Εθνική συνεννόηση

Ο Τσίπρας πρέπει να αποδείξει ότι εννοεί όσα λέει περί συγκλίσεων 

Γράφει ο Χάρης Παυλίδης 

Τι συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα που πρέπει να γνωρίζουμε προκειμένου να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις για το τι κρύβει ο Αλέξης;

Κατ’ αρχάς, πριν πάμε σε αυτό που κρύβει, αξίζει να εστιάσουμε σ’ αυτό που δεν μπορεί να κρύψει. Κι αυτό είναι η «αριστερολαϊκίστικη» νοοτροπία και αντίληψη που εξ αντικειμένου συνιστά την μεγαλύτερη και ως εκ τούτου την πλέον υπολογίσιμη «συνιστώσα» της Κουμουνδούρου. Μία «συνιστώσα» που μεγάλωσε μαζί και εκ παραλλήλου με τον ΣΥΡΙΖΑ και που τώρα δύσκολα μπορεί να συμπλεύσει με τη ρεαλιστική πολιτική που επιχειρεί να ακολουθήσει ο πρόεδρός του.

Αυτό που δεν… κρύβεται είναι η πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα να κρατήσει αποστάσεις από τις «εξαλλοσύνες» όλων εκείνων που θεωρούν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν εκδίκηση από την Ιστορία. 

Ένα πρόσφατο παράδειγμα: Ο τρόπος που τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ «εισέβαλαν» στον χώρο του Πανεπιστημίου. 

Ανάλογες περιπτώσεις –τηρουμένων των αναλογιών- τις έχουμε ξαναζήσει. 

Θα πείτε –και δικαίως- ότι και άλλοι στο παρελθόν θα εγκαθίδρυαν «στις 18 σοσιαλισμό», θα έδιωχναν τις «βάσεις του θανάτου» και θα βύθιζαν το «Χόρα».

Συνεπώς, εδώ μπορεί κανείς να πει «μας τά ‘παν κι άλλοι» κι έτσι να κλείσει η κουβέντα με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο. Καλό, όμως, θα ήταν να την ανοίξουμε, μια και η χώρα δεν αντέχει να ξαναζήσει την Ιστορία ως φάρσα. Διότι, κάποιες πρακτικές θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ του ’74, του ’77 και του ’81, αλλά ανεξάρτητα από αυτό και από κάποιες επιβεβλημένες επιλογές που έγιναν στη δεκαετία του ’80, εκείνες οι εποχές δεν μοιάζουν με τη σημερινή.

Όπως και η Ελλάδα εκείνης της περιόδου δεν θυμίζει σε τίποτα την Ελλάδα της «Αλλαγής».

Άρα, θα ήταν ευχής έργο η «συνιστώσα» που θεωρεί ότι πλησιάζει η ώρα να έχει ακόμα ένα «ραντεβού με την Ιστορία», -όχι για να διδαχτεί από αυτή, αλλά για να την εκδικηθεί- αφού δεν μπορεί να ακολουθήσει, τουλάχιστον να παρακολουθήσει την ρεαλιστική στροφή του Αλέξη Τσίπρα.

Επειδή, όμως, δεν θα το πράξει, παρουσιάζεται η ευκαιρία στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να απομονώσει εκείνους που δίνουν «ραντεβού στα γουναράδικα» και «μπουκάρουν» στα πανεπιστήμια, ώστε να αποδείξει ότι δεν είναι φληναφήματα όσα λέει περί εθνικής συνεννόησης και ευρύτερων συγκλίσεων.

Προφανώς, η οικονομική κρίση που αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην κοινωνία και υποχρεώνει σε δραματική υποχώρηση τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους, περιόρισε το ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα.

Να, όμως, που η έξαρση του εθνικισμού στα Βαλκάνια και οι εξελίξεις στην ΑΟΖ της Κύπρου, ξύπνησαν το εθνικό φρόνημα που είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά των Μνημονίων. 

Κι αυτό είναι ένα γεγονός που καθιστά επιτακτικό το αίτημα για εθνική συνεννόηση.

Απομένει το πώς και το πότε θα «ξυπνήσει» το πολιτικό σύστημα, ώστε να αντιληφθεί ότι το προσεχές διάστημα τα εθνικά θέματα θα βρεθούν και πάλι ψηλά στην ατζέντα των πολιτικών εξελίξεων.

Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 09, 2014