Ας μυρίσουμε τα νύχια μας

Ξεκίνησε ουσιαστικά η προεκλογική εκστρατεία και μαζί της και οι «καθαρές κουβέντες» των πολιτικών… Αν ψάξει κανείς τα «προγράμματα» (όλων) των κομμάτων, το μόνο που θα βρεί (για άλλη μια φορά) είναι τίτλοι μέτρων χωρίς κανένα περιεχόμενο, ή το πολύ πολύ κάποιες περιληπτικές αοριστολογίες.

Ολοι, χωρίς ούτε μία εξαίρεση, θα μας αποδείξουν για άλλη μια φορά (κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου) τι σόι παράσιτα είναι και παρόλα αυτά θα πάρουν την ψήφο μας… Από εκεί και πέρα ποιος μας φταίει; Όπως έχω ξαναπεί, δυστυχώς, δεν ψηφίζουμε για να μας κυβερνήσουν, αλλά για να αποκτήσουμε το δικαίωμα να τους βρίζουμε και να τους καταριόμαστε κατόπιν εορτής φυσικά.

Κάθε φορά στις εκλογές κάνω το ίδιο, αναπάντητο από όλους, προσκλητήριο στους υποψήφιους: Δείχτε μας τους νόμους σας, όχι τους τίτλους των νόμων. Θα δημοσιεύσουν από δέκα τόμους παπαρολογίας ο καθένας, αλλά ούτε ένα άρθρο, έστω από το πιο επείγον νομοσχέδιο…

Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Σαμαράς προανήγγειλε, ότι σε δύο μήνες θα μας παρουσίαζε την «απλή φορολογική νομοθεσία των 100 σελίδων»; Τώρα μας λέει για αναθεώρηση του Συντάγματος… Που είναι οι τροποποιήσεις, που προτείνει; Μήπως οι ΣΥΡΙΖΑιοι έχουν έτοιμο έστω ένα άρθρο, από ένα έστω νομοσχέδιο, που οι ίδιοι θεωρούν επείγον; Ποια απάντηση μπορεί να δώσει κάποιος για την συνεχιζόμενη μηδενική παρουσίαση νομοπαρασκευαστικού έργου πριν τις εκλογές; Ή δεν έχουν τίποτα, ή έχουν τέτοια εκτρώματα, που δεν τολμούν να τα δείξουν.

Απευθύνομαι λοιπόν στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοαποκαλούνται «σκεπτόμενοι πολίτες», που «δεν είναι ανεγκέφαλα αρνιά» κ.λ.π. κ.λ.π. Εσείς πως πιέζετε την δική σας ηγεσία, να μην ακολουθήσει την πεπατημένη του «κάτσε να πάρουμε την εξουσία και θα τα βρούμε μετά αυτά»; Δεν έχετε καταλάβει ακόμα, έστω αποκρυπτογραφώντας τις αοριστολογίες της ηγεσίας σας, ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο; Δεν βλέπετε, ότι καθημερινά σας στριμώχνουν οι πλέον γελοίοι πολιτικοί αντίπαλοι και οι πιο χυδαίοι δημοσιογράφοι με το ερώτημα «τι θα κάνετε, αν οι αντισυμβαλλόμενοι δεν συμφωνήσουν με την μείωση του δημόσιου χρέους, το σκίσιμο του μνημονίου κ.λ.π.»; Τι απαντάνε οι εκπρόσωποι σας σε αυτά; Αλλα λόγια ν` αγαπιώμαστε. Ακόμα κι ο Αδωνις αναδεικνύεται (εξ αιτίας της βλακείας σας) και μπεσαλής και διορατικός. Τι υπόσχεται; «Ιδρώτα, δάκρυα και αίμα». [Σαν να λέμε: τα μέχρι τώρα δεν ήταν τίποτα· τώρα αρχίζει ο μεγάλος πόνος.] Δηλαδή, αν ο λαός αφήσει την ίδια κυβέρνηση στην εξουσία, δεν θα έχει πλέον καμία δικαιολογία.

Το ίδιο όμως ισχύει και για τους «σκεπτόμενους» ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που θα ωρύονται εναντίον της ηγεσίας τους, αλλά κατόπιν εορτής. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΕΣΤΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΧΑΜΕΝΕΣ, γιατί εσείς θα μουντζώνετε τους εαυτούς σας σε λίγους μήνες. Πιέστε τους, να ξεκαβαλίσουν και να προετοιμαστούν σοβαρά για την άσκηση της εξουσίας, γιατί το μπουγέλωμα του Κασιδιάρη στο Ρενάκι σας, δεν ήταν παρά μια απλή προκαταβολή όσων θα ακολουθήσουν από εσάς τους ίδιους. [Τώρα που το θυμήθηκα· πέρασαν οι «100 ημέρες της μεγάλης αλλαγής στην περιφέρεια Αττικής»; Εγώ το μόνο που είδα, ήταν πάλι βρεγμένο το Ρενάκι με τις πλημμύρες, αλλά αυτή τη φορά ήταν οργανωμένο, με το αδιάβροχο και τις γαλότσες. Ετσι θα περάσουν και οι 100 πρώτες ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία;]

Θα μου πεί βέβαια ο σκεπτόμενος «και τι περίμενες ρε πικρόχολε;

Τι να πρωτοκάνει το κορίτσι;» Η απάντηση είναι, ότι και χωρίς να έλεγε τρίχες, πάλι θα είχε εκλεγεί και αυτό ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Αλλωστε ο μόνος κίνδυνος να χάσει τελικά τις εκλογές, είναι αυτές ακριβώς οι τρίχες, που λέει ο ίδιος. Το πρόβλημα όμως είναι, τι θα κάνει, όταν κερδίσει. Πως θα αποφευχθεί το χάος.

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση· το χάος δεν θα έλθει μόνο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ. ΤΟ ΧΑΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΗΣ ΟΛΕΘΡΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΜΑΣ, που φυσικά έχει ξεκινήσει από άλλους εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά δεν είναι ικανός, να αποτρέψει το μοιραίο.

Και με αυτήν την κυβέρνηση (αν παραμείνει) πάλι το ίδιο θα συμβεί, γιατί η εξαθλίωση εκατομμυρίων Ελλήνων δεν μπορεί να επιτευχθεί αβρόχοις ποσίν για το σύστημα. Η κατρακύλα αυτή θα συμπαρασύρει και την υπόλοιπη κοινωνία. Και βέβαια όλοι οι εχθροί μας σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία μας, πράγμα που σημαίνει, ότι πολύ δύσκολα θα αποφύγουμε και τον πόλεμο και την ήττα και την εθνική τραγωδία.

Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙ ΑΥΤΟΝ. ΑΜΕΣΑ· ΤΩΡΑ. Η ελπίδα σε «σύμμαχους», «εταίρους» κ.λ.π είναι η ελπίδα του κιοτή, του σκλάβου που του μέλει να χαθεί. Αλλά και αν δεν τον αποφύγουμε, η προετοιμασία μας για αυτόν είναι η μόνη εγγύηση, για να αποτρέψουμε την εθνική τραγωδία. Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί από μία κυβέρνηση, που θα προκύψει από το 40% των ψήφων με αποχή 30%, δηλαδή από μία κυβέρνηση που θα στηρίζεται από το 1/3ο του λαού και θα έχει απέναντι της τα υπόλοιπα 2/3α. Είναι αυτονόητο, ότι μόνο κυβέρνηση εθνικής ενότητας μπορεί να εμπνεύσει τον λαό για ακόμη μεγαλύτερες θυσίες και φυσικά μόνο αν πρόκειται για θυσίες για την πατρίδα, όχι για τους τοκογλύφους και τα αρπακτικά των αγορών. Ούτε τα ανδρείκελα της τρόικας μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο, αλλά ούτε και μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που θα έχει φθαρεί σε λίγους μήνες από την ανεπάρκεια της και ίσως και από ύπουλα χτυπήματα.

Βέβαια η εθνική ομοψυχία εξακολουθεί να είναι όνειρο χειμερινής νυκτός και θα πληρωθεί πολύ αυτή η ολιγωρία πολιτικών και πολιτών, αλλά ελπίζω, ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί, όταν ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ θα προσγειωθεί αναγκαστικά στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης θα έχουν απαλλαχτεί από τα βαρίδια της σημερινής τους ηγεσίας.

Δυστυχώς, αυτό είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας και με αυτούς θα πορευτούμε αυτές τις δύσκολες ώρες. Μέτριοι, μίζεροι, μικρόψυχοι, κοντόθωροι· αναμφισβήτητα πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά δικές μας επιλογές είναι. Εμείς έχουμε αναδείξει τον καθένα από αυτούς στην θέση που είναι και να μην μεταθέτουμε αλλού τις ευθύνες.

Είναι δική μας ευθύνη, να τους κάνουμε να σοβαρευτούν. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι και τα μέλη των κομμάτων πρέπει να το απαιτήσουν και πρώτα από όλους οι ψηφοφόροι της επόμενης κυβέρνησης.

Να απαιτήσουν την ξεκάθαρη αλήθεια. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικής (οδυνηρής) πραγματικότητας. Δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση της αλήθειας, να μυρίζουμε κάθε φορά τα νύχια μας, για να ερμηνεύσουμε τις αοριστολογίες τους και να αποκρυπτογραφούμε το μέγεθος της υπερβολής στις παροχολογίες τους. Αν όλοι άλλα λένε και άλλα εννοούν σε αυτήν την εθνική διαβούλευση του προεκλογικού «πολιτικού» διαλόγου, πως θα συνεννοηθούμε τελικά;

Οσοι ορέγονται τον τίτλο του «σκεπτόμενου πολίτη», οφείλουν να το αποδεικνύουν. Η γνώμη τους μετράει για τους εξουσιαστές μόνο πριν την κάλπη. Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Π. Ρέππας

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 14, 2014