Ετοιμάστε τα μπαγκάζια σας

Τη Δευτέρα λοιπόν ξύπνησα πάλι πολύ αργά. Μέχρι ν’ ανεβεί toportal.gr, να το «φροντίσουμε» με τον Γιώργο Χαλκιαδάκη, να προγραμματίσω το fb για την άλλη μέρα ν’ ανεβάζει αυτόματα από ένα κείμενο κάθε δυό-τρείς ώρες, να τελειώσω με το twitter –τα ίδια και εκεί –και να πω στον Ζαχαρία, ΟΚ, πάμε για ύπνο, συνήθως είναι περασμένες τρείς. Βάλε και τις διάφορες σκέψεις και το γενικό rewind, δεν με παίρνει ο ύπνος πριν τις τέσσερις και δεν ξυπνάω πριν απ’ τις 12 –εκτός αν έχω κάποια δουλειά, ραντεβού, συνάντηση, κάτι. Τηλεόραση σπίτι μου δεν ανοίγω ποτέ εκτός και αν με πάρει η Σαμαρτζή να μου πει πως πέφτουν οι δίδυμοι πύργοι live στο CNN όπως συνέβη εκείνη τη μέρα – ή αν κάτι σοβαρό συμβαίνει τοπικά, όπως εκλογές και τα λοιπά.

Όταν λοιπόν βγήκα κατά τις 8 πιά (αφού είχα κάνει όλη τη χοντρή δουλειά την προκαταρκτική του toportal) να πάω σινεμά να δω το διαστημικό, βρέθηκα σ’ ένα σκηνικό σχεδόν προ-διαστημικό, με εκατοντάδες ένστολους με μηχανές και κράνη, κλούβες να κλείνουν κάθετα τους δρόμους, κορδέλες ριγέ άσπρες-κόκκινες σχεδόν παντού και μια ερημιά – ούτε ανήμερα το Πάσχα. Για ταξί ούτε λόγος. Είδα ένα κι’ έτρεξα αλλά μου είπε «πάω Ευαγγελισμό να παραλάβω ασθενή» και με προσπέρασε πολύ γκαζωμένος. Πήρα τα πόδια μου να φτάσω από πλατεία Κολωνακίου στους Αμπελοκήπους –στο «Αθήναιον» συγκεκριμένα, να δώ το «Interstellar» να εκτοξευθώ στην επιστημονική φαντασία. Ανάποδα, από Αμερικάνικη πρεσβεία, ερχόντουσαν χαλαροί πολλοί συνάνθρωποι που είχαν διαδηλώσει και επιστρέφανε στα σπίτια τους κουβεντιάζοντας. Κατά το Χίλτον τα μάτια μου τσούζανε από τα δακρυγόνα και ρώτησα κάποιους ένστολους αν γίνανε φασαρίες και μου είπαν όχι, επικρατεί απόλυτη ηρεμία. «Τότε γιατί τόσο δακρυγόνο» αναρωτήθηκα. «Για προληπτικούς λόγους» μου απάντησε κάποιος εξ αυτών. ΟΚ. Ότι πείτε. Για προληπτικούς λόγους δακρυγόνα. Η παράξενη λογική των ανθρώπων αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις αλλά δεν κυκλοφορούν ποτέ στο δρόμο οπότε είτε πέσουν είτε δεν πέσουν δακρυγόνα το ίδιο τους κάνει. Στην κοσμάρα τους.

Έχει πια εδραιωθεί και έχει γίνει αποδεκτή και από την κοινωνία η άποψη ότι εμείς οι πολίτες/ψηφοφόροι δεν έχουμε δικαιώματα. Γιατί να τρώει όλο το κέντρο της Αθήνας τόσα χημικά και να τα ανασαίνει και να ρυπαίνει τα πνευμόνια του και νάχει μετά πονοκέφαλο –σαν αυτόν που έχω τώρα; Το λογικό θα ήταν να μπορώ να μηνύσω το κράτος που με ενόχλησε κατ’ αυτόν τον βίαιο τρόπο και «αφ’ υψηλού» τρόπο και να του χρεώσω και ένα γενικό τσέκ-άπ με την ευκαιρία. Αλλά δεν μπορώ, μου λένε, να σκέφτομαι έτσι, δεν είναι σωστό. Η Αθήνα έπρεπε να προστατευθεί από τα αναρχικά στοιχεία που δημιουργούν προβλήματα.

Και τα παιδιά στο Πολυτεχνείο, οι τότε εξουσίες και οι συνοδοιπόροι τους «αναρχικά στοιχεία» τα λέγανε. «Κάτι κωλόπαιδα» που φωνάζανε συνθήματα κατά του στρατού και τους έθνους και πετάγανε νεράντζια στους αστυνομικούς ήταν και αυτοί που τόσο τους τιμά το σημερινό καθεστώς της «αποικίας» που συγκυβερνιέται από τους τοπικούς άρχοντες οι οποίοι, με τη σειρά τους, δίνουν λογαριασμό στον Σουλτάνο και στέκονται μπροστά τους σούζα. Γιατί, για εξηγείστε μου σας παρακαλώ ποια είναι η λογική όλης αυτής της «αποδοχής» από τους Πασοκονουδιώτες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (μέχρι μεγάλης υπερβολής μάλιστα γιατί. εδώ που τα λέμε, δεν πρόκειται πια και για το Αλβανικό έπος) και η κατάθεση στεφάνων και τα λογίδρια και η σχολική αργία και όλος αυτός ο θαυμασμός και η τιμή από εξουσίες που φέρονται και σκέπτονται και «αποφασίζουν και διατάζουν» θεωρώντας ότι είναι σπουδαιότεροι από εκείνους που τους ψήφισαν –για δυό, τρία, τέσσερα χρόνια;

Η εξουσία είναι από μόνη της μια πολύ αντιπαθητική έννοια. Όταν επιβάλλεται δια της βίας όπως οι χούντες, είναι μαύρο πανί για όλους τους υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους που την πολεμούν και την εχθρεύονται. Οι εκλεγμένες εξουσίες από πού αντλούν το θάρρος, ή μάλλον το θράσος, να συμπεριφέρονται στους ψηφοφόρους τους και ελεύθερους πολίτες σαν να είναι εν δυνάμει καταστροφείς, εχθροί, επικίνδυνοι και χωρίς αίσθηση ευθύνης;

Όταν πάμε και σας ψηφίζουμε βουλευταράδες μας, είμαστε σοβαροί και σώφρονες και πολύ σωστοί και λογικά σκεπτόμενοι πολίτες. Όταν όμως θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε ειρηνικά για οτιδήποτε, τα χάνουμε όλα αυτά τα προσόντα που είχαμε όταν σας στείλαμε στο Κοινοβούλιο.

Είστε αξιοθρήνητοι όλοι όσοι ασκείτε εξουσία. Τρομαγμένοι, διαταραγμένοι και, βέβαια, αποδεδειγμένα αναποτελεσματικοί και άχρηστοι.

Δεν τα μαζεύετε σιγά-σιγά να μας αδειάσετε τη γωνιά να δούμε εμείς οι σώφρονες πρώην ψηφοφόροι σας πως θα διαχειριστούμε αυτόν το έρημο τον τόπο που τον ρημάξατε 40 χρόνια τώρα – από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα;

Δεν θέλουμε άλλο δικό σας τσαμπουκά, τζάμπα μαγκιά και διαχειριστικό know-how.

Είστε ψωνάρες και άχρηστοι. Αν δεν παραιτηθείτε θα απολυθείτε πολύ σύντομα.

Ετοιμάστε τα μπαγκάζια σας.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 15, 2014