Το Ποτάμι που …κουφάθηκε 10%

Δημήτρης Παπαδημητριάδης, MD MSc, ψυχίατρος - ψυχοθεραπευτής, maga.gr founder & CEO

“Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Όσο κι αν έχω προετοιμαστεί για αυτή τη στιγμή, νιώθω μια αμηχανία. Ας ξεκινήσω λοιπόν από το τέλος.Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν; Να βγω εγώ, να βγεις εσύ, να βγούμε πολλοί, να γίνουμε ένα ΠΟΤΑΜΙ που θα αλλάξει την Ελλάδα;”

Σ. Θεοδωράκης

Έτσι ξεκινούσε την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματός του ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, στις αρχές του έτους που φεύγει, και τον ακολουθήσαμε αρκετοί. Στο εγχείρημά του βάλαμε πλάτη κάμποσοι ανήσυχοι πολίτες που, πράγματι, δεν είχαμε διανοηθεί να ασχοληθούμε με την πολιτική μέχρι τότε. Μας απασχολούσαν, όμως, τα κατεπείγοντα προβλήματα της χώρας μας, όπως και τον κάθε Έλληνα, και είχαμε τη διάθεση να συνεισφέρουμε. Σύντομα, κάποιοι από εμάς αντιληφθήκαμε ότι η πρόσκληση του κ. Θεοδωράκη δεν ήταν ακριβώς όπως είχε διατυπωθεί, ή πιο σωστά δεν ήταν και τόσο ειλικρινής…

Εξηγούμαι. Η πολιτική “χωρίς κομματικό παρελθόν”, με την καινοτομία του “εσύ – εγώ – πολλοί μαζί που σηκωθήκαμε από τον καναπέ μας”, πολύ γρήγορα μεταλλάχθηκε. Καταρχήν, πασαλείφτηκαν οι εσωκομματικές διαδικασίες και καταδείχθηκε το αρχηγοκεντρικό μοντέλο της. Συγκεκριμένα, οι τροποποιήσεις στο καταστατικό που πρότειναν τα μέλη του δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, τα δε κομματικά όργανα που προέκυψαν με δημοκρατικές διαδικασίες αποστερήθηκαν τόσο σοβαρών αρμοδιοτήτων, όσο και της οποιασδήποτε συναπόφασης στα σημαντικά. Κάπου εκεί, πολλοί σοβαροί πολίτες μετρίασαν τη συμμετοχή τους, ή αποσύρθηκαν σιωπηλά (ή και όχι τόσο σιωπηλά), ή παραιτήθηκαν ή, σε μια περίπτωση, διαγράφηκαν μέσω sms.

«Εθνική Ομάδα» πλανόδιων πολιτικών καριέρας

Ύστερα ήρθαν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι δεν είναι χωρίς κομματικό παρελθόν. Μόνο άστεγοι στην παρούσα πολιτική συγκυρία. Δεν έχουν καμία σχέση με τους ανήσυχους πολίτες που πήραν τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη στα σοβαρά, στην αρχή. Είναι επαγγελματίες της πολιτικής, με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας σε αυτήν την καριέρα τους μέχρι σήμερα.

Πρώτος ήρθε ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (νυν ανεξάρτητος) συγγραφέας κ. Πέτρος Τατσόπουλος. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως ο ίδιος αναφέρει στο βιογραφικό του. Μάλλον εύστοχα, το Βημαgazino έγραφε για αυτόν το Σεπτέμβριο του ’12 ότι έχει “ανταλλάξει τη δημιουργικότητα με τη δημοσιότητα, επιδιώκοντας σταθερά να προκαλεί” και ότι επιλέγει την αυτοπροβολή του μέσω “τηλεοπτικής αθυροστομίας”, αντί της συγγραφής. Δείχνει, όντως, να έχει εγκαταλείψει τη συγγραφική δραστηριότητά του, αλλά όχι τα τηλεοπτικά παράθυρα, από το 2009.

Ο κ. Πέτρος Τατσόπουλος ανεβάζει στο Facebook αυτή τη δηκτική ανάρτηση το 2012 ως «ρεζουμέ των εκατοντάδων σχολίων» που λαμβάνει καθημερινά, όπως σημειώνει αργότερα.

Κατόπιν, ήρθε ο πρώην “δημοσιογράφος-μουσικός παραγωγός” κ. Γρηγόρης Ψαριανός.Σταδιοδρομεί στην πολιτική από τον Ρήγα Φεραίο το 1972, αργότερα στο ΚΚΕ Εσωτερικού, στην ΕΑΡ, στο Συνασπισμό και τέλος στη ΔΗΜΑΡ μέχρι την ανεξαρτητοποίησή του. Επίσης αθυρόστομος και προκλητικός και μάλιστα με πολλαπλή προσωπικότητα στο Facebook (με το ψευδώνυμο Loukas Sidiropoulos, πλέον του πραγματικού προφίλ του).

Ο Loukas Sidiropoulos είναι το δεύτερο προφίλ του κ. Γρηγόρη Ψαριανού στο Facebook, με το οποίο ενίοτε συνδιαλέγεται και ο ίδιος.

Την ίδια στιγμή εντάσσεται στο Ποτάμι η γλυκομίλητη κα. Αντιγόνη Λυμπεράκη.Καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ανηψιά του π. πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία από την ΚΝΕ, συνέχισε στον Συνασπισμό, για να καταλήξει να ηγείται του ψηφοδελτίου Επικρατείας της φιλελεύθερης σύμπραξης «Δράση – Δημιουργία Ξανά» και μετέπειτα υποψήφια στις Ευρωεκλογές, χωρίς ωστόσο καμία αξιόλογη εκλογική τύχη μέχρι σήμερα. Είναι γεγονός ότι δεν κατείχε κανένα δημόσιο αξίωμα, αν εξαιρέσει κανείς την Αντιπροεδρία του κόμματος “Δράση” που ίδρυσε ο Στέφανος Μάνος (μετά τους Ταύρους, αποχωρώντας από τη Ν.Δ.), θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τη στιγμή που τα εκλογικά ποσοστά της Δράσης μειώθηκαν …δραστικά.

Η κα Α. Λυμπεράκη ανεβάζει πολύ πρόσφατα αυτό το σχόλιο στο twitter, ως φωτογραφια με άδεια ράφια, «αποτέλεσμα της επίθεσης των αγορών στην Ρωσία». Η φωτογραφία αποδεικνύεται ότι προέρχεται από την Ιαπωνία, και έχει τραβηχτεί στην εποχή του πυρηνικού συμβάντος της Φουκοσίμα.

Τελευταίος εισήλθε, με πολλές τυμπανοκρουσίες, ο ικανότερος όλων, κ. Σπύρος Λυκούδης, μετά των αυτοαποκαλούμενων “Μεταρρυθμιστών”, πρώην αριστερός νεολαίος της γενιάς του ’60, όπως ο ίδιος γράφει στο βιογραφικό του και προερχόμενος από το ΚΚΕ Εσωτερικού, την ΕΑΡ και τον Συνασπισμό, που πέτυχε να εκλεγεί ακόπιαστα βουλευτής επικρατείας με τη ΔΗΜΑΡ στις τελευταίες εκλογές, πριν ανεξαρτητοποιηθεί τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν δηλαδή άρχισε η πολιτική αποδόμηση του κόμματός του.

Οι κ.κ. Θεοδωράκης και Λυκούδης ανακοινώνουν τη συνεργασία τους μπροστά από το μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, στην Αθήνα, την παραμονή των Χριστουγέννων.

Είχαν, βέβαια, προηγηθεί και οι βουτιές μικρότερων ψαριών στο Ποτάμι, όπως ο κ. Στέφανος Ψημένος υποψήφιος στις περασμένες εκλογές στην Εύβοια με τη «Δημιουργιά Ξανά», ο κ. Παύλος Ελευθεριάδης, ιδρυτής του “Νέου Κόμματος”, κ.α. Και ακολουθούν πολλοί περισσότεροι.

Ποιοί είναι τούτοι, τέλος πάντων, οι περίεργοι τύποι και γιατί μας αφορούν, θα αναρωτηθείτε.Όλοι οι παραπάνω πλανόδιοι πολιτικοί καριέρας έχουν ελάχιστη σχέση με “Εθνική Ομάδα”, όπως επιμένει να αποκαλεί το επιτελείο που δημιούργησε μόνος του, δηλαδή χωρίς δημοκρατικές διαβουλεύσεις μέσα στο κόμμα του, ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης. Δηλαδή, δεν ρώτησε τα μέλη του (“εθελοντές”) αν τους ήθελαν στην παρέα και ευτυχώς που δεν το έκανε, διότι οι διαβασμένοι θα δυσκολεύονταν ιδιαίτερα να εντοπίσουν για ποιον ακριβώς λόγο, ανήκουν όλοι αυτοί στην κατηγορία “επαγγελματίες της ζωής – νέοι στην πολιτική” (κατά λέξη αντιγραφή από τη διακήρυξη του κ. Θεοδωράκη). Επιπλέον, εκείνοι που ειλικρινώς ανήκουν σε αυτή την κατηγορία θα αισθάνονταν, τότε, μεγαλύτερη αμηχανία ακόμη και από τον ίδιο τον κ. Θεοδωράκη τη στιγμή που ανήγγειλε το κόμμα του, καθώς κανείς από τους πλανόδιους – με καμία εξαίρεση -, δεν είχε την παραμικρή συμμετοχή στην πραγματική παραγωγή… και δεν εννοώ την παραγωγή “μπλα μπλα”.

Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που, με αυτά και με τα άλλα, τίναξαν τα υποδήματά τους απερχόμενοι. Παρά τις προσβλητικές επιθέσεις που αντιμετωπίσαμε, αρκετοί επιτελικοί εθελοντές διατυπώσαμε τη διαφωνία μας. Όσοι απομακρυνθήκαμε αποδεχτήκαμε, δυστυχώς, τη μία και μοναδική, σκληρή, πραγματικότητα: ότι κανένα νεοφυές κόμμα δεν θα μπορούσε να έχει εκλογική προοπτική χωρίς χρίσμα, χωρίς κρυφή αντζέντα, χωρίς δεδομένα που σκοπίμως δεν είναι σαφή και κατανοητά σε όλους από την αρχή. Πως, άλλωστε, θα μπορούσε ένα τέτοιο κόμμα από το μηδέν να έχει τόση βοήθεια από τα ΜΜΕ και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα (μέχρι και σήμερα);

Το μόνο σίγουρο, επομένως, είναι ότι ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης έχει ήδη απαντήσει μόνος τους (όπως εξάλλου το συνηθίζει) στην ερώτηση “Μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν;” που είχε θέσει στην εισαγωγή της περιβόητης διακήρυξής του: ΟΧΙ.

Καθησυχάζει τώρα τα μέλη του ο κ. Θεοδωράκης για το νερό που έβαλε στο κρασί τους (ή το κρασί που έριξε στο ποτάμι τους… εύκολα σαστίζει κανείς): “μόνο το 10% των υποψήφιων σε κάθε περιφέρεια θα έχουν κομματικό παρελθόν”. Ξεπερνάω το πόσο αστεία ακούγεται μια τέτοια ποσοτικοποίηση της ανακολουθίας του. Εκείνο που δεν διευκρινίζει, είναι ότι θα σπρώξει αυτό ακριβώς το αναγνωρίσιμο 10% στα τηλεοπτικά παράθυρα (και όχι μόνο) και ότιαυτό το 10% είναι επαγγελματίες που ξέρουν πως γίνεται η δουλειά

Ε, με αυτό το 10% επιλέγει να φωτογραφίζεται μπροστά στην Παλαιά Βουλή (ατυχής ειρωνικός συμβολισμός “πολιτικού παρελθόντος”, όπως το υπόλοιπο φλύαρο μάρκετινγκ του κόμματος;) και ενώπιον των αδιάφορων περαστικών, που κατέβηκαν στη Χριστουγεννιάτικη αγορά για έναν παρόμοιο σκοπό, να αγοράσουν κουραμπιέδες.

Οφείλω να σημειώσω κλείνοντας, ότι αυτό το «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» ήταν από την αρχή πολύ υπερβολικό και απόλυτο. Ούτε καν πρωτότυπο, εφόσον είχε αποτελέσει κεντρικό πολιτικό σύνθημα άλλου χώρου, λίγο καιρό πριν. (Εκτός από στελέχη, Το Ποτάμι δανείζεται γενικά έτοιμο φαγητό από αλλού, ακόμη και τηλεοπτικές διαφημίσεις, πχ. από την καμπάνια Ομπάμα. Σημασία έχει μόνο η αποστολή του.) Αλλά μην με μαλώσετε που δεν έγραψα τίποτα που δεν γνωρίζατε ήδη: οι πολιτικοί λένε και ψέματα, …ακόμη και αυτός, ο υπέρτατος, πολιτικός αρχηγός “Εθνικής Ομάδας”.

Σημ.: Αποχώρησα από τη θέση του Γενικού Συντονιστή Εθελοντών και Μελών του κόμματος “Το Ποτάμι” μετά τις ευρωοεκλογές, δημοσιοποιώντας τις επιφυλάξεις μου πριν το 1ο Συνέδριό του, προς γνώση των εθελοντών και των μελών. Αισθανόμουν, εξάλλου, μεγάλη ευθύνη απέναντί τους εφόσον τους ζητούσα ο ίδιος καθημερινά να συμβάλλουν με όλους τους τρόπους σε ό,τι κάναμε, ορισμένες φορές καλώντας τους να ξεπερνούν τις φυσικές αντοχές τους στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των Ευρωεκλογών.

Τους είχα προειδοποιήσει για τον κίνδυνο το Συνέδριο του κόμματος Ποτάμι-Θεοδωράκης να αποτελούσε μια πανηγυρική διαδικασία άνευ ουσίας και να εκλέγονταν όργανα, όπως η Κεντρική Επιτροπή, χωρίς αληθινές αρμοδιότητες. Τους είχα επιστήσει την προσοχή, ότι οι ίσες ευκαιρίες συμμετοχής, που υποσχόμασταν με κάθε ευκαρία, δεν θα είχαν αντίκρυσμα. Τους υπογράμμιζα ότι θα κατέκλυζαν τις διαδικασίες του κόμματος μη εκλεγμένοι σύνεδροι, ότι το κόμμα έτεινε αρχηγοκεντρικό και ότι, εν τέλει, αυτό στο οποίο εξελίσσονταν θα είχε ελάχιστη σχέση με αυτό που έδειχνε να είναι στην αρχή.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 28, 2014