Μπορούν φοβικοί ηγέτες να αντιμετωπίσουν κρίσεις;

Μήπως αυτή η φωτογραφία σηματοδοτεί την αρχή του τέλους; 

Καλό το παραμύθι Αντώνη με την ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση. Να θυμάσαι όμως πως συζήτηση για την ΑΟΖ, δε σημαίνει μονάχα βρωμιές στην προεκχώρηση του εθνικού πλούτου της χώρας. Σημαίνει πρωτίστως αποφασιστικότητα και ετοιμότητα για όσα πρόκειται ν ακολουθήσουν...

Του Κ. Κυριακόπουλου

Όχι Αντώνη... Δεν έγινες μάγκας ξαφνικά... 

Δε το ΄χεις το πράμα φίλτατε και δε θα το αποκτήσεις στο photoshop. O ηγέτης της Αιγύπτου δίπλα στον οποίο χαζογελάς Αντώνη, έχει αποδείξει πως διαθέτει τους αδένες του εθνικά περήφανου ηγέτη. Εσύ; Τι ακριβώς έχεις αποδείξει στη θλιβερή σου διαδρομή;

Ας προσγειωθούμε λοιπόν λίγο με τα ζητήματα που αφορούν στις εξελίξεις γύρω από την οριοθέτηση της ΑΟΖ, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, και σε καμία περίπτωση η κοινωνία δεν πρέπει να πλανηθεί,από τη γκλαμουριά μιας φωτογραφίας ενός ηγέτη με δυο ανδρείκελα στα αριστερά και στα δεξιά του.

Η πρόθεση του γράφοντος, δεν είναι να μειώσει τη στρατηγική σημασία αυτής της συνάντησης, αλλά ως κίνηση στρατηγικής σημασίας στο διπλωματικό επίπεδο, να τονίσει την ανάγκη να εκληφθεί – πρωτίστως από τους κυβερνώντες – ως μια δράση σημαντική που υπό προϋποθέσεις οριοθετεί και «κλειδώνει» εθνική κυριαρχία.

Ο διάβολος όμως κρύβεται στις λεπτομέρειες. Και η λεπτομέρεια σ αυτή την ιστορία, «φυλακίζεται» μέσα στην έκφραση που θέλει την Ελλάδα να «οριοθετεί τη δική της ΑΟΖ στο χρόνο που αυτή θα επιλέξει».

Δε θα αρκεστούμε στο να πούμε απλά πως η τέτοια τοποθέτηση επί του ζητήματος από τον υπ αριθμόν ένα ενδιαφερόμενο πρωταγωνιστή, κρύβει μέσα της το στοιχείο της αυτοϋπονόμευσης της ίδιας της δυναμικής που διαμορφώνεται από τις εξελίξεις.

Θα θυμίσουμε άλλωστε πως στη βάση της ίδιας συλλογιστικής προσεγγίζεται για δεκαετίες ολόκληρες και το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Οι ελληνόφωνοι ηγέτες μας πάντα έλεγαν πως η χώρα διατηρεί το δικαίωμά της να τα επεκτείνει και θα το ασκήσει όποτε το κρίνει σκόπιμο, και το αποτέλεσμα το ξέρετε. Όσο είδατε εσείς επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, άλλο τόσο το είδε και η Μαρίκα η Κουλουμπάρδαινα.

Δε θα αρκεστούμε λοιπόν σ αυτό που είναι και σημαντικό αλλά και αυτονόητο, αλλά θα επεκτείνουμε τη σκέψη μας σε δύο ακόμη ζητήματα.

Πρώτον: Το ένα ανδρείκελο – ο Αναστασιάδης – χαζογελά φωτογραφιζόμενος στο πλευρό του καθ όλα σοβαρού αλλά αποφασιστικότατου Αιγύπτιου ηγέτη, γιατί αν και σήμερα θερίζει τους καρπούς που έσπειρε η ήρωας Τ. Παπαδόπουλος, ό ίδιος έχει φροντίσει να προ-υποθηκεύσει τον εθνικό πλούτο της Κύπρου, στις συμμορίες που έστειλαν στο απόσπασμα τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Ερωτάται λοιπόν το δεύτερο ελληνόφωνο ανδρείκελο: Πρώτα θα προ-υποθηκεύσει τον εθνικό πλούτο της χώρας και μετά θα προβεί ως κακαρίζον λεοντάρι στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ;

Δεύτερο: Η στρατηγική βαρύτητα μιας κίνησης που συγκεκριμενοποιεί την ανακήρυξη της ΑΟΖ, ακόμη και αν έχει προσυμφωνηθεί η υποθήκευση του πλούτου της στα σκοτεινά δωμάτια της μυστικής διπλωματίας, συνιστά άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος. Έχει όμως σημασία να ξεκαθαρίσουμε το εξής:

Η άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος, θα πρέπει να συνοδεύεται απαραιτήτως, από την αποφασιστικότητα της πολιτικής ηγεσίας, να το υπερασπίσει με κάθε τίμημα και με όλα τα μέσα.

Η άσκηση λοιπόν κυριαρχικού δικαιώματος, αν δεν αποτελέσει ζήτημα που το διαχειρίζονται ικανοί και αποφασισμένοι ηγέτες και όχι φοβικά και άτολμα ανδρείκελα, ελλοχεύει τον κίνδυνο να καταστεί μπούμερανγκ σε βάρος της Εθνικής κυριαρχίας, και ως εκ τούτου να δρομολογήσει καταστάσεις ανεξέλεγκτες, που δε θα θέσουν σε αμφισβήτηση μονάχα το συγκεκριμένο κυριαρχικό δικαίωμα αυτό καθ εαυτό, αλλά συνολικά την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Ξαναερωτάται λοιπόν το δεύτερο ελληνόφωνο ανδρείκελο που χαζογελά δίπλα στον Αιγύπτιο ηγέτη: Είσαι αποφασισμένος Σα(χλα)μαρά μας, να σηκώσεις στους σκυμμένους ώμους σου το βάρος αυτής της εθνικής ευθύνης που η ευόδωσή της προϋποθέτει, ηγέτες περήφανους, Λαό εθνικά αφυπνισμένο, Πολιτική ηγεσία με τσαγανό και όχι φοβική και πρόθυμη να υποκύπτει σε κάθε πίεση υποβαθμίζοντας το ρόλο της στο επίπεδο του κλητήρα;

Γιατί εμείς νομίζουμε πως ο «ηγέτης» που δε μπορεί να αποφασίσει ούτε καν για το ΦΠΑ της τυρόπιτας χωρίς να πάρει άδεια από τριτοκλασάτους υπαλλήλους, είναι ανίκανος και επικίνδυνος να σηκώσει στους ώμους του το βάρος μιας σοβαρής εθνικής υπόθεσης;

Καλό το παραμύθι λοιπόν Αντώνη με την ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση. Να θυμάσαι όμως πως ΑΟΖ δε σημαίνει μονάχα βρωμιές στην προεκχώρηση του εθνικού πλούτου της χώρας. Σημαίνει πρωτίστως αποφασιστικότητα και ετοιμότητα για όσα πρόκειται ν ακολουθήσουν.

Όχι Αντώνη... Δεν έγινες μάγκας ξαφνικά...

Δε το ΄χεις το πράμα φίλτατε και δε θα το αποκτήσεις στο photoshop. 

O ηγέτης της Αιγύπτου δίπλα στον οποίο χαζογελάς Αντώνη, έχει αποδείξει πως διαθέτει τους αδένες του εθνικά περήφανου ηγέτη. 

Εσύ; Τι ακριβώς έχεις αποδείξει στη θλιβερή σου διαδρομή;

Πηγή «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 30, 2014