Τρομοκράτες διπλανής πόρτας

Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος 

Οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί είναι μάλλον... συνηθισμένοι (όσο μπορεί κανείς να συνηθίσει) σε μεμονωμένες ή μαζικές τρομοκρατικές ενέργειες. Οι Καναδοί όμως όχι -γι' αυτό και υπέστησαν σοκ, ως κοινωνία και ως κράτος- από τις επιθέσεις αυτής της εβδομάδας, κυρίως δε από την «εισβολή» στο κονοβούλιό τους. Καιρός να μάθουν κι αυτοί, λένε και γράφουν εδώ και μέρες πολλοί αναλυτές, σημειώνοντας ότι δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Κι όχι μόνο αυτοί, αλλά και όλοι όσοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, νιώθουν ότι οφείλουν να ανησυχούν.

Ανάμεσα σε αυτούς που πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για να «μάθουν» είναι και οι Ευρωπαίοι, πλην Βρετανών. Διότι, πολύ απλά, κάθε πόλεμος έχει το κόστος του και, ειδικά όταν αυτό αφορά ανθρώπινες ζωές, πονάει πολύ. Κι από τον κανόνα είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο νέος «πόλεμος κατά των τζιχαντιστών» που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί τους. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, υποθέτουμε πως οι κυβερνώντες που επέλεξαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη σύγχρονη «σταυροφορία» κατά των βαρβάρων του Ισλάμ ήξεραν καλά τι έκαναν.

Με άλλα λόγια, ο σκοπός πρέπει να είναι τόσο σημαντικός και στρατηγικός ώστε να αξίζει να διακινδυνεύσουν τις ζωές μερικών πολιτών (δεκάδων ή εκατοντάδων), αλλά και την ίδια την αίσθηση της κοινωνικής ασφάλειας και ειρήνης που υπάρχει, σε γενικές γραμμές, στις περισσότερες δυτικές και δη ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στη Γαλλία και την Ισπανία, στην Ιταλία και τη Γερμανία, στην Πορτογαλία ή ακόμη και την Ελλάδα. Εκτός και αν οι κυβερνώντες ή κάποια κέντρα έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Όπως, για παράδειγμα, ένα κράτος που θα παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα, στο όνομα της απειλής των τζιχαντιστών.

Πηγή

Δημοσίευση: Νοεμβρίου 17, 2014