλεκτρονικά από έναν επιστήμονα Έλληνα και έναν ξένου Πανεπιστημίου. 

Αξιολογήθηκε η καινοτομία και η ρεαλιστικότητα της υποβαλλόμενης Πρότασης. Οι αξιολογητές ήταν άγνωστοι μεταξύ τους. 

Αριστεύσαν 46 και το ΙΚΥ υπέγραψε σύμβαση μαζί μας για να αναλάβει το κράτος το κόστος των σπουδών μας εκτός Ελλάδος. 

Οι συγκεκριμένοι υπότροφοι βρισκόμαστε σήμερα σε γνωστά Πανεπιστήμια του εξωτερικού και το πρώτο εξάμηνο του 2015 θα ολοκληρώσουμε τα διδακτορικά μας… 

Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε (από παρόμοιες περιπτώσεις) αρκετά εύκολα θα βρούμε εργασία στο εξωτερικό κοντά ή μακριά από το Πανεπιστήμιο που σπουδάσαμε. 

Στα ξένα Πανεπιστήμια αποκτήσαμε, γνώσεις και εμπειρίες, με έρευνα εργαστηριακή και βιβλιογραφική. 

Μιλήσαμε σε παγκόσμια συνέδρια. Κάναμε επιστημονικές ανακοινώσεις και θα συνεχίσουμε να κάνουμε. 

Εδώ, εκτός Ελλάδος, που θα δουλέψουμε μάλλον κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους , γιατί χωρίς κόστος των δικών τους κοινωνιών απολαμβάνουν το όφελος της «αριστείας» που τους χάρισε μία κοινωνία, η ελληνική, ενώ (τα χρόνια αυτά) βιώνει την μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση. 

Για εμάς όμως η ελληνική κοινωνία, ενώ πληρώνει τις σπουδές εξωτερικό δεν ασχολείται καθόλου μαζί μας...

Διερωτώμαι λοιπόν. 

Δεν θα έπρεπε να μας υποδείξουν δρόμους διαλόγου με φορείς, επιχειρήσεις , εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λ.π, να μιλήσουνε μαζί μας, να δούνε πως σκεφτόμαστε, να μας πούνε πώς βλέπουν την επόμενη μέρα, να μας μιλήσουνε τουλάχιστον για την πατρίδα και τις θυσίες που κάνει για μας… 

Αντί να έχουμε και στην πατρίδα μας προτάσεις που θα κεφαλαιοποιούν τα οφέλη αυτής της «αριστείας» για λογαριασμό της ελληνικής κοινωνίας θα μείνουμε να προσφέρουμε τη γνώση και την εμπειρία μας σε άλλες κοινωνίες; 

Πολλοί από εμάς, στα 27 μας χρόνια, θα έχουμε αποκτήσει διδακτορικά σε ιδιαίτερα επιστημονικά αντικείμενα , από την νανοηλεκτρονική στο Columpia University, τα Νευρωνικά δίκτυα,τα Νεοφανή τρόφιμα μέχρι το ηλεκτρονικό εμπόριο στο University of Basel. 

Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι θα θέλαμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα για να «επιστρέψουμε» στην ελληνική κοινωνία αυτά για τα οποία μας πλήρωσε να μάθουμε. 

Είναι όμως άραγε έτοιμη η ελληνική κοινωνία (φορείς, επιχειρήσεις, εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.λ.π) να μας προσφέρουν τα αυτονόητα;» 

Ιδού λοιπόν η Ρόδος. Και για την κυβέρνηση και για την αντιπολίτευση. Οι υπότροφοι του ΙΚΥ που χρηματοδοτήθηκαν για σπουδές του 2012. Μακάρι να πάμε και πιο πίσω. Μακάρι να μονιμοποιηθεί η πολιτική αξιοποίησή των υποτρόφων του ΙΚΥ. Ας ξεκινήσουμε από τους τελευταίους 46 υπότροφους. Ποτέ δεν είναι αργά. 

Αρκεί να αποφασίσουμε ως κοινωνία αν θέλουμε την ελληνική "αριστεία" να την έχουμε στη χώρα μας. Να προσφέρει για μας. Αν πραγματικά θέλουμε θα πρέπει να κινητοποιηθούν όλα τα κύτταρα της κοινωνίας. Κυβέρνηση, πολιτικά κόμματα, επιστημονικοί φορείς, Πανεπιστήμια και επιχειρήσεις, Αυτό άλλωστε , στην πράξη, είναι που μόνο θεωρητικά πιπιλάμε ως Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.

Δημοσίευση: Οκτωβρίου 21, 2014