«Βαρίδιο» για τους ΑΝΕΛ ο Πάνος Καμμένος

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, το ένα μετά το άλλο, επιβεβαιώνουν πως οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» (ΑΝΕΛ) απέναντι σε μία κυβέρνηση «παιδική χαρά», αντί να αποκτούν ολοένα και περισσότερα ερείσματα στους πολίτες, έχουν κατορθώσει το… ακατόρθωτο, δηλαδή να μειώνουν συνεχώς την δύναμή τους, με την τελευταία δημοσκόπηση να τους τοποθετεί εκτός του Κοινοβουλίου, ενώ θα έπρεπε -υπό φυσιολογικές συνθήκες- να κατέχουν άνετα τη θέση του ρυθμιστή (ή και πρωταγωνιστή) της επόμενης ημέρας…

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Η αρχική δυσπιστία για τον ρόλο στην πολιτική σκηνή, που καλούνταν να αναλάβουν οι ΑΝ.ΕΛ. επιβεβαιώθηκε από τα «κρούσματα λιποταξίας» (που σχεδόν όλοι αποδέχονται ότι ήταν προαποφασισμένα), από ανθρώπους που έπαιξαν τον ρόλο του «δούρειο ίππου», με σκοπό την αποδυνάμωση του σε επιλεγμένα (από πριν;) χρονικά διαστήματα.

Όμως, το «κακό» δεν περιορίστηκε, αλλά απέκτησε τάσεις εξάπλωσης, αφού τα δυσαρεστημένα στελέχη αποχώρησαν από τους ΑΝ.ΕΛ. διαρρέοντας έντονη δυσαρέσκεια για τον τρόπο εσωκομματικής συμπεριφοράς του προέδρου των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», κ. Πάνο Καμμένο.

Ταυτόχρονα, μέσω του αποκλεισμού (από τα τηλεοπτικά παράθυρα) των ΑΝ.ΕΛ. έγινε κατορθωτό να περιθωριοποιηθεί το κόμμα και να αρχίσει να μην «εμφανίζεται» ως επιλογή των πολιτών της χώρας, ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν σκαιότατες συντονισμένες επιθέσεις προπαγανδιστικής λάσπης, κατευθυνόμενες –κυρίως- από κυβερνοκρατούμενα ΜΜΕ (και διάφορα διαδικτυακά παραμάγαζά τους).

Όλα αυτά, συνετέλεσαν στην σημαντικότατη αποδυνάμωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, στην οποία δεν κατόρθωσε να αντιδράσει επαρκώς ο Πάνος Καμμένος, απέναντι στον οποίο συγκεντρώνονται –δικαίως ή αδίκως- ολοένα και περισσότερα δυσαρεστημένα στελέχη αλλά και ψηφοφόροι.

Τις πταίει, λοιπόν, για την δημοσκοπική καταβαράθρωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και την συνεχή απώλεια ικανότατων και εγνωσμένης πολιτικής ικανότητας (και μαχητικότητας) στελεχών των ΑΝ.ΕΛ.;

Η απάντηση, όσο κι αν είναι δυσάρεστη για τον ίδιο τον κ. Καμμένο, είναι πως υπάρχει πρόβλημα με την «κορυφή» του κόμματος, αφού όλοι καταθέτουν πως δεν υπάρχουν ηγετικά προσόντα στον Πάνο Καμμένο, ενώ κάποιοι (λίγοι αλλά όχι ασήμαντοι) δηλώνουν ευθαρσώς πως ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος δεν επιθυμεί να παίξει τον ρόλο του «πορθητή» της κυβέρνησης, αφού απέφυγε να αναλάβει καίριες πρωτοβουλίες, απέφυγε να «ακούσει» προβλήματα και προτεινόμενες λύσεις και, τέλος, απέφυγε να προχωρήσει σε κινήσεις ανοίγματος του κόμματος σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ δεν χρησιμοποίησε καθόλου τα πολύ καλά «χαρτιά» του τόσο στα οικονομικά όσο –κυρίως- στα εθνικά θέματα, όπου υπήρχε συγκεκριμένη κατατιθεμένη ολοκληρωμένη πρόταση για το σύνολο των εθνικών θεμάτων αλλά και για την δημιουργία ενός εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού με ταυτόχρονη δημιουργία – υλοποίηση μίας στρατηγικά σχεδιασμένης εξωτερικής πολιτικής.

Αναγκαία λύση, στον «γόρδιο δεσμό» των ΑΝ.ΕΛ. διαφαίνεται η αντικατάσταση του Πάνου Καμμένου, και η ανάληψη ενός ικανού, επικοινωνιακού, δημοφιλούς και άφθαρτου προσώπου, το οποίο θα αναλάβει να ανασύρει το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και να το τοποθετήσει με σαφήνεια στο επόμενο πολιτικό στερέωμα, επαναφέροντας όσους έφυγαν δυσαρεστημένοι ή πικραμένοι, παραδίδοντάς τους τομείς εργασίας και ενώνοντάς τους κάτω από το κοινό εθνικό συμφέρον το οποίο καλούνται – υποχρεούνται να προασπίσουν όσοι Έλληνες επιθυμούν την αυτοδιαχείριση και την αυτοκυριαρχία της Ελλάδας.

Εάν ο κ. Καμμένος δεν μπορεί να αντιληφθεί την ευθύνη του και πως αποτελεί πλέον «καμμένο χαρτί» για το κόμμα του, τότε σε παράλληλο πολιτικό χρόνο (ίσως και με μεγαλύτερη ταχύτητα) με τον Αντώνη Σαμαρά, θα βρεθεί υπόλογος των πολιτικών του επιλογών και, κυρίως, της προσωπικής του πολιτικής ματαιοδοξίας, που μέχρι στιγμής φαίνεται να μην του επιτρέπει να αντιληφθεί τα αυτονόητα, δηλαδή την προσωπική του «θυσία» για το συμφέρον των πολλών...

Εξάλλου, άνθρωποι ικανότατοι υπάρχουν στις τάξεις των ΑΝ.ΕΛ., που όμως είτε μένουν στο πολιτικό περιθώριο είτε αποχωρούν διαβλέποντας πως δεν υπάρχει πρόθεση αξιοποίησής τους. Δυστυχώς, η προσωπική συμπεριφορά του Πάνου Καμμένου, που αρνείται να κατανοήσει πως η αλλαγή που χρειάζεται είναι η δική του απομάκρυνση από την προεδρία, τείνει να επαναλάβει το φαινόμενο της "Σπίθας" του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος βρέθηκε να έχει στα χέρια του μία Ferrari (ένα πλήθος ικανότατων πολιτών), αλλά επέλεξε να την σταθμεύσει και να πετάξει τα κλειδιά και να μετατρέψει την "Σπίθα" σε "αίθουσα κινηματογράφου... Άραγε, το ίδιο επιθυμεί ο κ. Καμμένος να συμβεί στους ΑΝ.ΕΛ.; Εάν όχι, τότε το "κουμπί της επανεκκίνησης" το κρατάει στα χέρια του...

Πηγή GrCitizen

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 16, 2014