Η ζυγαριά του Ρωμανού

Δεν θα αναφερθώ στις ύβρεις και το χλευασμό που έχει εξαπολύσει το συντηρητικό κατεστημένο, δυστυχώς και πολλοί νέοι άνθρωποι, για την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, θέλω όμως να τους ρωτήσω.

Γιατί πράγμα ακριβώς τον βρίζετε; Επειδή ως κρατούμενος διεκδικεί από την πολιτεία ένα δικαίωμα που η ίδια έχει θεσπίσει ή γιατί δηλώνει και είναι ασυμβίβαστος Αναρχικός που υπερασπίζεται τα πιστεύω του;

Προφανώς το πρώτο δεν σας ενοχλεί αφού εδώ και χρόνια χιλιάδες ποινικοί κρατούμενοι, ακόμα και καταδικασθέντες τρομοκράτες, παίρνουν νόμιμα άδειες και βγαίνουν από τη φυλακή τους.

Ο Νίκος Ρωμανός έχει και Δικαστική απόφαση που λέει ότι δεν είναι τρομοκράτης και δεν ανήκει σε παράνομη οργάνωση, εκτός αν τον καταδικάζουμε προκαταβολικά για ότι προκύψει στο μέλλον, κάτι που φυσικά δεν κάνουμε για κανέναν άλλο.

Και ξέρετε, είναι αστείο στην τραγικότητα του, να κυκλοφορούν ελεύθεροι όσοι έχουν διαπράξει εγκλήματα αλλά καλύπτονται από λογής παράθυρα και παραγραφές, ακόμα και απαλλαγές από δίκη με Νόμους περί ευθύνης Υπουργών, χωρίς να βγάζουμε κουβέντα ή να τα λέμε μεταξύ μας στα καφενεία.

Ο Νίκος Ρωμανός είχε όλα τα στοιχεία και τις προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις επικρατούσες κυρίαρχες αντιλήψεις, να έχει μια "επιτυχημένη" ζωή μέσα στο σύστημα.

Πλούσια οικογένεια, αριστοκρατικό προάστιο, καλό σχολείο, όλες οι πόρτες ανοιχτές, μπορούσε να συνεχίσει τις σπουδές του σε επί πληρωμή διάσημα πανεπιστήμια του εξωτερικού, χωρίς φυσικά να μπει στη βασανιστική διαδικασία των πανελλαδικών όπως χιλιάδες Ελληνόπουλα, να πάρει και κάνα δυο μεταπτυχιακά και να έρθει να "πουλήσει" μανατζαριλίκι και γιατί όχι να γίνει διάσημος επιχειρηματίας, μην πω και πολιτικός.

Τα άλλα παιδιά της οικονομικοκοινωνικής τάξης του τι παραπάνω έχουν; Μήπως αυτό δεν κάνουν; Κολέγιο, Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό, μεταπτυχιακό και μετά επιστροφή όπου όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές.

Ρίξτε μια ματιά σε αυτούς που μας κυβερνούν.

Ο Νίκος Ρωμανός το μοιραίο βράδυ της βόλτας της παρέας του στα Εξάρχεια, ας μην μπούμε πάλι στην κουβέντα τι ήθελαν τα παιδιά των βορείων προαστίων εκεί, γιατί τη θεωρώ προσχηματική, αντιμετώπισε το θάνατο, τη βία της εξουσίας και το χαμό τελικά του δεκαπεντάχρονου κολλητού του φίλου Αλέξη.

Δεν ξέρω αν ήταν μόνο αυτό το γεγονός ή επηρεάστηκε μεγαλώνοντας από την όλη άδικη και σαπισμένη κοινωνία μας, αυτό όλοι το παραδέχονται με τον τρόπο τους, που τον ώθησαν να πάρει τις αποφάσεις του.

Διάλεξε να σταθεί απέναντι, όχι από τον καναπέ, ενεργά, να πολεμήσει οριοθετώντας ο ίδιος τη δράση του.

Φυσικά δικαίωμα του, οι ιδέες δεν διώκονται, η παράβαση των Νόμων και η καταδίκη είναι ή θα έπρεπε να είναι, για όλους το ίδιο και φυσικά και για το Νίκο Ρωμανό.

Αυτοί που τον βρίζουν, είναι γιατί φοβούνται τη συνεπή στάση του στην υπεράσπιση των αρχών του, που διαμορφώθηκαν, μέσα και από, την κοινωνίας μας.

Η επιλογή τελικά του Νίκου Ρωμανού ζυγίζει πολύ, δείχνει πόσο λίγο ζυγίζει η δική μας.

Prefadoros

Υ.Γ. Όσο για την εξ΄αποστάσεως παρακολούθηση των μαθημάτων, γιατί δεν την καταργούμε σε όλη την εκπαίδευση; Τεχνικά γίνεται, μόνο που τότε δεν θα είναι εκπαίδευση.

Δημοσίευση: Δεκεμβρίου 07, 2014